6.แนะนำ
1059 Words
เปรมมนัสพาร์ท
{หลังจากวันที่ส่งยัยผีดิบไปโรงพยาบาลวันนั้นผมก็เฝ้ารอข่าวจากนายกรคุณหมอกีเพื่อนรักของผมแต่ก็ไม่มีข่าวเด็กนั่นเลย ผมชักจะเคือง ๆ พี่น้องคู่นี้เสียแล้วซิ จะทำไงดี สงสัยต้องหาตัวช่วยเสียแล้ว..อ้อ น้องเอ๋ยต้องช่วยได้แน่ ๆ อย่างน้อยเค้าก็เรียนคณะเดียวกัน อย่างน้อยก็ต้องเจอกันบ้างละนะ}
...............................................................
ตัดมาที่ครอบครัววรนนท์
@เช้าวันใหม่@บ้านวรนนท์
"บี ไปหาหมอมั๊ยเดี๋ยวพี่พาไป" กานต์บุรุษเอ่ยถามน้องสาวเพราะนึกกังวลอยู่ไม่น้อย
"หนูไม่อยากขาดเรียนน่ะพี่เอ พื้นฐานบัญชีเสียด้วย" กานต์ธิดาเอ่ยความคิดบนพื้นฐานของเหตุผล
"อืม งั้นเราไปตอนเย็นดีมั๊ย ตอนเราเลิกเรียนไง" คนพี่ต่อรองเพราะอยากให้น้องสาวได้ไปตรวจจริงจังเสียที
"เอางั้นก็ได้ค่ะ"
"โอเค งั้น เดี๋ยวพี่จะลองโทรไปตามนามบัตรที่คุณหมอให้ไว้ก่อน ได้ความว่ายังไงพี่จะบอกเราอีกที"
"ค่ะ พี่เอ"
"กินข้าวเถอะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งที่มหาวิทยาลัย ไม่ต้องไปเองหรอก เผื่อไปหน้ามืดเป็นลมอีก อาจจะไม่โชคดีเหมือนคราวก่อนนะ"
"ค่ะ พี่เอ"
@มหาวิทยาลัยJ@คณะบริหารธุรกิจ
กานต์บุรุษจอดรถที่หน้าคณะบริหาร "เลิกเรียนก็นั่งเล่นรอที่หน้าคณะไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่เลิกงานแล้วจะรีบมารับ ห้ามกลับรถโดยสารเดี๋ยวจะหน้ามืดเป็นลมลำบากคนอื่นอิก แล้วก็ห้ามกลับกับพี่วินเพราะไม่ใช่พี่วินแถวบ้านเราไว้ใจได้มั๊ยก็ไม่รู้ ตังค์พี่โอนให้แล้ว ส่วนอันนี้เงินสดพกติดตัวไว้กินหนมเผื่อแบตหมดจะได้มีตังค์ติดตัว พาวเวอร์แบงค์ก็หัดพกเสียบ้าง ไม่ใช่โทรมาแล้วติดต่อไม่ได้" กานต์บุรุษบ่นน้องสาวเสียยืดยาว
"ทราบแล้วเจ้าค่ะ หนูจะลงล๊ะ ขอบคุณนะคะสำหรับค่าขนม สวัสดีค่ะ" กานต์ธิดาตัดบทแล้วลงจากรถคนพี่อย่างไว แต่ในขณะที่กำลังจะเดินข้ามไปอีกฝั่ง
อีกด้านของคนที่มาส่งหลานสาวที่มหาวิทยาลัย
"คุณอานัทคะ นั่นคนที่เป็นลมที่เราพบตอนนั้นนี่คะ อากรจอด ๆ ตรงนี้เลยค่ะ"
"ออ เหรอ ได้ ๆ เดี๋ยวอาหาที่จอดดี ๆ ก่อนนะ" เปรมมนัสนึกกระหยิ่มในใจในที่สุดก็เจอกันอีกจนได้นะยัยผีดิบช่างเป็นพรหมลิขิตจริง ๆ ชายหนุ่มทำทีลงจากรถมาเปิดประตูให้หลานสาว ซึ่งอัญญารินทร์ก็นึกงงอยู่ไม่น้อยเพราะเธอจะเปิดประตูเองทุกครั้งแต่ครั้งนี้ทำไมคุณอาของเธอจึงลงมาเปิดให้
ด้านอัญญารินทร์ที่ลจากรถได้ก็รีบสับเท้าไปหาหญิงสาวอีกคน
"เธอ จำเราได้มั๊ย เราชื่อเอ๋ยจ้ะ"
"อ่อ จำได้ เราชื่อบีจ้ะ วันนั้นขอบคุณมากนะ ว่าแต่เธอเรียกเรามีอะไรเหรอ"
"อ๋อ ก็อยากมาถามดูน่ะว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว ไปหาหมอหรือยัง" อัญญารินทร์ตอบยิ้ม ๆ
"ยัง พี่ชายจะโทรไปถามที่โรงพยาบาลตามนามบัตรนั้นก่อน แล้วค่อยพาไป"
"อืม รีบ ๆ ไปก็ดีนะ เราเป็นห่วง"
"เธอเรียนคณะนี้เหรอ" กานต์ธิดาถามขึ้นเพราะเริ่มจะชอบเพื่อนใหม่คนนี้แล้วซิ
"ใช่ แต่ไม่ใช่บัญชีนะ เกี่ยวกับเรื่องการวิเคราะห์การลงทุนน่ะ"
อะแอ้ม....(เสียงไอกระแอมจากคนที่ยืนฟังอยู่สักพัก)
"อ้อ บี เราขอแนะนำคุณอาเรานะ นี่คุณอานัท คนที่พาเธอไปส่งโรง'บาลวันนั้นไง"
"สวัสดีค่ะ" กานต์ธิดายกมือกระพุ่มไหว้ผู้มาใหม่อย่างนอบน้อม
"อืมเป็นยังไงบ้างล่ะ ไปหาหมอหรือยัง"
".........." กานต์ธิดาไม่พูดต่อได้แต่ยิ้มแหย ๆ ตอบกลับไป
"อาไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้อามารับไปบ้านคุณปู่ เรียนเสร็จก็นั่งรอแถว ๆ หน้าคณะนี่แหละ"
"ได้ค่ะคุณอา สวัสดีค่ะ" อัญญารินทน์ตอบเสียงใส พร้อมกับยกมือกระพุ่มไหว้
ด้านคนที่บอกว่าจะไปยังคงไม่ไปเสียที ยังเมียง ๆ มอง ๆ อีกคนอยู่สักพักและตัดสินใจหันหลังกลับมาที่รถและขับออกไปเพราะมีงานที่ต้องสะสางอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
@บริษัท เอ.พี.จำกัด
เปรมมนัสมาถึงบริษัทก็รีบสะสางงานจนได้เวลาเที่ยงเศษ ๆ จึงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูเพื่อโทรหาใครบางคน
สายโทรออก รอสายสักพักก็ได้ยินเสียงตอบรับ เขารีบกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์เข้าไปทันที
ตามให้หน่อยซิว่ามีพี่ผู้ชายวัยสามสิบต้น ๆ พาน้องสาวมาตรวจเรื่องก้อนที่มดลูกบ้างหรือยัง............../เห็นบอกว่าชื่อเอน่ะ ส่วนคนน้องที่ป่วยชื่อบี ชื่อจริงไม่รู้......../ก็ใครจะไปถามชื่อจริงนามสกุลกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นานล่ะ.........../ผอม ๆ ซีด ๆ แต่หน้าตาน่ารักริมฝีปากบาง ๆ นัยน์ตาหวาน ๆ จากที่อุ้มไปหาหมอตอนนั้นน้ำหนักน่าจะราว ๆ 41-42 นะ ตัวสูงประมาณไม่เกิน 165 มั๊ง ส่วนพี่ชายก็สูง ๆ ผิวพรรณสะอาดสะอ้านดูดีเป็นพนักงานบริษัทน่ะ........../ขอบใจมากถ้ามาแล้วส่งข่าวบอกด้วยนะ........./งั้นแค่นี้ก่อน บาย-กดวางสาย
หลังจากวางสายจากปลายทางแล้ว ชายหนุ่มนั่งใช้ความคิดไปเรื่อยแล้วทำงานอย่างมีสมาธิจนได้เวลาใกล้จะบ่ายสามโมงจึงวางมือแล้วออกไปรับหลานสาวคนสวยที่มหาวิทยาลัย แอบคิดในใจว่าอาจจะได้เจอคนที่คิดถึงก็เป็นได้ ลองโทรเช็คหลานสาวหน่อยดีกว่า
สายโทรออก
อัญญารินทร์: ค่า คุณอา
เปรมมนัส: เลิกคลาสหรือยังค๊า
อัญญารินทร์: เลิกแล้วค่า กำลังนั่งรอยัยบีอยู่ที่หน้าคณะค่ะ นัดกันไว้
เปรมมนัส: เหรอคะ ดีเลย อากำลังออกไปนะคะใกล้ถึงล๊ะ
อัญญารินทร์: ค่า ไม่ต้องรีบค่า ขับรถดี ๆ ปลอดภัยไว้ก่อนค่ะ
เปรมมนัส: ค่า งั้นแค่นี้ก่อนนะ
อัญญารินทร์: ค่า แล้วสัญญาก็ถูกตัดไป
- Writer
