หัวหน้าหมู่บ้านได้ยินดังนี้ก็ได้แต่หันมามองหมิงหวงซานว่าชายหนุ่มจะเอาอย่างไร
“ผมยังยืนยันคำพูดเดิมครับ บ้านรองของเราจะเอาปู่กับย่าไปดูแลเอง ส่วนเรื่องลงมตินั้นผมก็ยังยืนยันเหมือนเดิม แต่ก็ขึ้นอยู่กับทุกคนในหมู่บ้านว่าจะตัดสินคนพวกนี้อย่างไรดี แต่ถึงอย่างไรผมกับบ้านใหญ่ก็ไม่มีทางเผาผีกันอีกครับ ขอตัวก่อนนะครับลุงหัวหน้าหมู่บ้าน” ชายหนุ่มพูดจบก็ประคองภรรยากลับบ้านทันที หากมีเสียงประกาศตามสายเมื่อไหร่ก็ค่อยมาลงมติ แต่ถ้าจะให้มองหน้าคนตรงหน้ามีอีกเขากลัวจะระงับตัวเองไม่อยู่
เมื่อบ้านรองหมิงกลับไปหมดแล้ว หัวหน้าหมู่บ้านและชาวบ้านจึงได้ทยอยเดินจากไปเช่นกัน ที่นี่จึงเหลือเพียงสองสามีภรรยาอย่างหมิงควนและนางหวังซื่อเท่านั้น
“แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดีล่ะพี่ หลานชายตัวดีของพี่กำลังจะให้ชาวบ้านลงมติขับไล่เราอีกแล้ว” นางหวังซื่อเริ่มร้อนรนเพราะกลัวว่าจะต้องถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้านจริง ๆ
“หล่อนนะตัว
