ตอนที่ 10 ไร้สาระ
ปัง!
พรีนเดินเข้ามาในห้องทำงานเขาปิดประตูห้องเสียงดังอย่างโมโหกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ ก่อนจะล้มตัวนั่งด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราดคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันยุ่ง ขณะเอ็นหลังพิงกับเก้าอี้เปลือกตาพลางหลับลงช้า ๆ จนปิดสนิท
" อึก! ฮื้อออออ! "
ครั้นที่หลับตาเสียงสะอื้นของหญิงสาวในความฝันจึงถาโถมหลั่งไหลเข้ามาในโซนประสาทอย่างบ้าคลั่ง จนต้องรีบเด้งตัวลุกขึ้น
" โถ่เว้ยย!! " พรีนสบถคำออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ
เคว้ง!
มือทั้งสองข้างกวาดของบนโต๊ะทำงานตกกระจายเต็มพื้น ก่อนจะค้ำยังกับโต๊ะไว้พร้อมกับก้มหน้าหลับตาข่มอารมณ์ความรู้สึกอันหนักอึ้งที่อยู่ในใจไม่ให้ปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้ง
ครืนนนน ครืนนนน
ระหว่างนั้นเสียงสั่นของสายเรียกเข้าจึงดังขึ้นสุดรั้งสติ พลันให้พรีนนั้นต้องพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ เพื่อผ่อนคลายความรู้สึกตนเอง ก่อนจะล้วงเอาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงสแล็ค รายชื่อขอ
