H.D สะดุดหัวใจนายพี่ว๊าก

EP3

07.58น.

'สายแล้วโว๊ยยยยย' ฉันรีบเด้งตัวจากเตียงวิ่งผ่านน้ำ แต่งตัว เติมหน้านิดหน่อย และรีบวิ่งลงมาที่รถ

ให้ตายเถอะ รถสตาร์ทไม่ติด เอาไงดีวะ อีก 10นาที รวมรับน้องแล้ว น้ำอุ่นก็โทรหาเป็นระยะ ฉันไม่รับ เพราะวิ่งมาที่วินมอเตอร์ไซค์ โชคดีที่มีคันว่าง

"ไปมหาวิทยาลัยKค่ะ ซิ่งเลยนะพี่" ฉันบอกพี่วิน พร้อมโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ ฉันนั่งเกร็งตัวมาตลอดทาง เกรงว่าคันอื่นๆ จะเสยขาฉัน =..=

8.28น.

มหาวิทยาลัยK

"นี่ค่ะพี่" ฉันยื่นเงินให้พี่วินและจะรีบวิ่งไปลานรับน้อง

"เดี๋ยวน้อง" พี่วินตะโกนเรียกฉัน

"ไม่ต้องทอนค่ะพี่ ให้ทิป หนูรีบ" ฉันตะโกนกลับไป

"ที่น้องให้มามันไม่พอ" ฉันหยุดวิ่งและหันไป

"น้องให้มาแค่ 20เอง ค่าวิน 80" เพล้งงง ฉันหยิบแบงค์ผิด

"อะนี่ค่ะ ไปก่อนนะคะ" ฉันยื่นแบงค์ 100 ให้ และรีบวิ่งทันที

8.32น.

ฉันวิ่งมาถึงสถานที่รับน้อง แต่...ฉันสายไง แงงงง

"น้องที่มาสายเชิญด้านหน้าครับ" พี่เฮดว๊ากแหกปากเรียกฉัน

"..." ฉันไม่ตอบอะไรแต่เดินไปหาเขา

"น้องมาสายนะครับ ผมนัด 8.30น." พี่เฮดว๊ากแหกปากใส่หูฉัน ขี้หูเต้นระบำแล้ว!

"ค่ะ"

"น้องมาสายไป 2นาที 39วินาทีนะครับ" จับวินาทีด้วยเหรอวะ ไอ้บ้าเอ๊ย

"รู้ค่ะมีนาฬิกา" ฉันยกแขนขึ้นให้เขาเห็นนาฬิกา ฉันกวนตีนเขานั่นแหละ หมั่นไส้!

"ขนาดมีนาฬิกา คุณยังไม่ตรงต่อเวลาเลยนะครับ" จึกกก แร๊งง

"ค่ะ" ตอบแค่นี้แหละ ไม่รู้จะตอบอะไร -___-

"บทลงโทษของคุณคือ โน่นครับ" เขาชี้ไปที่สนามบอล

"ถางหญ้าเหรอ" ฉันเลิกคิ้วถามเขา

"วิ่งครับ วิ่ง5รอบ!" เขาพูดแล้วยักคิ้ว

"ฮะ!" 5รอบ สนามไม่ใช่เล็กๆเลยนะยะ

"ไม่ต้องฮะ! เชิญครับไปวิ่ง"

"ค่าาาาาาา" ฉันลากเสียงยาว และเดินไปที่สนาม เขาเดินตามฉันมาด้วย

"ตามมาทำไม"

"มานับรอบ เผื่อน้องโกงครับ"

"..." ฉันนี้เบ้ปากมองบนเลย

"ไม่ต้องมองบน เดี๋ยวตาก็เหลือกหรอก เชิญวิ่ง" เออ วิ่งก็วิ่งวะ

1รอบ ร้อนโว๊ยร้อน

2รอบ เหนื่อยโว๊ยเหนื่อย

3รอบ ไขมันฉันหายไปขนาดไหนแล้วนะ

4รอบ เหนื่อยมากจนหายใจแทบไม่ทัน

5รอบ....

~พรึ่บ~ ฉันล้มลงเมื่อครบรอบที่5

"เฮ๊ยๆ แพรว" เขาวิ่งมารับฉันไว้ และดึงมานั่งที่โต๊ะม้าหิน

"ไหวไหมเนี่ย" เขาเอ่ยถามฉัน

"ไม่ต้องถามเลย พี่สั่งแพรววิ่งตั้ง ห้ารอบเลยนะ ไอ้พี่เจมส์!!!" ใช่ค่ะ ไอ้พี่เฮดว๊าก ก็คือไอ้พี่เจมส์นี่แหละ -*-

"ก็แพรวกวนพี่อะ พี่ก็ทำตามหน้าที่ ไม่งั้นใครจะกลัวพี่ล่ะ" เออยอมรับว่าฉันกวนเขา

"ไหวไหมแก" น้ำอุ่นเดินมาหาฉัน

"จะไม่ไหวแล้วแก" ฉันหายใจหอบมาก มันหายใจไม่ทัน จนแทบจะขาดอากาศตายไปเลย

"น้ำอุ่นพี่ฝากแพรวด้วยนะ ขอไปดูตรงนู้นก่อน" พี่เจมส์หันไปบอกน้ำอุ่นและเดินออกไป

น้ำอุ่นหยิบพัดในกระเป๋ามาพัดให้ฉัน จนฉันรู้สึกดีขึ้นมาก เลยเดินเข้ามาที่ลานรับน้องต่อ

ฉันนั่งมองพวกหนุ่มๆ H.D. ที่ยืนเก็กขรึม ดึงหน้าตึง และมองพี่เจมส์ ที่พูดแหกปากเสียงดัง

"แหกปากขนาดนั้นไม่เจ็บคอเหรอวะ" ฉันหันไปกระซิบกับน้ำอุ่น

"แกเงียบๆ เหอะ" น้ำอุ่นตอบกลับ

"คุยอะไรกันครับ" ไอ้พี่เจมส์เล่นฉันอีกแล้ว -*-

"..." ฉันและน้ำอุ่นไม่ตอบ

"น้องแพรวชวนเพื่อนคุยเหรอครับ"

"อือ" ฉันตอบด้วยสีหน้าเอือมๆ จะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะ

"เชิญด้านหน้าครับ"

"..." ฉันลุกและเดินไปหาเขา

"คุยอะไรเหรอครับ คุยให้พี่และเพื่อนๆ ฟังหน่อยสิ"

"แน่ใจนะว่าจะฟัง"

"ครับ ไหนบอกมาหน่อยว่าคุยอะไรกับน้องน้ำอุ่น"

"แพรวหันไปพูดกับน้ำอุ่นว่า พี่แหกปากขนาดนี้ไม่เจ็บคอเหรอวะ" ฉันพูดและมองหน้าเขา

"ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆ" เสียงนักศึกษาหัวเราะกันดังขึ้นมา แม้แต่หนุ่มๆ แก๊ง H.D. ก็ยังหัวเราะ จะมีก็แต่พี่เจมส์คนเดียวที่ยืนหน้าเจื่อน

"เงียบ" ไอ้พี่เจมส์แหกปากบอกทุกคนให้เงียบ

"น้องพูดวะกับรุ่นพี่เหรอครับ"

"เปล่าค่ะ แพรวแค่พูดประโยคเดียวกับที่พูดกับน้ำอุ่นค่ะ"

"ไม่รู้เหรอครับว่าเวลารุ่นพี่พูดอยู่ ห้ามคุยกันน่ะ"

"รู้ค่ะ แต่สงสัยเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามเพื่อน"

"บทลงโทษนะครับ ให้น้องแพรวเต้น ที่คิดว่าน่าเกลียดที่สุดให้เพื่อนดู"

"ฮะ!" ก็รู้ว่าน่าเกลียด แล้วจะให้มาเต้นโชว์คนอื่นเนี่ยนะ

"ไม่ฮะ!ครับเชิญเต้นครับ" กร๊าซซซ ฉันอยากพ่นไฟใส่หน้าเขา -*-

"มาพี่เต้นเป็นเพื่อน" พี่ไกด์เดินมาหาฉัน และเต้นท่าบ้าๆบอๆ ไปกับฉัน

"ขอบคุณนะพี่ไกด์" ฉันเอ่ยขอบคุณพี่ไกด์และเต้นต่อ

"ฮ่าๆๆ/ฮ่าๆๆ" เสียงนักศึกษาหัวเราะดังลั่นเลย ฉันล่ะอายจนอยากมุดดินหนี ยังดีนะที่พี่ไกด์มาเต้นเป็นเพื่อน

"โอเคพอๆ เชิญนั่งที่ครับ"

"ขอบคุณ" ฉันเคืองไอ้พี่เจมส์มากกกก บอกเลย

"น้องๆค รับ เดี๋ยวรับข้าวกล่องและไปกินให้เรียบร้อย พี่ให้เวลา 40นาที เดี๋ยวเราจะมาจับสายรหัสกันนะครับ"

"ครับ/ค่ะ" นักศึกษาปี1 ตอบรับ และเดินไปรับข้าวกล่อง

ฉันและน้ำอุ่นไปรับข้าวและไปนั่งกินที่โต๊ะม้าหินริมสนาม

"อะน้ำ" ไอ้พี่เจมส์เอาน้ำมาให้ฉันที่โต๊ะ

"..."ฉันรับโดยที่ไม่พูดกับเขา

"ตัวเองงงง เอามาให้เค้าเปล่า" น้ำอุ่นหันไปถามพี่คิม

"อะนี่" พี่คิมก็ยื่นน้ำให้น้ำอุ่น ฉันเดาว่าพี่คิมต้องมีใจให้น้ำอุ่นแล้วแน่ๆ

"งุ้ย ขอบคุณนะคะ มานั่งกินข้าวด้วยกันสิ"

"อืม" พี่คิมก็นั่งลงข้างๆ น้ำอุ่น น้ำอุ่นจ้องจะแย่งพี่คิมกินตลอด ฮ่าๆ

"อร่อยไหม" พี่เจมส์เอ่ยถามฉัน

"..." ฉันเงียบไม่ตอบ

"แพรวงอนพี่เหรอครับ"

"ก็พี่ให้แพรวเต้นอะไรน่าเกลียดๆ"

"คนน่ารัก ทำน่าเกลียดขนาดไหน ก็ยังดูน่ารักอยู่ดี" เขาตอบกลับมา

~ตึกตัก~ ฉันใจเต้นแรงกับคำพูดของเขา

"บ้า!" ฉันดุกลบเกลื่อน แล้วนั่งกินข้าวกันต่อ

"ฮ่าๆ พี่พูดจริงๆ นะ" เขายิ้มหวานให้ฉัน

"บ้าาา กินข้าวไปเลย" ฉันเขินตัวจะแตกแล้วนะ

"แล้วนี่ เด็กแพรวเขาว่าไงอะ ทำไมถึงทิ้งแพรวไว้ที่ห้าง" เด็กที่ว่า คงหมายถึงพี่เบิร์ด

"เขาเพิ่งโทรหาแพรวเมื่อวานอะ บอกว่ามีธุระกับแม่ด่วนมาก"

"ฮึ ใช่แม่เหรอ" พี่เจมส์พูดแบบนี้หมายความว่าไงกันนะ

"ช่างเขาเถอะ แพรวก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา"

"แพรวพูดจริงเหรอ" พี่เจมส์ทำหน้าแปลกใจ เขาคงไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด

"จริงสิ แพรวไม่ได้รู้สึกกับเขาแบบคนรัก รู้สึกแค่เหมือนพี่ชายคนนึง"

"ก็ดีครับ" เขาตอบฉันยิ้มๆ