“ท่านอ๋องทรงชอบคุณหนูมู่มิใช่หรือเพคะ ถึงตอนนั้นมู่อิงอิงก็มีบุตรให้ท่านอ๋องพอพระทัยเอง ไม่ต้องคาดหวังบุตรจากหม่อมฉันน่าจะดีกว่าเพคะ” ถางเมิ่งหรูพูดด้วยความโกรธ ถุงหอมที่ตัวท่านอ๋องจะต้องเป็นของที่มู่อิงอิงเย็บให้อย่างแน่นอน พวกเขาสองคนแอบคบหากัน ส่วนเรื่องที่ร่วมหอกับนางนั้นก็เป็นแค่เรื่องผิดพลาดเหมือนกับชาติก่อน
“เจ้าพูดเรื่องอะไรเมิ่งหรู ข้าไม่เข้าใจ...” จวิ้นอ๋องขมวดคิ้วพันกันสีหน้าขุ่นเคืองใจแต่พระชายาไม่สบตา นางผินใบหน้าออก ท่าทางของถางเมิ่งหรูทำให้หานเถิงซีกำมือแน่น น้ำเสียงของเขาต่อจากนี้เปลี่ยนแปลงไป
“เจ้าไม่ต้องมาพูดเรื่องอื่น”
“ทะ ท่านอ๋องจะทำอะไรเพคะ!”
ตัวของโฉมสะคราญถูกผลักให้ล้มลงบนเตียงกว้าง จากนั้นร่างสูงก็คร่อมทับเอาไว้ หานเถิงซีก้มหน้าลงมาจ้องมองใกล้ ๆ สีหน้าถางเมิ่งหรูแตกตื่น
“ในเมื่อเจ้าไม่อยากมีลูกกับข้ามากถึงเพียงนั้น ข้าจะไม่ให้เจ้าสมหวังง่าย ๆ แน่นอน” จวิ้นอ๋
