“เจ้าโกหก” จวิ้นอ๋องพูดพึมพำเสียงเบาแล้วหลับตาลง ค่ำคืนนั้นเป็นคืนแรกที่สองสามีภรรยาได้นอนร่วมเตียงเดียวกันหลังจากที่แต่งงานกันมาได้สามปีแล้ว
วันต่อมาแสงแดดอ่อนส่องลอดผ่านมาทางหน้าต่าง นกสองตัวที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ร้องส่งเสียงโต้ตอบกันเป็นสัญญาณของเช้าวันใหม่ที่สดใส ฝ่ามือหนาควานไปบนเตียงที่ว่างเปล่าแล้วก็รีบลืมตาขึ้นราวกับตกใจว่าถางเมิ่งหรูไม่อยู่แล้ว และไม่รู้ตัวว่านางนั้นลุกออกจากเตียงไปยามใด เหตุใดต้องรีบจากไปด้วย ความไม่พอใจนี้กลายเป็นไฟสุมอยู่ในอกบุรุษที่เพิ่งตื่นนอน ขันทีจางเข้ามาปรนนิบัติจวิ้นอ๋องตามปกติ หลังจากยกอ่างล้างหน้ามาวางลงบนโต๊ะก็รีบไปยืนตัวลีบที่ด้านข้างทันที
หานเถิงซีบิดขี้เกียจเล็กน้อย โชคดีที่ยาปลุกกำหนัดหมดฤทธิ์ไปหลายชั่วยามแล้ว และไม่ได้ทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย
“พระชายาเล่า” บุรุษลุกมาล้างหน้าล้างตาแล้วก็แปรงฟัน
ขันทีจางเห็นจวิ้นอ๋องทรงถามหาพระชายาเป็นคนแรกก็ประหลาด
