ฟ้าคำราม

คนเห็นแก่ตัว

“อ่ะ…อือ…คนเห็นแก่ตัว ผู้ชายสารเลว อ่ะ…อือ…”

แล้วก็ต้องแอ่นยกสะโพกขึ้นเมื่อถูกเรียวลิ้นสากรุกเร้าความเป็นสาวของตนเอง มือเล็กที่กุมมือใหญ่ก็เปลี่ยนมากำเกร็งแน่นข้างลำตัวเหมือนเดิม เรียวขาเล็กพยายามนำมาชิดกัน แต่ก็ติดที่ตรงกลางหว่างขามีร่างใหญ่แทรกอยู่จึงทำไม่ได้อย่างที่คิด เอวเล็กบิดเร่ายกแอ่นส่ายไปมาด้วยความทรมานเสียวร้อนกลางกายสาวของตัวเอง ด้วยความอ่อนเดียงสาและไร้ประสบการณ์ของฟ้ารดาจึงทำให้เธอติดบ่วงและหลงโอนอ่อนระทวยไปกับสัมผัสวาบหวามแบบชายหญิงที่คำรามกำลังยัดเยียดให้

“อือ…ด่าว่าพี่ยังไงก็ว่าตอนนี้ได้เลย พี่กำลังจะมีความสุข อ่า…หวานลิ้นเหลือเกินฟ้า อืม…” ดูดไล้เลียกลีบสวาทฉ่ำแฉะด้วยน้ำสวาทที่หลั่งไหลออกจากโพรงคับแคบของกายสาว พร้อมกับเคลื่อนมือใหญ่มาบดบี้คลี่กลีบสวาทและเม็ดเกสรอวบอิ่มชมพูระเรื่อของฟ้ารดา

“อ่ะ…ฟ้าเกลียดพี่ราม อือ…”

“อ่า…ไม่พูดแบบนี้สิเด็กน้อย ไม่นานฟ้าก็จะเป็นเมียพี่แล้วนะ อ่า…หวานเหลือเกิน พี่อยากเข้าไปในตัวฟ้าใจจะขาดแล้วตอนนี้ อืม…” เขาจ้องมองไปยังกลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่อและโพรงคับแคบที่มีน้ำสวาทเหนียวข้นไหลอาบเยิ้ม เขาก็อดคิดถึงตอนที่เอ็นร้อนกระแทกเร่าเข้าออกไม่ได้เลยว่ามันจะเสียวสะท้านและตอดรัดเขาแน่นแค่ไหนกัน

“อา…คนเห็นแก่ตัว ผู้ชายมักมาก อือ…อ่า…” ตอนนี้หล่อนแทบจะละลายไปกับเปลวไฟที่ก่อในร่างกายของเธอแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะดับไฟนี้ยังไงดี ฟ้ารดาบิดร่างทรมานร้อนรุ่มไปมาภายใต้ร่างของบุรุษด้วยความอ่อนแรง

“ชูว์…ไม่ว่าพี่แบบนั้นสิทูนหัว ฟ้าจะเป็นเมียพี่แล้วต้องไม่ว่าพี่แบบนั้น พี่ไม่ได้มักมาก พี่ก็เหมือนผู้ชายทั่วไปนั่นแหละ อือ…” เคลื่อนกายไปคร่อมทับร่างเล็กอีกครั้งพร้อมถลกดึงชุดนอนตัวยาวออกทางหัวของฟ้ารดา และเธอก็ยอมให้เขาถอดอย่างง่ายดายโดยไม่ดิ้นขัดขืน ก็ตอนนี้สองแก้มนวลแดงเปล่งปลั่งราวกับผลเชอร์รี มองแล้วช่างน่ากัดเม้มเหลือเกิน และไม่ต้องคิดเขาก็ขบเม้มสองแก้มนวลทั้งสองอย่างเอ็นดูและมันเขี้ยว

“อ่ะ…อือ…ไม่ไหวแล้ว ฟ้าร้อนพี่ราม พี่ทำอะไรกับฟ้า อ่า…” เมื่ออดทนกับความร้อนที่ลุกไหม้ในทรวงกายไม่ไหว หล่อนก็ต้องปริปากถามคนเหนือร่าง

“อยากรู้ก็บอกก่อนสิว่าต้องการพี่ แล้วฟ้าจะไม่ร้อนทูนหัว” เขาเอ่ยต่อรองพร้อมยกยิ้มมุมปากตามแบบฉบับของเขา

“ไม่! อ่ะ…อือ…” แล้วก็ต้องร้องเสียวเมื่อมือใหญ่นั้นบดบี้ขยี้ยอดอกของหล่อน

“ว่าไงนะ ฟ้าจะไม่ตามใจพี่เหรอ ฟ้าต้องพึ่งพี่ ไม่งั้นฟ้าจะร้อนทรมานแบบนี้แหละ อ่า…สองเต้าเนี่ยใหญ่เหมือนกันนะ เต็มมือพี่เลย อ่า…” ถามไม่ต้องการคำตอบแล้วกอบกุมสองเต้าด้วยสองมือใหญ่แล้วบีบบี้ยอดอกสีหวานของหล่อนเพื่อทรมานไฟร้อนสวาทในกายเล็กของฟ้ารดา

“อ่ะ…ฟ้า อือ...ฟ้ายอมแล้วพี่ราม ชะ...ช่วยฟ้าด้วยนะคะ อือ…” หล่อนยอมอย่างจำใจ เพราะตอนนี้หล่อนทั้งร้อนทั้งเสียวและทั้งทรมานร่างกายของตัวเองจนจะขาดใจตายอยู่แล้วนาทีนี้

“อ่า…นี่แหละที่พี่ต้องการจากฟ้า ฟ้าไม่ได้ถูกพี่ข่มเหงหรือบังคับจำไว้ ฟ้าสมยอมพี่เอง”

นี่คือสิ่งที่คำรามต้องการ เขาอยากให้คนตัวเล็กเอ่ยปากขอเขาเอง และตอนนี้ฟ้ารดาก็กำลังร้อนรนต้องการความแข็งแรงของเขาเข้าไปรดน้ำดับไฟในร่างของหล่อน เขายกยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์และผู้ชนะ ก่อนจะเคลื่อนไหวผละถอยห่างร่างสาวเล็กน้อย และการเคลื่อนถอยห่างไปถอดดึงกางเกงนอนตัวยาวของเขาก็ทำให้ฟ้ารดาที่ร้อนรุ่มร่างกายขมวดคิ้วจ้องมองเขา แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเหลือบตาไปเห็นความเป็นบุรุษแข็งแรงกลางหว่างขาของเขาที่เหยียดขยายยาวใหญ่และดูน่ากลัว

“มะ...ไม่! ฟ้ากลัวพี่ราม อือ…”

ฟ้ารดาบิดกายดิ้นรนหาทางเอาตัวรอดเมื่อได้เห็นความใหญ่โตของบุรุษ สาวเจ้ารู้ดีว่าการที่ชายหญิงจะเป็นหนึ่งเดียวกันมันไม่ง่าย ยิ่งตัวหล่อนนั้นไม่เคยต้องมือชายใดแล้วมาเจอกับสิ่งที่ใหญ่โตแบบนี้ หล่อนจะรับเขาได้ยังไงกัน ไม่ใช่ไม่รู้หรือเดียงสาจนไม่รู้เรื่องชายหญิงว่าการที่พรหมจรรย์ฉีกขาดนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหน

“ไม่ต้องกลัว ผู้หญิงทุกคนชอบพี่จะตาย รู้ไหมฟ้า” เขาบอกเสียงพร่าพร้อมกับเคลื่อนไปฉุดรั้งดึงมือเล็กที่กำแน่นข้างลำตัวมาสัมผัสเอ็นอุ่นร้อนแข็งขึงของเขา

“อ่ะ…อือ…” หล่อนพยายามชักมือกลับแต่ก็ถูกมือใหญ่ฉุดรั้งไว้

“จับพี่ สัมผัสพี่ ฟ้าจะได้ชินกับพี่และจะชอบของพี่ราม”

คำรามยิ้มผ่อนคลายความปวดร้าวกลางร่างตัวเองเมื่อมือน้อยที่บังคับมาแนบถูไถนั้นกำลังเสียดสีกับแก่นกายแข็งร้อนของเขาไปมาจนทำให้อยากจ้วงล้วงลึกกระแทกในความฉ่ำแฉะของคนตัวเล็กที่กำลังอาบเยิ้มด้วยน้ำสวาทเหนียวขุ่นที่กำลังมองเห็นออกมาจากกลีบสวาทอวบอูมกลางร่างของน้องน้อย

“ไม่! ให้ตายฟ้าก็ไม่ชิน ฟ้าไม่ต้องการ ฟ้าไม่อยากได้แบบนี้ อ่ะ…อือ…” แล้วก็ต้องครางซ่านออกมาเมื่อมือใหญ่เคลื่อนมาคลี่กลีบสวาทของหล่อนพร้อมกับบดบี้เกสรกลางร่างจนต้องแอ่นยกเอวเล็กบิดเร่าตอบสนองไร้เดียงสากลับ และการตอบสนองไม่ประสีประสาของฟ้ารดายิ่งทำให้คำรามต้องการและร้อนรุ่มไปทั่วเรือนร่างจนไม่สามารถจะประวิงเวลาได้อีกต่อไปแล้ว

“อา…ไม่ไหวแล้วฟ้า พี่อยากได้ฟ้า ฟ้าร้อนเหมือนพี่ไหม อ่า…เสียว อือ...”

เคลื่อนร่างไปคร่อมทาบทับคนตัวเล็กแอ่นโยกเย้าเอวสอบเสียดสีกายแข็งแรงกลางหว่างขาไปมากับหน้าท้องแบนราบ สองมือใหญ่เกี่ยวรั้งร่างน้อยที่บิดสั่นระทวยใต้ร่างขึ้นหาตัวเองจนแนบเนื้อกลืนกินเป็นเนื้อเดียวกัน

“อือ…ฟ้าร้อน...ร้อนมากพี่ราม ตะ...แต่ฟ้ากลัว อ่า…พี่ราม ไม่ไหวแล้ว ฟ้าร้อนเหลือเกิน อืม…”

หล่อนครางเสียงกระเส่าแผ่วเมื่อถูกโอบรัดแน่นพร้อมกับมีปากหนาขบเม้มดูดเม้มซอกคอระหงของหล่อน มือน้อยตวัดโอบกอดคนตัวโตกลับด้วยความเผลอไผล เรียวขาน้อยทั้งสองแยกกว้างเปิดทางสะดวกให้คำรามอย่างคนไร้สติติดตัว

“อ่า…ร้อนเหรอทูนหัว อ่า…พี่รามจะจัดให้หายร้อนตอนนี้แหละ อือ…อ่ะ ฟ้า...”

กรี๊ดดดดด

“จะ...เจ็บ อึก! ฮือ…”

ฟ้ารดาถีบขาดิ้นแรงเมื่อถูกความใหญ่โตบุกรุกเข้ามาในร่างกายของตัวเอง หล่อนทุบตีแผ่นหลังกว้างของคำรามพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ดังลอดออกมา ความเจ็บปวดทรมานกลางร่างทำให้หล่อนจุกเจ็บราวกับร่างกายถูกฉีกแยกออกเป็นสองส่วน เธอดิ้นเร่าเพื่อให้เขาถอดถอนความเป็นบุรุษออกไปจากร่างของตนเอง แต่เหมือนว่ายิ่งดิ้นคำรามก็ยิ่งกอดรัดหล่อนแน่น

“ชูว์…ไม่ร้องนะเมียพี่ เดี๋ยวฟ้าจะชินกับพี่เอง หยุดดิ้นทูนหัว อ่า…พี่จะตายอยู่แล้วตอนนี้ อืม…”

เขากัดฟันเอ่ยพร่าเมื่อภายในของฟ้ารดาช่างเล็กและแน่นเหลือเกิน และเขาก็สุขล้นใจเหลือเกินเมื่อได้รู้ว่าตัวเองเป็นผู้ชายคนแรกของน้องน้อยที่ดิ้นรนในอ้อมกอดตอนนี้ เขาผละหน้าออกมาจูบซับน้ำตาที่อาบล้นดวงตาสวยพร้อมกับเคลื่อนมาบดจูบปากน้อยเพื่อให้เสียงสะอื้นไห้กลืนหายเข้าไปในลำคอ เขาไม่ชอบเลยที่เวลาเสพสวาทแบบนี้หล่อนร้องไห้ รู้ว่าเธอเจ็บ แต่ใช่จะเจ็บไปตลอดซะเมื่อไหร่กันเล่า