ฟ้าคำราม

ฝากน้องด้วยนะ

ฟ้ารดา จิตอาสา หรือฟ้า วัย 23 ปี เดินตามคุณป้า เพื่อนของป้าอังที่เลี้ยงดูตัวเองมาตั้งแต่เด็ก เธอเรียนจบกลับมาบ้าน เมื่อบอกคุณป้าที่เลี้ยงดูตัวเองมาตั้งแต่อายุสองขวบ เพราะพ่อกับแม่ของหล่อนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตไปตั้งแต่เธออายุได้สองขวบ และมีป้าอังเป็นญาติคนเดียว ท่านก็ใจดีเลี้ยงดูเธอส่งเสียให้เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี หญิงสาวเรียนจบมาทางด้านบัญชีตั้งใจจะมาหางานทำ แต่คุณป้าบอกว่าจะฝากงานที่ฟาร์มของเพื่อนให้และวันนี้ท่านก็เดินทางไปรับเธอมาทำงานด้วย และที่เธอแปลกใจทำไมต้องให้มาพักที่บ้านของเพื่อนป้าด้วย ทั้งๆ ที่ระยะทางจากฟาร์มและบ้านของเธอก็ขับรถไปกลับไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่ท่านก็บอกว่าต้องมาพักที่นี่ เธอจึงเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าตามท่านมายังบ้านหลังใหญ่แห่งนี้

“หนูฟ้าก็เหมือนหลานป้า ไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ นี่บ้านป้าเอง เดี๋ยวป้าจะแนะนำให้รู้จักพี่รามนะจ๊ะ ลูกชายป้าเอง” นางบอกยิ้มๆ เมื่อพยักหน้าให้เด็กรับใช้มารับกระเป๋าในมือของฟ้ารดาไปเก็บไว้บนห้องนอนที่สั่งให้จัดเตรียมไว้ก่อนจะออกไปรับหญิงสาว

“ขอบคุณนะคะคุณป้า” ฟ้ารดายกมือไหว้ขอบคุณ

“ไม่ต้องขอบคุณป้าหรอกลูก นั่งลงเถอะ นั่นไง พี่รามมาแล้ว” บอกหญิงสาวที่ตนไปรับมานั่งลงโซฟาแล้วตัวเองก็นั่งลงตาม พอนั่งลงก็มองไปเห็นลูกชายเดินยิ้มเข้ามาในห้องนั่งเล่นพอดีจึงชี้มือชวนให้หญิงสาวได้ดู แต่คนที่เดินขนาบข้างลูกชายมาด้วยนางไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่

“ส่วนผู้หญิงที่เกาะเป็นปลิง แฟนลูกชายป้าเองจ้ะ” แม้ไม่ชอบแต่นางก็ยังแนะนำให้ฟ้ารดาได้รู้จักว่าคนที่เดินมาพร้อมลูกชายคือแฟนสาวของลูกชาย

ฟ้ารดามองผู้มาใหม่ทั้งสองที่เดินมาทิ้งตัวนั่งโซฟาตัวยาวอีกตัวที่ว่างอยู่ฝั่งตรงข้ามของตัวเอง หญิงสาวมองลูกชายของเพื่อนคุณป้าแล้วอดหนาวกับสายตาที่จ้องมองมาทางตนไม่ได้ เขาจ้องมองมาทางเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก็มิปาน แตกต่างจากหญิงสาวที่เป็นแฟนของชายหนุ่มที่จ้องมองมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แบบหึงหวงมากกว่า

คำรามจ้องมองหลานสาวของเพื่อนแม่แล้วก็รู้สึกแปลกๆ ในทรวงอก หัวใจที่เคยเต้นปกติก็เปลี่ยนเป็นจังหวะรัวเร็วจนเขาต้องตีหน้านิ่งขรึมจ้องมองหญิงสาวกลับ และยิ่งเห็นเธอหลบสายตาก็ยิ่งอยากจ้องมอง เขามองลำคอขาวระหงที่น่าซุกไซ้ ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อที่น่าบดขยี้แล้วก็อดกลืนน้ำลายลงคอเสียไม่ได้ มือใหญ่เผลอแกะมือเล็กของแฟนสาวที่เกาะแขนออกอย่างไม่รู้ตัว เขาไล้สายตามองหญิงสาวที่ผู้เป็นแม่พามาด้วยตั้งแต่ดวงหน้ารูปไข่ เคลื่อนมายังริมฝีปากอวบอิ่มไล้เลื้อยมายังเนินอกอวบอูมที่โผล่พ้นแขนตุ๊กตาเปิดไหล่ให้เห็นยิ่งทำให้ใจของบุรุษที่เย็นชาอย่างเขาไหวติงจนแทบเต้นตอนนี้

เพื่อนมองตามสายตาของแฟนหนุ่มก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจไม่ชอบสายตาของคำรามที่จ้องมองไปยังหลานสาวของแม่แฟนหนุ่มเอาเสียเลย จนต้องเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ

“รามคะ เพื่อนหิวแล้วค่ะ” หล่อนเอ่ยพร้อมกับเขย่าแขนแฟนหนุ่ม คำรามยังคงจ้องมองดวงหน้าสวยหวานที่สองแก้มมีเลือดฝาดน้อยๆ ให้เห็น เขากลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับเอ่ยแผ่วโต้ตอบกลับแฟนสาว

“ผมรู้แล้วเพื่อน คุณแม่จะไม่แนะนำหลานสาวให้ลูกกับเพื่อนรู้จักหน่อยเหรอครับ”

ท้ายประโยคเอ่ยเสียงเข้มถามกับผู้เป็นแม่ที่นั่งยิ้มอ่อนมุมปากจ้องมองลูกชาย นางดูออกว่าตอนนี้ลูกชายตัวดีกำลังสนใจฟ้ารดาไม่มากก็น้อย นี่แหละคือสิ่งที่นางต้องการ ต้องการให้ลูกชายทิ้งแฟนสาวมารักกับหลานสาวของเพื่อน นางสู่ขอฟ้ารดากับป้าของเธอตั้งแต่เธอเดินทางไปเรียนที่กรุงเทพฯ ตอนปีหนึ่งแล้ว ทันทีที่ได้เห็นรูปหญิงสาวก็เกิดชอบอยากได้มาเป็นสะใภ้ และนี่คือเป้าหมายหลักของนางถึงได้พาฟ้ารดามาพักที่บ้านด้วย

“แม่ก็จะแนะนำอยู่ แต่รอให้รามจ้องน้องจนพอใจก่อนน่ะ” นางเย้าหยอกลูกชาย

“ลูกก็แค่มองเท่านั้นว่าเป็นคนดีรึเปล่า ก็คุณแม่บอกจะให้มาดูบัญชีในฟาร์มของลูก ลูกก็ต้องดูให้ละเอียดไม่ใช่เหรอครับ ถ้าเข้ามาฉ้อโกงลูกหมดตัวจะทำยังไง” นี่สินะแม่ของเขา แม้เขาจะคิดอะไร จะทำอะไรก็ปิดบังสายตาของผู้เป็นแม่ไม่ได้เลยสักครั้ง

“จ้ะ แม่เชื่อก็ได้ถ้ารามอยากให้แม่เชื่อ หนูฟ้าจ๊ะ เนี่ยพี่รามนะ ลูกชายของป้าเอง” เนียนแนะนำลูกชายตัวเองกับฟ้ารดา และพอได้รับการแนะนำ ฟ้ารดาก็ยกมือไหว้ลูกชายของเพื่อนป้าและเจ้านายของตัวเองในอนาคต

“สวัสดีค่ะคุณราม” น้ำเสียงหวานนุ่มเปล่งลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มชมพูระเรื่อของฟ้ารดาทำให้คำรามรู้สึกสดชื่น ใจเต้นแรงผิดจังหวะ

‘ให้ตายสิไอ้ราม มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย’ บ่นว่าตัวเองในใจ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยตอบรับการไหว้ของหญิงสาวตอบ

“ยินดีที่ได้รู้จักน้องฟ้า เรียกพี่รามก็ได้ เราคนกันเอง” นั่นไง คนกันเอง เขาเผลอพูดอะไรออกไปอีกเนี่ย แต่ก็เป็นคนกันเองอยู่ดี เพราะหล่อนเป็นหลานสาวของเพื่อนแม่ของเขานี่น่า และคำพูดตอบของคำรามก็ทำให้เพื่อนไม่ชอบ แต่ก็แสร้งเป็นยิ้มแล้วเอ่ยแนะนำตัวเองกับหญิงสาวที่แม่แฟนหนุ่มพามาโดยไม่สนใจรอให้ใครแนะนำตัวเอง

“ส่วนพี่ชื่อเพื่อนจ้ะ เป็นแฟนของราม พี่อยู่ที่บ้านนี้กับราม และเป็นผู้จัดการฟาร์มจ้ะ”

“สวัสดีค่ะพี่เพื่อน” ฟ้ารดายกมือไหว้แฟนสาวของลูกชายของเพื่อนป้า เธอมองออกว่าเพื่อนไม่ชอบใจที่เธอจะเข้ามาอยู่ในบ้านและไม่ยินดี และก็กำลังหึงหวงเธอกับแฟนของเธอด้วย

“รู้จักกันแล้วนะ งั้นไปทานมื้อเย็นกันเถอะ ป่านนี้เด็กคงเตรียมไว้เสร็จแล้ว ตารามพรุ่งนี้พาน้องไปทำงานด้วยนะ แนะนำน้องด้วยล่ะ” ท้ายประโยคไม่ลืมสั่งลูกชาย

“ครับแม่เนียน ลูกจะดูแลหลานสาวของแม่เนียนเป็นอย่างดีเลยครับ”

“ให้เพื่อนแนะนำสอนงานก็ได้นะคะรามขา เพื่อนเป็นผู้จัดการฟาร์มอยู่แล้ว” เพื่อนเอ่ยเสนอตัว

“งานคุณเยอะอยู่แล้วเพื่อน คุณทำงานของคุณเถอะ ผมจะพาน้องฟ้าไปดูบัญชีและสอนงานเอง อีกอย่างเห็นคุณแม่บอกว่าจบมาทางบัญชีแค่บอกนิดบอกหน่อยก็รู้เรื่องใช่ไหม” คำรามมองไปทางคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งนิ่งตัวเกร็ง

“คะ...ค่ะ” ฟ้ารดาละล่ำละลักตอบทันทีเมื่อถูกจ้องมองอีกครั้ง

“เห็นไหม ผมไม่ได้จะอยู่กับน้องเขาตลอดเวลาสักหน่อย ไม่ต้องหึงผมหรอก ผมไม่นิยมเด็กแบบนี้” คำรามรู้ว่าเพื่อนกำลังหึงตัวเองกับฟ้ารดา เขาจึงรีบออกตัวก่อนเพื่อให้หล่อนสบายใจ ‘จริงเหรอ เขาไม่นิยมเด็กแบบนี้จริงเหรอ แต่ทำไมความเป็นชายของเขามันร่ำร้องอยากจะแทรกในร่างเล็กนั่นล่ะ ให้ตายสิไอ้ราม ไอ้หื่น’ บ่นพึมพำในใจแล้วมองยิ้มไปทางผู้เป็นแม่ที่ยิ้มแปลกๆ มาทางตนราวกับมีแผนการ

“รามพูดแบบนี้แม่ก็สบายใจ จะได้ไม่ต้องห่วงน้อง งั้นแม่ฝากดูแลน้องด้วยนะลูก”

“ครับแม่เนียน ผมดูแลดีอยู่แล้ว หลานสาวของเพื่อนคุณแม่ก็เหมือนน้องสาวของผม ทำตัวตามสบายนะน้องฟ้า ไม่ต้องเขิน ไม่ต้องอาย เราคนกันเอง” เขาเน้นท้ายประโยคก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับมีเพื่อนลุกขึ้นตาม

“ไปทานข้าวกันเถอะครับแม่เนียน น้องฟ้าด้วย นี่ก็มืดค่ำแล้ว พรุ่งนี้ต้องเริ่มงาน พี่หวังว่าคืนนี้จะหลับฝันดีที่บ้านของเรานะครับ” น้ำคำสุภาพแบบไม่ใช่คำรามทำให้เนียนกับเพื่อนรู้สึกแปลกใจ เพื่อนไม่ชอบที่แฟนหนุ่มพูดเสียงอ่อนหวาน ส่วนเนียนนั้นกลับชอบใจที่ลูกชายพูดอ่อนหวานกับฟ้ารดา

“ไปกันเถอะลูก ต้องทานให้อิ่มจะได้หลับสบาย พรุ่งนี้ยิ่งเริ่มงานด้วย” เนียนหันไปชักชวนฟ้ารดาให้ลุกขึ้นเดินตามลูกชายกับเพื่อนที่เดินนำไปก่อน

“ค่ะคุณป้า ขอบคุณนะคะ”

แล้วฟ้ารดาก็ลุกขึ้นเดินตามท่านไปติดๆ เพื่อจะได้ไปทานมื้อเย็นแล้วแยกย้ายกันไปห้องพักส่วนตัวเพื่อพักผ่อนให้เต็มที่ ซึ่งพรุ่งนี้เป็นวันแรกของการทำงานของเธอด้วย ฉะนั้นฟ้ารดาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะหล่อนมาที่นี่เพื่อทำงานเท่านั้น