ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย...
825 Words
ตอนที่ 12
เช้าวันหยุดอากาศสดใส 9.00 น..
“แต่งตัวซะสวยเชียว..ไอ้มุก แกจะไปไหนวะวันนี้” แทนคุณเพื่อนสนิทเอ่ยถามหลังจากที่เห็นเพื่อนสาว หมุนตัวไปมาอยู่ที่กระจกอยู่นานหลายที
“มีนัดไปดูหนังกับพี่ต้นเค้าน่ะ” เธอปรายยิ้มแล้วตอบเพื่อน
“ฉันว่าแกแต่งโป๊ไปหรือเปล่าวะ” แทนคุณเหลือบมองชุดมินิเดรสแขนกุด เซ็กซี่ สีขี้ม้าผ่าข้างเกือบถึงโคนขา
“แกนี่ดุเหมือนชั้นเป็นน้องปีหนึ่งเลยนะ” มุกสลิลต่อว่าเพื่อน
“อ้าว!!!. ก็ฉันเป็นห่วงนี้หว่า เดี๋ยวใครก็ได้ดักฉุดแกไปข่มขืนหรอก”
“ไอ้บ้า!!! ปากไม่เป็นมงคล...ฉันมีเสื้อคลุมย่ะ”
“เอ่อ ๆ แล้วแต่แกเถอะ อ่อยพี่ต้นเค้าให้เต็มที่นะ จะได้มีผัวกะเค้าซะที”
“เอ่อ!!! ทุกวันนี้ฉันก็แทบจะประเคนตัวฉันให้เขาอยู่แล้วเนี่ย!! ถ้าเอาตัวเองผูกโบว์ได้นะ..ฉันทำไปแล้ว”
“แกไปรุกเค้าขนาดนั้น ระวังเขาจะเป็นฝ่ายกลัวแกซะเองล่ะ”
“ฉันก็ไม่ได้ทำถึงขนาดนั้นซะหน่อย แล้ววันนี้แกล่ะ..ไม่ออกไปไหนเหรอ”
“ไม่อะ..ขี้เกียจ แต่เดือนหน้านี้ แม่ฉันจะอาจกลับไทยนะ”
“เอ่อ ๆ ถึงเวลานั้นฉันก็ไปเช่าโรงแรมนอนก็ได้”
“กลัวอะไรแม่ฉันไม่มานอนด้วยสักหน่อย ที่บอกเพราะเผื่อกลางวันแกอาจจะมาหาฉันไง แม่ฉันคงไม่ว่าอะไรหรอกถึงแม้จะเห็นแกอยู่ในห้องนอนฉันก็ตาม”
“ทำไมแกมั่นใจขนาดนั้นวะ” มุกสลิลถามด้วยความไม่แน่ใจ เพราะยังไงเสียเธอก็ผู้หญิง แม่ของเพื่อนอาจจะมองไม่ดีเอาได้
“ไอ้มุก!!! แม่ฉันเห็นแกวิ่งเล่นกับฉันมาตั้งแต่เด็ก ๆ จนถึงมัธยม แล้วก็ยังมหาลัยอีก ห่างกันแค่ปีเดียวตอนที่แกย้ายบ้านนั่นแหละ”
“เอ่อฉันว่าจะถามแกหลายทีแล้วไอ้แทน!...แล้วบ้านเก่าของแม่แก ที่อยู่ตรงข้ามบ้านแม่ฉันเมื่อก่อนล่ะ...ไปไหนแล้ว”
“แม่ฉันขายได้แล้วเมื่อตอนปิดเทอมไง ก็ถึงได้เอาเงินมาซื้อคอนโดให้ฉันอยู่นี่ไงล่ะ”
“ที่ดินตรงนั้นขายได้ราคาดีเลยใช่มั้ย ฉันจำได้ตอนนั้นแม่ฉันก็ได้หลายล้าน แต่ว่าใช้หนี้ให้พ่อหมด ที่เหลือก็ผัวใหม่แม่ผลาญอีก ฉันก็เลยมีแต่ตัวเนี่ยแหละ"
“รวมทั้งบ้านและที่ดินก็ประมาณสิบล้านนะ แม่ฉันบอกว่างั้น”
"โห!!!..ตอนนี้แกก็เป็นเสี่ยแล้วสิ อุ้ย ๆ เสี่ยแทนขา..!!!” มุกสลิลแกล้งแซวเพื่อน
“เงินของแม่ฉัน ไม่ใช่เงินฉันสักหน่อย”
“แหม่!.. อีกหน่อยมันจะเป็นของใครไปได้แก ก็เป็นลูกคนเดียวนี่หว่า หรือว่าตอนนี้แม่แกท้องแล้ว”
“คงไม่แล้วล่ะ ตอนนี้คาร์ลเค้าไม่อยากให้แม่ฉันมีลูกแล้ว”
“หว้า!!!..แกก็อดมีน้องเลยนะสิ”
“ฉันก็ไม่ได้อยากมีน้องตอนอายุยี่สิบหรอกนะ”
“เอ่อ!!..จะว่าไปเรามีชีวิตที่คล้าย ๆ กันอยู่นะ”
“ยังไงเหรอวะ"
"ก็เมื่อก่อนบ้านก็อยู่ใกล้กัน เป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน ชอบอะไรก็คล้ายกัน แกว่าชาติก่อนเราเป็นเนื้อคู่กันป่าววะ เหมือนพรหมลิขิตเลยอะ"
“เพ้อใหญ่แล้วไอ้มุก แกจะไปก็รีบไปสิ แล้วพวกถุงยางอะไรน่ะ หัดพกเอาไว้บ้างนะ ฉันไม่อยากให้แกมานั่งเสียใจทีหลัง” แทนคุณเปลี่ยนเรื่อง เพราะเขาเองก็รู้สึกผูกพันธ์กับมุกสลิลไปทุกวัน ๆ จนวันไหนถ้าไม่ได้เห็นหน้าเพื่อนสาวคนนี้ เขาก็แทบจะบ้าตายเลยทีเดียว แต่แทนคุณก็ไม่กล้าสารภาพมันออกมา เพราะกลัวเสียเพื่อนดี ๆ อยากมุกสลิลไป
“ขอบใจเพื่อน..ที่เตือน แกเป็นเหมือนญาติ เป็นเหมือนพี่ เป็นเหมือนน้อง ที่ฉันหลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้เพียงคนเดียวว่ะ..แทน” มุกสลิลซาบซึ้งน้ำใจของเพื่อน หลังจากแม่เธอเสียชีวิตไปเธอก็ไม่เหลือใครอีกเลย ปู่ย่าตายาย ก็ตายจากกันไปหมด เธอเป็นลูกคนเดียว จึงไม่มีพี่น้องที่ไหน หนำซ้ำแม่ของเธอก็ยังเป็นลูกคนเดียวอีก เธอจึงรู้สึกว่าแทนคุณเป็นทุกอย่างสำหรับเธอจริงๆ
แทนคุณเข้ามาสวมกอดมุกสลิลอย่างรักใคร่ และพลางลูบแผ่นหลังเนียนของเธอเบา ๆ
“ฉันไม่ทิ้งแกหรอกมุก แล้วแกก็เป็นเพื่อนคนเดียวที่ดีที่สุดสำหรับฉันเหมือนกันนะ จะร้องไห้ทำไมแต่งหน้ามาเดี๋ยวก็เลอะหรอก” นิ้วเรียวพยายามปัดน้ำน้ำออกให้เพื่อนสาวอย่างรักใคร่
- Writer
