ห่วงใยเสมอ

500 Words

ตอนที่ 3 "เดือนหน้าแม่จะย้ายไปอยู่ที่เบอร์ลินแล้วนะลูก แทนจะไปกับแม่มั้ย ถ้าอยากไปเรียนต่อที่โน้น มิสเตอร์คาร์ลเค้าก็ไม่ว่าอะไรนะลูก" มารดารีบบอกลูกชาย หลังจากที่แทนคุณนอนคิดมาทั้งคืน เขาก็ตัดสินใจบอกผู้เป็นมารดาว่าเขาอยากเรียนบัญชีอยู่ที่นี่ ซึ่งแม่ของเขาก็ไม่สามารถฝืนใจลูกชายของเธอได้ เพียงแต่ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเท่านั้น "หลังจากที่ลูกไปเรียนมหาลัยแล้ว บ้านของเราอาจจะติดป้ายขายนะลูก" "แม่จะขายบ้านเหรอครับ" "ก็ใช่น่ะสิ อีกหน่อยแทนไปอยู่หอแล้วใครจะดูแลบ้านละ เรามีกันแค่สองคนแม่ลูกนะ หนูมุกกับแม่เค้าก็ทิ้งเราไปแล้ว แม่ก็กลัวแทนเหงานะสิ ไปอยู่หอมีเพื่อนเยอะ ๆ ในมหาลัยจะได้ไม่เหงานะลูกนะ" "แล้วแม่จะอยู่ที่เบอร์ลินนานแค่ไหนครับ" "แม่ก็ไป ๆ มา ๆ นั่นแหละ พอดีช่วงนี้ คาร์ล เขาไม่ค่อยชินกับอากาศร้อนที่เมืองไทย แม่จะได้กลับอีกทีก็คงจะเป็นตอนหน้าหนาว ถ้าหน้าร้อนแม่ก็อยู่ที่โน่น แทนไม่ว่าอะไรแม่ใช่มั้ยลูก" ผู้เป็นมารดาเอ่ยถามลูกชาย "ในเมื่อมันเป็นความสุขของแม่ผมก็ไม่ขัด ถือว่าเราแลกกันครับ เพราะว่าแม่ก็ยอมให้ผมเรียนบัญชีแล้ว" "จ๊ะลูก แทนชอบอะไรแม่ก็ชอบอันนั้นแหละ" คืนนั้นแทนคุณก็แชทไปบอกเพื่อนสนิทก่อนนอน ไอ้ต้า่วแทน : มุก...ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนบัญชีเหมือนแกว่ะ ยัยมุกยักษ์ : ไอ้บ้า!..แกจะมาตามฉันทำไม คณะบัญชีมีแต่สาว ๆ เดี๋ยวเค้าก็มองว่าแกเป็นตุ๊ดหรอก ไอ้ต้า่วแทน : ใจจริงฉันก็ไม่ได้ชอบเทคนิคแพทย์เท่าไหร่หรอก แต่ตอนนั้นแม่ฉันอยากให้เรียนไง อะไรก็ได้ที่เป็นสายสุขภาพแม่บอกว่ามันจะไม่ตกงาน ยัยมุกยักษ์ : อ่าว..แล้วตอนนี้ทำไมน้าพิมพ์ ถึงยอมล่ะ ไอ้ต้า่วแทน : แลกกับการที่แม่จะไม่อยู่กับฉันแล้วนะสิ ยัยมุกยักษ์ : แล้วแม่แกจะไปไหนวะ ไอ้ต้าวแทน : แม่จะไปอยู่กับ มิสเตอร์คาร์ลที่เบอร์ลิน ยัยมุกยักษ์ : เหงาแย่เลยดิ ไอ้ต้า่วแทน : ก็เหงาอีกไม่กี่เดิือน เดี๋ยวก็ไปเรียนมหาลัยแล้ว ยัยมุกยักษ์ : ถ้าแกชอบคณะบัญชีจริง ๆ ฉันก็ไม่ขัดหรอก แต่ถ้าจะมาตามฉัน ฉันบอกเลยนะว่าไม่ควร... ไอ้ต้า่วแทน : เอ่อ ฉันชอบ ๆ พอใจแกยัง ยัยมุกยักษ์ : งั้นก็ดี มีไรฉันจะได้ปรึกษาแกได้เหมือนเดิม ไอ้ต้า่วแทน : ฉันก็เหมือนกันแหละ แค่นี้ก่อนนะ แม่ฉันเรียก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more