กรงรักร้อนสามีเฉพาะกิจ

หญิงสาวงามเดินเข้ามาในงานอย่างสง่า ชุดสีขาวที่ปกคลุมคร่อมไปถึงปลายเท้า เนื้อผ้าอย่างดีลู่แนบสนิทลงไปกับเนื้อเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งามสมส่วน เมื่อแสงไฟกระทบกับผิวหน้าผิวกายที่นวลผ่องยิ่งขับให้ใบหน้ารูปไข่ของเธอดูสวยเด่น ใบหน้าที่แต่งน้อยแต่ดูแพงไปเสียหมด ชุดที่เปิดไหล่ที่ผายกว้าง จี้เพชรเม็ดเล็ก ๆ ที่สะดุดตา รับกับตุ้มหูในแบบเดียวกัน ทุกสายตาจับจ้องมองไปที่เธอเป็นตาเดียว ผู้คนต่างเริ่มส่งเสียงคุยกัน ก็คงไม่พ้นเรื่องความสวยและน่ารักสะดุดตาของเจ้าของเรือนร่างงดงามผู้นี้ และเธอก็คือดาวเด่นของงานในค่ำคืนนี้ด้วย “อาเฟื่อง” ปอป่านเดินเข้าไปหาอาสาวที่เปิดวงแขนกว้างรอรับเธอเข้าสู่อ้อมกอด “สวยมากจ้ะหลานรัก” หญิงสาวที่ได้รับคำชมถึงกับยิ้มไม่หุบ เกร๊ง... เกร๊ง... เกร๊ง... เสียงเคาะแก้วไวน์เนื้อดีดังกังวานไปทั่วห้อง ทุกคนหันไปมองคุณเฟื่องรัตน์ที่ยืนเคียงคู่กับหลานสาวคนสวยของเธอ “สวัสดีค่ะ ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านที่ให้เกียรติมาในค่ำคืนนี้ ทุกคนคงประหลาดใจที่ได้รับการ์ดเชิญจากเฟื่องฟูคอร์เปอเรชัน งานเลี้ยงคืนนี้ เป็นการต้อนรับการกลับมาของปอป่าน หลานสาวที่เฟื่องรักและเป็นห่วงที่สุด” เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั้งห้อง “หลังจากวันนี้ เฟื่องจะถอยออกมาอีกก้าวหนึ่ง เพื่อให้ปอป่านเข้ามาทำหน้าที่ของตัวเองในฐานะทายาทของญานประโพธิ์ ปอป่านจะเป็นทายาทเพียงคนเดียวที่จะได้สานต่องานของเฟื่องฟูคอร์เปอเรชันทั้งหมด” คุณพรรณรายจับมือของชัยนันท์สามีเอาไว้แน่น ชัยนันท์จ้องหน้าน้องสาวต่างมารดาที่อ่อนกว่าเขาหกปีโดยไม่กะพริบ “คุณพ่อคะ ที่อาเฟื่องพูดหมายความว่ายังไงคะ แล้วพวกเราล่ะคะ” พนิตาถามคุณพ่อของเธอออกมาตรง ๆ “นี่ อาเฟื่องเขาไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลยหรือครับ น่าเจ็บใจชะมัดเลย” ชรินทร์กำหมัดในมือเอาไว้แน่น สายตาที่จ้องมองอาสาวก็ไม่ต่างกันกับพ่อของเขา “แล้วจะเชิญพวกเรามาทำไม มาเพื่อย่ำยีหรือ ทุเรศว่ะ” ชนนท์ทำท่ากระฟัดกระเฟียด มองใบหน้าของปอป่านเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อ ไม่ได้แสดงความรักและหวังดีเหมือนเป็นญาติกันเลยแม้แต่น้อย ทุกคนในครอบครัวของชัยนันท์ก็มีท่าทีไม่พอใจออกมาทุกคน ยกเว้นคุณพรรณรายที่มองใบหน้าของสามีด้วยความเห็นใจ ชัยนันท์ขบกรามของตัวเองเอาไว้แน่น จ้องมองเฟื่องรัตน์ที่มีศักดิ์เป็นน้องต่างมารดา เขามันก็แค่ลูกนอกสมรสของคุณพ่อที่ไม่เคยมีสิทธิ์มีเสียงอะไรทั้งนั้นในตระกูลญาณประโพธิ์ มีกินมีใช้ไปวัน ๆ เท่านั้น “พวกแกเบา ๆ กันหน่อย อย่าเพิ่งโวยวายกันไปเลยน่า แม่ขอร้อง เพราะในนี้ ไม่ใช่มีแต่พวกเรานะ” คุณพรรณรายปรามลูก ๆ ของเธอ ทุกคนต่างพากันเงียบเสียง แต่ยังกรุ่นด้วยความไม่พอใจเอาไว้อย่างมากมาย “เฟื่องเองดีใจมาก ๆ ที่เกิดวันนี้ขึ้น และวันนี้นอกจากจะเป็นการต้อนรับหลานสาวกลับมาบ้านแล้ว เฟื่องยังมีข่าวดีที่จะมาเรียนบอกกับทุกท่านด้วยค่ะ” ปอป่านส่งยิ้มหวาน ๆ ไปยังกล้องที่จับจ้องมาที่เธอและอาสาว ทุกคนต่างพากันฉงนและสงสัย ธราเทพ บวรฤทธิ์ ชายหนุ่มรูปงามดูสง่า การที่เขาประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ทำให้เป็นที่รู้จักของคนค่อนประเทศ ว่าเก่งในเรื่องของการเล่นหุ้นและเก็งกำไร เขาเป็นที่ปรึกษาให้กับหลายคน และหลายบริษัท แล้วยังเขียนหนังสือ เล่นหุ้นอย่างไรให้รวย ซึ่งเป็นหนังสือที่ติดเบสต์เซลเลอร์กันเลยทีเดียว ธราเทพเดินเข้ามายืนใกล้ ๆ กับปอป่าน ก่อนจะส่งปลายมือลงไปประกบอยู่ที่เอวคอดของเธอ หญิงสาวประหลาดใจเล็กน้อย เธอหันมายกหน้ามองใบหน้าเข้ม ๆ ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ จ้องมองเหมือนจะให้ลึกเข้าไปในแววตาคู่นั้นของเขา ทั้งสองคนสบตากัน ธราเทพยิ้มอย่างอบอุ่นออกมาให้กับหญิงสาวที่แนบเคียงกาย เสียงอื้ออ้าดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อทุกคนเห็น ธราเทพ บวรฤทธิ์ เขายิ้มกว้าง ก่อนจะโค้งศีรษะให้กับผู้คนที่กำลังสบสายตากันกับเขา “พี่ธามมาทำไมคะคุณพ่อ คุณแม่” พนิตาถามออกมาด้วยความสงสัย ทุกคนในตระกูลญาณประโพธิ์ รู้จักธราเทพเป็นอย่างดี คนในตระกูลบวรฤทธิ์เคยรับใช้คุณปู่ทวดของตระกูลญาณประโพธิ์มาก่อน ก่อนที่แยกตัวออกไปทำธุรกิจของตัวเองจนประสบความสำเร็จ แต่ก็ยังวนเวียนมาให้คำปรึกษา และช่วยเหลือเกื้อกูลทุกคนในญาณประโพธิ์เป็นอย่างดี “แม่จะไปรู้ได้ยังไง คอยฟังอาของแกสิ” คุณพรรณรายเอ่ยขึ้น “วันนี้ เฟื่องอยากจะเรียนให้ทุกท่านทราบและร่วมเป็นพยานเพื่อแสดงความยินดีกับเราทั้งสองครอบครัวญาณประโพธิ์และบวรฤทธิ์ เราจะเป็นทองแผ่นเดียวกัน วันนี้คือวันหมั้นของ ปอป่านกับธราเทพค่ะ” เฟื่องรัตน์ผายมือไปที่คนทั้งคู่ ปอป่านเท่านั้นที่ตกใจทำตาโต เธอหันไปมองหน้าคนตัวใหญ่ที่กระชับเอวคอดของเธอแน่นเข้าไปอีก แววตาที่จ้องสบของปอป่านเต็มไปด้วยคำถาม เธอพยายามดิ้นขัดขืน แต่พอเงยหน้าขึ้นเห็นทุกคนจ้องมองมายังทั้งสองคนเธอก็ต้องนิ่ง ยิ่งอ้อมแขนใหญ่ส่งสัญญาณให้เธอหยุดพยศ เพื่อเห็นแก่หน้าของคุณอาเฟื่องรัตน์ คุณชัยนันท์ คุณพรรณราย พนิตา ชรินทร์และชนนท์ ต่างมองหน้ากันแบบไม่อยากเชื่อ “นี่น้องสาวของคุณถึงกับเอาหลานสาวของตัวเองใส่พานให้กับคนรับใช้เลยหรือ” น้ำคำของคุณพรรณรายแสนดูถูกธราเทพ ถึงเขาจะเก่งแค่ไหน แต่ศักดิ์ศรีระหว่างสองตระกูลมันก็ต่างกัน “ผมไม่รู้” ชัยนันท์ทำเสียงแข็ง เริ่มรู้ราง ๆ แล้วว่า เขาคงจะมีเรื่องให้ยุ่งยากต่อจากนี้ไปแน่