บทที่ 21
จุดเริ่มต้นของคนไม่ซื่อสัตย์ (3)
ประมาณห้านาทีที่เขายืนสีหน้าเครียดขรึมโขกหน้าผากกับขอบหน้าต่างบานเลื่อนเสียงดัง ‘ปึกก!!’ แววตาคู่เข้มแดงโรจน์เหลือบมองอดีตภรรยาผ่านกระจกหน้าต่าง เธอทำหน้าเจ้าเล่ห์ยั่วยวนชายหนุ่ม
“บ้าเอ๊ย!” พิสุทธิ์ชกขอบหน้าต่างไปทีหนึ่งเพื่อระบายความคับแค้นที่สุมอยู่ในอก เขากัดฟันด่าตัวเองเมื่อมุกดาเดินไปไกลจนมองไม่เห็นเงาของเธอ
“คุณพ่อขา...”
“ละ...ลูกพีชลูกพ่อ” เสียงของยัยหนูทำให้พิสุทธิ์มีสติกลับมาเหมือนคนปกติ เขารีบดึงผ้าม่านปิดหน้าต่างแล้วเดินเข้าไปอุ้มลูกสาวขึ้นแนบอก
“คุณพ่อมองอะไรเหรอคะ?” เมื่อคุณพ่ออุ้มให้ขาสองข้างขนาบเอว หนูน้อยก็กอดคอของคุณพ่อยืดตัวให้สูงมองด้านนอกผ่านหัวของพ่อ
“มองเจ้าหญิงที่อยู่ตรงหน้าพ่อนี่ไงคะ” คุณพ่อหยอกล้อลูกสาว ซุกหน้าไซ้พุงของแกเล่นจนเด็กน้อยหัวเราะชอบใจ
“คิก ๆ คุ...คุณพ่อขา คุณอามุกไปไหนแล้วคะ” เด็กน้อยดันหน้าพ่อออกแล้วหั
