Miran konağın önünde olduğunu söyleyince hemen odadan çıkıp aşağı indim. Ben aylardır bu anı beklediğimi bilmiyormuş gibi birde odadan çıkma diyor. Böyle bir anı nasıl kaçırabilirdim ki? Hepsinin yüz ifadesini görmek istiyordum. Özellikle de Şerwan ve Perçem'in yüzlerini görmek için sabırsızlanıyorum.
Yemek için inmediğim konağın avlusuna, bu kez Miran'ı karşılamak için indim.
Ben bu adamı bir haftada görmeyeli daha mı bir yakışıklı olmuş ne??? Allahım ben niye olmadık anlarda, hep olmadık şeyler düşünüyorum acaba?
Miran "Afiyet olsun" diyerek yanlarına gelince hepsinin de şaşkınlığı gözlerinden belli oluyordu. Bir tek Miran'ı gören Şerwan şaşırmamış, hatta hiç beklemediğim kadar sakindi. Birde sanki çok normalmiş gibi iyileşmişsin, gözümüz aydın deyip, kendince sevinç gösterisi yapa
