เลขาร้ายขยี้รัก

บทที่ 7 ปรับความเข้าใจ

ณัฐวุฒิเหลือบมองมาที่น้ำฟ้า ทั้งสองฝ่ายใช้สายตาพิฆาตเข้า ฟาดฟันกันกลางอากาศ ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากคล้ายจะท้าทาย

‘จับตามองฉันเหรอ? อย่าฝันเลยว่าคืนนี้จะสกัดดาวรุ่งได้ ห้องพักพี่นาฉันก็รู้แล้ว คืนนี้ต้องบุกเข้าไปให้ได้’

เธอนึกถึงยานอนหลับที่พกมาในกระเป๋าถือ เธอเคยคิดจะใช้มันเมื่อสี่ปีก่อนกับธนา แต่ว่าเรื่องไม่เป็นอย่างที่คิด ในตอนที่เธอให้คนช่วยกันพยุงธนาออกมาจากงานเลี้ยง ถูกณัฐวุฒิตามมาทันและแย่งเอาตัวธนาไปได้

ภายหลังเธอจึงรู้ว่ายาที่บริกรใส่ให้ธนาคือยาปลุกสวาท เขารอดพ้นจากมือเธอและไม่ได้ไปกับเกวลิน ธนาไม่ได้ต่อว่าด่าทอเธอแต่เขาทำตัวรังเกียจและห่างเหิน

“ถ้าจะวางยานายนั่น พอจะมีวิธีไหม?” น้ำฟ้าแอบชี้นิ้วไปยังณัฐวุฒิ

“ยากค่ะ ระวังตัวแจ ดื่มแต่น้ำเปล่า แก้วเบียร์ยังไม่แตะ”

“แล้วฉันจะหลบหมอนี่ได้ไง?”

พิมลักษณ์ผู้ติดตามของน้ำฟ้าส่ายหน้า “ดิฉันจนปัญญาจริงๆ ค่ะ”

น้ำฟ้าเหลือบมองไปทางเกวลินที่พารตีเลขาคู่ใจมาด้วย “เราไม่ลงมือเอง ยืมมือคนอื่นก็ได้นี่?”

“คุณฟ้าหมายถึง?”

“คนเคยทำ เดี๋ยวก็ทำอีกจนได้”

พิมลักษณ์ตวัดสายตาไปทางเกวลินที่กำลังยิ้มประจบ ชายหนุ่มกำลังยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ใบหน้าขาวผ่องของธนามีสีชมพูปรากฏขึ้นบนโหนกแก้มเล็กน้อย

“คืนนี้คุณเกวจะลงมือเหรอคะ?”

“ต้องลงมือแน่ ขนาดฉันยังคิด มีหรือเกวลินจะไม่คิด” น้ำฟ้าพูดจบก็ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ

“อย่าดื่มมากนะคะคุณฟ้า เดี๋ยวเมาไม่รู้เรื่อง แผนคุณจะเสีย”

“จริงด้วย ฉันควรพอได้แล้ว”

วงดนตรีบนเวทีเริ่มบรรเลง หนุ่มสาวในงานร้องและเต้นตามกันอย่างสนุกสนาน แสงไฟถูกหรี่ลง น้ำฟ้าคอยจับตาดูรตีคนของเกวลินที่เดินไปซุบซิบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่พุ่มไม้ห่างออกไป

ณัฐวุฒิปฏิบัติหน้าที่ในการดูแลธนาอย่างเข้มแข็ง เขาไม่ยอมดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ เนตรดาวหนึ่งในทีมเลขานุการถูกส่งไปประกบทักษพรผู้หญิงที่ธนาชอบ ส่วนคนอื่นๆ ก็คอยดูแลความเรียบร้อยของงานในคืนนี้ คนของเขาต้องคอยช่วยระวังเกวลินและน้ำฟ้า สองสาวไฮโซที่พยายามจะเข้าหาท่านประธานรูปหล่ออย่างธนา

“ณัฐ ฉันเริ่มปวดหัวแล้ว อยากกลับไปพัก แกระวังหลังให้ฉันด้วย”

“บอสครับ คุณผักกำลังจะลุกพอดี”

ธนาแอบมองไปทางทักษพร เธอได้รางวัลเป็นไวน์องุ่นไปขวดหนึ่งจึงเปิดดื่มฉลองกับเพื่อนในโต๊ะ ดูเหมือนคนอื่นๆ จะแยกย้ายไปเล่นไพ่กันแล้ว เธอจึงคิดจะกลับห้องพัก

“คุณภัทรล่ะ”

วรภัทรเป็นผู้จัดการบริษัทสกายกิฟต์ เขาสนใจทักษพร พยายามจะจีบผู้หญิงลูกติดคนนั้นอยู่พักหนึ่งแล้ว ธนากำลังคิดวิธีกำจัดคู่ต่อสู้ให้พ้นทาง

“คุณภัทรไปดักคุณผักอยู่ทางเดินกลับห้องพักแล้วครับ” คนของณัฐวุฒิรายงานผ่านหูฟังที่เขาสวมเอาไว้ “บอสระวังด้วย”

“ฉันไปเอง แกจัดการเรื่องทางนี้ให้เรียบร้อยเถอะ” ธนาหมายถึงน้ำฟ้า เขากลัวว่าเธอจะคิดทำอะไรบ้าๆ เหมือนครั้งก่อนอีก

ธนาเดินลับหายไป ณัฐวุฒิรีบแจ้งให้คนของเขาอีกสองคนช่วยดูแลเจ้านาย เพื่อให้คืนนี้ธนามีโอกาสได้อยู่กับทักษพรสองต่อสอง

เกวลินแสร้งนั่งอยู่จิบไวน์ต่อโดยไม่ได้ตามตื้อธนา เธอสืบรู้มาว่าณัฐวุฒิแพ้ไวน์องุ่นจึงคิดจะวางกับดักเลขานุการหนุ่มคนสนิทของธนาให้ลุกไม่ขึ้น ส่วนคนที่เหลือเธอให้รตีเตรียมสกัดเอาไว้แล้ว

ณัฐวุฒิดื่มน้ำในขวดเก็บอุณหภูมิที่นำมาส่วนตัว รตีหาจังหวะที่เขาเผลอใส่ไวน์องุ่นเข้าไปแทน

“พี่ณัฐ เรียบร้อยแล้วครับ บอสพาคุณผักกลับวิมานน้อยไปแล้ว” เสียงปลายสายส่งเสียงหัวเราะ

ณัฐวุฒิฟังแล้วก็ยิ้มกว้างพอใจ “ดีๆ คืนนี้ภารกิจทุกคนเรียบร้อย แยกย้ายได้” เขาหัวเราะร่า กวาดตามองไปทั่วงานเลี้ยงอย่างรื่นรมย์

ไม่นานนักผู้ช่วยสองคนของณัฐวุฒิก็กลับมาจากทางเดินในวิลล่า เดินไปรับเหยือกเบียร์เย็นๆ ถือไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนพนักงานคนอื่นๆ

“คุณณัฐ ไม่ดื่มบ้างเหรอคะ?” เนตรดาวที่ถูกส่งไปประกบทักษพรก็หมดภาระในคืนนี้แล้ว เธอจึงเดินกลับมาหาณัฐวุฒิผู้เป็นหัวหน้าทีม

“ไม่ดีกว่า ผมยังต้องดูแลความสงบเรียบร้อยของพนักงาน ดื่มน้ำเปล่าต่อไปก็ดีแล้วครับ” เขายิ้มน้อยๆ ให้กับเนตรดาว

“ถ้างั้นดาวขอกลับไปนอนแล้วนะคะ”

“ครับ”

ทุกคนแยกย้ายกัน ณัฐวุฒิไปที่โต๊ะมุมห้องคว้าเอาขวดน้ำรักษาอุณหภูมิของตนออกมา เปิดจุกแล้วดื่มเข้าไปเต็มอึก พอดื่มไปจนเต็มท้องเขาจึงได้กลิ่นที่ตนเองระวังมาตลอด

“ไวน์....ไวน์องุ่น” เขารีบคว้าเอาจุกขวดน้ำมาปิด ยกมือหนึ่งขึ้นปิดปากแล้ววิ่งไปยังอาคารที่พัก

หัวหน้าทีมเลขานุการรีบกดลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด เขาเริ่มมีอาการกระอักกระอ่วน ชายหนุ่มแตะคีย์การ์ดแล้วพุ่งเข้าไปในห้องพัก ถอดเสื้อแจ็คเก็ตโยนหวือใส่โซฟาแล้วเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำ

‘มาล่ะ ผื่นขึ้นแล้ว ไม่ได้เตรียมยาแก้แพ้มาด้วย ทำไงดี?’

ณัฐวุฒิเริ่มรู้สึกมึนหัว อาการแพ้ไวน์องุ่นของเขาค่อนข้างรุนแรง ชายหนุ่มรีบสลัดเสื้อผ้าออกแล้วเปิดฝักตัวใส่ร่าง อาบน้ำแล้วพันกายด้วยผ้าเช็ดตัวออกมา เขาเปิดกระเป๋าเดินทางด้วยมืออันสั่นเทาคว้าเอาเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นออกมาสวม กลิ่นน้ำหอมราคาแพงโชยเข้าจมูก เมื่อเช้าตอนเก็บกระเป๋าเดินทางเขาทำน้ำหอมหกใส่เสื้อผ้าที่พับแล้ว กลิ่นน้ำหอมจึงติดอยู่

เขาสูดลมหายใจเข้าไปเฮือกหนึ่ง กลั้นใจเดินโซเซไปปิดไฟแล้วกระโจนขึ้นบนเตียง ชายหนุ่มคิดจะนอนพัก เขาหวังว่าเช้าวันพรุ่งนี้ ตัวเองน่าจะอาการกลับเป็นปกติ

“ไปแล้วค่ะ คงจะหนีกลับห้องนอนไปแล้ว” รตีหัวเราะร่วนเมื่อเห็นท่าทางของณัฐวุฒิ เธอรีบกลับมาบอกข่าวดีให้เกวลิน

“ขอบใจนะรตี เธอไปพักได้ ที่เหลือฉันจัดการเอง” เกวลินหัวเราะพอใจ เดินออกจากบริเวณงานเลี้ยงเข้าไปในอาคารใหญ่ กดลิฟต์ไปชั้นบนสุด ธนามึนเมาเหมาะกับการไปช่วยดูแล

พอขาก้าวเข้าไปในลิฟต์ ความง่วงก็เข้าครอบงำ เกวลินไม่รู้ตัวว่าตนเองเผลอพิงผนังลิฟต์จนหลับไปเมื่อใด

ลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบนสุด ผู้หญิงสองคนที่ยืนรออยู่เดินเข้าไปข้างใน

“หลับไปแล้ว พวกเราไปส่งเธอพักผ่อนก่อนเถอะ” น้ำฟ้ายิ้มเยาะ ยานอนหลับที่เธอเตรียมมา เอาไปใช้กับณัฐวุฒิไม่ได้ก็จริงแต่ใช้กับเกวลินได้

สองสาวหิ้วปีกเกวลินไปที่ห้องพักของเธอ น้ำฟ้าขอบใจผู้ติดตามของตน เธอยิ้มเยาะร่างไร้สติของเกวลินที่นอนกรนเบาๆ อยู่บนที่นอน

“พิม เธอไปได้ ขอบใจนะที่ช่วย เดี๋ยวฉันไปปรับความเข้าใจกับพี่นาเอง”

น้ำฟ้ากดลิฟต์กลับขึ้นไปชั้นบนสุดของอาคารอีกครั้ง ห้องริมสุดคือห้องพักของธนา เธอเคาะประตูอยู่พักหนึ่ง ประตูก็เปิดออก

“พี่นาคะ ฟ้ามีเรื่องอยากคุยด้วย”

บุรุษที่ยืนอยู่หลังประตูดวงตาแดงก่ำ เนื้อตัวเต็มไปด้วยจุดเล็กๆ สีแดงตามแผ่นหลังและแขน เขาก้มหน้าฟังเสียงผู้หญิงที่อยู่หน้าประตู

“กลับไป” เขากดเสียงลงต่ำ ฟังแล้วคล้ายกับธนามาก

“ไม่ค่ะ คืนนี้ฟ้าต้องคุยกับพี่นาให้รู้เรื่อง”

เธอดันประตูแล้วแทรกร่างเข้าไป ในห้องมีแสงจันทร์สลัวสาดผ่านผ้าม่านขาวบางจากหน้าต่างกระจกบานใหญ่ อุณหภูมิภายในห้องเย็นฉ่ำ ร่างสูงโปร่งของผู้ชายในห้องดึงเอาน้ำฟ้าเข้าไปกอด มือใหญ่ประคองท้ายทอยเธอให้แหงนขึ้นรับจุมพิตดุดัน

น้ำฟ้าใจเต้นตึกตัก กลิ่นน้ำหอมคล้ายกับที่ธนาใช้โชยเข้าจมูก เธอคิดไม่ถึงเลยว่าแม้กระทั่งตอนนอน พี่นายังใส่น้ำหอม สมแล้วที่เป็นผู้ชายในฝันของเธอ

“พี่นาคะ ฟ้ายังไม่ได้คุยเลย” เสียงเธออู้อี้เมื่อถูกไซ้ที่ใบหูและซอกคอ น้ำฟ้าคิดอยากจะพูดคุยกันก่อน แต่ชายหนุ่มไม่ฟังมือของเขาตะครุบหมับเข้าที่หน้าอกของเธอ

******************