เลขาร้ายขยี้รัก

“ทำไม? ทำไมฉันจะเข้าไปหาพี่นาไม่ได้?” “ไม่ได้ครับ คำสั่งของบอส ผมต้องทำตาม” หญิงสาวในชุดแซกสั้น สวมสูทสีครีมคลุมทับไม่สนใจผู้ชายสวมแว่นตาร่างสูงในชุดสูทสีเทาเข้มตรงหน้า เธอยกมือขึ้นหวังจะปัดมือที่ขวางเอาไว้ของเขาลง “โอ๊ย! นี่มันมือหรือท่อนเหล็ก?” เธอจ้องหน้าเขาพลางกุมมือด้วยความเจ็บปวด ท่อนแขนของเขาแข็งกว่าที่เธอคาดเอาไว้ น้ำหนักที่มือที่เธอกะจะฟาดลงจึงไม่อาจจะทำผู้ชายตรงหน้าสะเทือนแม้แต่น้อย “ผมเตือนคุณแล้วให้กลับไป อย่าคิดเข้าใจคุณธนาอีก” น้ำเสียงของเขาคล้ายจะข่มขู่ “แกเป็นแค่เลขาของพี่นา มีสิทธิ์อะไรมาข่มขู่ฉัน” น้ำฟ้าขู่ฟ่อๆ เธอนับเป็นญาติห่างๆ ของธนาก็ยังได้ ผู้ชายตรงหน้าถือสิทธิ์อะไรกล้ามาข่มขู่เธอ “สิทธิ์ของผมก็คือคำสั่งของบอส คุณเป็นแค่พนักงานที่ครอบครัวมีหุ้นในบริษัทนิดหน่อย อย่าคิดจะมาวุ่นวายกับบอสของผม” น้ำฟ้าอ้าปากหวอ เธอเป็นหลานสาวของคุณน้ำเพชรภรรยาใหม่ของ คุณธนากรประธานตัวจริงของบริษัทวินเนอร์เบฟเวอเรจ คนในบริษัทต่างให้ความเกรงใจเธอกันทั้งนั้น จะมีก็แค่เลขานุการของพี่ธนาคนนี้ที่ไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ “อย่าชี้หน้าผมครับ ไม่ใช่มารยาทที่พึงมี คุณกลับไปได้แล้ว” พยายามจะวิ่งหลบแต่ณัฐวุฒิกลับขยับขาขวางเอาไว้ได้ทัน มือแข็งแรงของเขาโอบเอวเธอแล้วหิ้วจนตัวลอย “คุณฟ้า ผมจะไม่พูดซ้ำแล้วนะครับ” “โอ๊ยเจ็บ! ณัฐ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้!” เธอทั้งโวยวายและพยายามข่วนเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้าน “คุณณัฐครับ โปรดเรียกผมอย่างสุภาพด้วย” เขาหิ้วเธออย่างไม่ปราณีไปปล่อยที่หน้าประตูกระจกบานใหญ่ แกร็ก! “บ้าจริง แค่นี้ก็ล็อคประตูด้วย” น้ำฟ้าได้แต่เดินหัวเสียกลับลงไปชั้นล่าง เธอกลับลงไปบ่นให้พนักงานคนสนิทของตัวเองฟัง “คอยดูเถอะ ฉันจะหาทางให้พี่นาไล่นายณัฐคนนี้ออกให้ได้” “คุณฟ้าคะ พิมว่าคุณณัฐน่ากลัวกว่าท่านประธานอีกค่ะ” น้ำฟ้าชะงัก “ใช่ พี่นากับพี่เนศยังไม่น่ากลัวขนาดนี้” หญิงสาวกอดอกพิงหลังกับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของตน “พิม เธอว่าพี่นาเกลียดฉันเป็นเพราะผ่าตัดสมองมาแล้วจำไม่ได้หรือเปล่า?” พิมพาพนักงานที่ต้องทำงานใกล้ชิดกับน้ำฟ้านิ่วหน้า “ทีแรก พิมก็คิดเหมือนคุณฟ้าค่ะ แต่ตอนนี้ดูแล้วไม่น่าจะใช่” “ทำไมล่ะ?” “ข่าวลือนั่น ระยะนี้หนาหูมากขึ้นเรื่อยๆ เลยนะคะ” “ข่าวลือไหน?” “ก็ข่าวที่ว่าคุณฟ้าเคยวางยาท่านประธานในงานเลี้ยงเมื่อหลายปีก่อนไงคะ? ระยะนี้ลือกันแรงขึ้น มีมือดีไปโพสในกระดานบอร์ดของบริษัทด้วยค่ะ คนมาคอมเม้นต์กันเยอะเลย” พิมหมายถึงในเว็บไซต์ของบริษัทที่มีการตั้งกระทู้พูดคุยในหมู่พนักงาน น้ำฟ้าอ่านกระทู้และความคิดเห็นของคนนับร้อยแล้วก็หัวเสีย “เลวมาก ยูสเซอร์นี้เป็นใครกัน? เขียนซะจนเหมือนอยู่กับฉันตลอดเวลา ฉันไม่ได้ทำซะหน่อย วางยาพี่นานี่นะ ฉันจะไปหายาพวกนั้นมาจากไหน?” “คุณฟ้าลองทบทวนดีๆ สิคะ ตั้งแต่งานเลี้ยงของสมาคมคืนนั้น ท่านประธานก็เริ่มห่างเหินกับคุณ ถ้าคุณฟ้าโทรไปก็โอนสายให้เลขารับแทน อย่าว่าแต่ออกงานพร้อมกับคุณฟ้าเหมือนแต่ก่อนเลยค่ะ แค่จะพูดคุยกันเหมือนเดิมก็ยังยาก” หญิงสาวที่แต่งหน้างดงามขมวดคิ้ว “เออ จริง” “คุณฟ้าดูคลิปนี่สิคะ พวกเขาวิจารณ์กันว่าเป็นฝีมือคุณฟ้าแน่นอน” พิมลักษณ์เปิดคลิปที่อยู่กระทู้ก่อนหน้านั้นร่วมสองปีให้น้ำฟ้าดู คนที่อยู่ในคลิปถึงกับตาเหลือก “จะบ้าเหรอ? นั่นมันยาลดกรดในกระเพาะต่างหาก วันนั้นฉันท้องอืดก็เลยเทรวมสองซองใส่ขวดเล็กๆ มาด้วย” “ไม่มีคนรู้เรื่องนี้นี่คะ พวกเขาเห็นแค่คลิปที่ท่านประธานจู่ๆ ก็จะล้ม ตอนหลังคุณณัฐพูดออกมาเองว่าท่านประธานถูกคนวางยา ก็เลยมีคนชี้ว่าต้องเป็นคุณฟ้าจากคลิปนี้” “แสดงว่าทุกคนเชื่อกันว่าฉันเป็นคนทำสินะ” “ค่ะ” พิมลักษณ์ไม่กล้าพูดต่อว่า....ภาพพจน์ของน้ำฟ้ามีผลให้ทุกคนเชื่อแบบนั้น “หึ! อย่างฉันเนี่ยนะ จะต้องใช้วิธีต่ำๆ สวย รวย เริ่ด เชิด ซะอย่าง ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพี่นาจะคิดเหมือนคนอื่นๆ” “แต่ แต่พิมว่าใช่นะคะ” เสียงของคนสนิทดูอ่อยๆ “ทำไมเธอถึงคิดว่าใช่?” น้ำฟ้าเป็นลูกสาวคนเดียว ครอบครัวฐานะดี จบการศึกษาระดับปริญญาโทจากต่างประเทศ เธอเป็นหนึ่งในแก็งค์ “เจ็ดดาว” ที่ประกอบไปด้วยสาวเปรี้ยวแนวหน้าของแวดวงไฮโซ มีสามสาวที่ผันตัวไปเป็นดารา เล่นละครเพื่อเสริมชื่อเสียงให้โด่งดัง ผู้หญิงกลุ่มนี้ชอบปาร์ตี้ เที่ยวกลางคืน และควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า แม้ครอบครัวเธอจะมีหุ้นเพียงเล็กน้อยกับวินเนอร์แต่ก็มีหุ้นอยู่อีกหลายบริษัททั้งขนาดกลางและขนาดใหญ่ ต่อให้เธอไม่ต้องทำงานก็ไม่มีวันลำบาก เป้าหมายของการมาเป็นรองผู้จัดการที่นี่ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ความสามารถแต่เป็นเพราะเธออยากได้ “พี่นา หรือธนา ศราวุฒิกุล” มาเป็นสามี “เพราะพิมแอบได้ยินคุณณัฐคุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ ตอนนั้นพิมบังเอิญเดินผ่านไปเห็นตรงบันไดหนีไฟพอดี”​พิมลักษณ์ไม่กล้าพูดความจริงว่าเธอแอบชอบณัฐวุฒิจึงคอยสอดส่องความเคลื่อนไหวของเขาอยู่เสมอ “นายณัฐอีกแล้ว นายนี่เป็นศัตรูตัวฉกาจของฉันเลยล่ะ เห็นทีต้องหาทางเขี่ยทิ้งเร็วๆ” พิมลักษณ์กลืนน้ำลายเล็กน้อย เธอไม่กล้าเตือนน้ำฟ้าว่าอย่าไปยุ่งกับณัฐวุฒิจะดีกว่าเพราะท่านประธานเหมือนจะเข้าข้างณัฐวุฒิทุกครั้งไม่ว่าเลขานุการหนุ่มจะทำสิ่งใด “ทำไมพิม? ทำหน้ายังงี้เธอไม่เชื่อล่ะสิว่าฉันจะกำจัดนายนั่นได้ คอยดูไปก็แล้วกัน ฉันจะต้องจับพี่นาให้อยู่หมัดแล้วให้พี่นาไล่นายนั่นออกให้ได้” ณัฐวุฒิเข้าไปรายงานธนา ท่านประธานได้ยินชื่อน้ำฟ้าก็ เกรี้ยวกราด อาการปวดหัวของธนากำเริบจนต้องให้ณัฐวุฒิรินน้ำเปล่ามาให้ “มาอีกแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกวุ่นวายกับฉันซะที? แกกันเอาไว้ให้ดี อย่าให้มาใกล้ฉันได้ ผู้หญิงแบบนี้น่ารังเกียจจริงๆ” ท่านประธานหนุ่มหล่อพูดพลางหยิบยาแก้ปวดหัวสองเม็ดใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามจนหมดแก้ว “ครับ ผมจะระวังอย่างเต็มที่” เลขานุการหนุ่มขบกรามแน่น คืนนั้นเป็นเพราะเขาที่หละหลวม แค่เดินไปคุยกับคุณธนากรบิดาของท่านประธานครู่เดียว หันมาอีกทีธนาก็ถูกผู้ชายสองคนประคองออกไปจนเกือบพ้นประตูห้องจัดเลี้ยงแล้ว ดีที่เขาวิ่งไปทันพร้อมกับบอดี้การ์ดธนาอีกสองคน เขาฉวยโอกาสชุลมุนพาตัวธนาหนีไปได้ แต่...สุดท้ายก็เกิดความผิดพลาด “กระทู้ในเว็บของบริษัทไม่ต้องให้คนลบนะ ทิ้งไว้นั่นล่ะ น้ำฟ้าจะได้ อับอายบ้าง แต่ประมาทไม่ได้ ขึ้นชื่อว่าสาวๆ แก็งค์เจ็ดดาวทั้งร้ายทั้งแสบ นี่ณัฐ แกเองก็อย่าให้น้ำฟ้าทำร้ายเอาได้ล่ะ รอยอยู่ตรงคางนั่นไปหายาทาเถอะ ฉันเห็นแล้วหงุดหงิด” “ครับ”​ชายหนุ่มเผลอยกมือขึ้นลูบรอยเล็บที่สร้างความแสบใต้คาง ตอนที่เขาหิ้วเธอออกไปทิ้งหน้าประตูจับมือเธอไว้ได้แค่ข้างเดียว มืออีกข้างของเธออ้อมคอเขาข่วนคางจนทิ้งรอยเล็บเอาไว้ “คราวหน้า ถ้าน้ำฟ้าทำร้ายแกอีกก็สั่งสอนซะหน่อย ผู้หญิงคนนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ ถ้าไม่เกิดเรื่องคืนนั้นฉันก็คงไม่รู้ว่ามีงูพิษอยู่ใกล้ๆ” **************