Maaga pa lang gising na kaming lahat at ako ang nagligpit ng hinigaan namin na malaking kurtina. Kinain namin ang natirang prutas na kinuha nila kagabi, and then bumaba na kami sa tree house at bumalik sa shoreline. Nagbabasakali ang aking mga kapatid na baka may makita kami ngayon doon na makakatulong sa amin. They were hoping na ang mga gamit namin na nasa yate ay inanod din dito sa isla. That keep my hope ups at puno ng energy akong pumunta roon kasama sila. Mahigpit na hawak ni Steele ang aking kamay simula nang makababa kami ng treehouse. Lumalapit si Shiloh sa amin para hawakan din ako pero malakas siyang tintulak ng nakatatanda niyang kapatid. Hindi ko nga maintindihan kung anong trip ng dalawang ‘to. Ayoko naman na mag-assume, pero feeling ko lang na pinag-aagawan nila ako. Hay! Huwag ko na ngang isipin ‘yon at baka umasa lang ako.
Humahangos ako nang makarating kami sa shoreline. Napahawak din ako sa aking dibdib na medyo masakit dahil sa kakatalbog nito. See? This is the problem pag may malaking boobs ang uncomfortable pag nagba-bounce. Bakit naman kasi hindi ako nagsuot ng bra, eh! Nakasuot din kasi ako ng jacket kaya hindi na ako nag-abala pa. Hindi rin talaga ako athletic, I am working out kaya tumaas ang aking endurance ng konti, pero dahil siguro sa nangyari sa amin, na-deplete ang skill na ‘yon.
“Aisha, ayos ka lang?” tanong sa akin ni Steele at tumango ako.
“Yeah, I just need to catch my breath.” sagot ko at huminga ako ng malalim.
“Mukhang mahina ang stamina mo, baby, that’s kind of a problem especially na kasama mo kaming lima. Paano na lang kung…” tumigil sa pagsasalita si Steele nang matalim ko siyang tinignan.
“Oo na! Pabigat na ako! You don’t have to rub it in!” inis kong sabi sa kanya. Natigilan naman siya tapos ay parang may na-realize siya.
“Baby, I didn't mean it that way… I was just saying other circumstances na involve kaming lima and… and you know…” napakunot noo naman ako dahil hindi ko na maintindihan ang sinasabi niya.
“Ewan ko sa’yo, Steele! Dyan ka na nga!” pagkasabi nito, tinalikuran ko na siya at patakbong lumapit kila Kuya Sage. nagtataka siyang tumingin sa akin dahil siguro sa naiinis kong mukha. Naglakad-lakad ako malapit sa tubig at tumingin sa malawak na dagat. Wala akong ibang nakikita, wala man lang kalapit na isla. It was just an endless ocean, there were rocks all around, may maliit pa na cliff pag umakyat ka pa. There was no sign ng bangka o kahit ano para maligtas kami. We are really stranded in an isolated island, isang isla na tanging naroon lang.
“Aisha, may problema ba?” tanong sa akin ni Sage at bumuntong hininga naman ako.
“Nawawalan na ako ng pag-asa na maligtas pa tayo, Kuya. Tingnan mo naman oh, tanging itong isla lang ang nandito. Nakakatakot din na lumangoy sa dagat at baka nandyan si Megalodon. Ni walang mangingisda or barko lang naman sana ng China.” bigla siyang tumawa. Kinuha niya ang aking kamay at hinila niya ako palapit sa kanya. Pinulupot niya ang kanyang kamay sa aking bewang and a jolt of electricity run through me.
Napatingin ako sa panganay namin at ngayon ko lang napansin ang pag-mature lalo ng kanyang itsura. He was always been the leader, the calm one at hindi padalos-dalos ang kanyang pagkilos. Come to think of it, wala na siyang naging girlfriend after makita ko silang lima in that particular party with one girl. Ni walang balita sa na may dine-date siya or rumored man lang. Actually, lahat sila ay wala ng dinate na girl, pati si Shiloh na hinahangaan ng lahat sa university. Ngayon ko lang ito na-realize and now I am really curious why.
“Baby, huwag kang sumuko kaagad. It’s just been the second day pero buhay pa rin tayo. I thought you’re not a quitter?” umiling naman ako. “Once na ma-realize ng mga magulang natin na nawawala tayo, I’m sure they will do our best to find us. Kaya let’s do our part and try our best to survive, yeah?” tumingin din siya sa akin at ngumiti ako.
“Kuya, ayoko pang mamatay ng maaga. Kailangan ko pang bumawi sa magulang natin at sa inyo na rin. Hindi naman magiging maganda ang buhay ko kung wala kayo. You even accepted me even though I am not your real sister.”
“Hindi mo na kailangan na bumawi, masaya na kami at naging part ka ng family. Pero huwag ka sanang magagalit kung sasabihin ko sa’yo na hindi kita tinuring na kapatid.” natigilan nman ako. “It’s not a bad thing and you are really special to me, Aisha, I just don’t want to think that you're my sister.” medyo na-hurt ako sa kanyang sinabi. Kung hindi niya ako tinuring na kapatid, ano ako sa buhay niya?
“Hmm? What then? Am I just some girl na kailangan mong alagaan dahil inmapon ako ng mga magulang mo?”
"No, you're our girl that needs to be protected, needs to be taken care of and to love…" nanginig ako ng konti nang hinawakan niya ang aking pisngi, the he swipe his thumb on my lower lip. Natigilan ulit ako at naguguluha sa kanyang mga sinasabi. "Do you still remember when I gave you your first kiss on your 18th birthday?" namilog ang aking mga mata at bahagya siyang tumawa.
"Na-naalala mo pa yon, Kuya?" tumango siya at inilapit niya ang kanyang mukha sa akin.
"Pwede ba namang hindi? When I tasted these sultry lips of yours, I wanted to kiss you again and again. Sa tingin mo ba appropriate ‘yon sa iniisip ng isang kapatid sa kanyang baby sister? Of course not… Are you getting my point now, baby?” sexy niyang sabi at wala akong nagawa kundi tumango na lang. “While we are here, I am going to make you mine.” napalunok naman ako at bahay ako tumawa.
“Kuya, Sage huwag ka ngang magbiro ng ganyan.” mahina kong sabi. Nakatitig pa rin ako sqa kanya and I really wanted to lick his fingers. Hindi ko maintindihan pero na-turn on ako sa kanyang sinabi and at the same time kinikilig rin! Ibig bang sabihin niyan may lihim din siyang pagnanasa sa akin? Bago pa siya makasagot, narinig namin ang sigaw ni Summit at mukhang may natagpuan siya sa kabilang side ng mga bato. Hiawakan ulit si Sage ang aking kamay at magkahawak ito nang pinuntahan namin siya. Nagulat ako nang makit ang ilang bags na lumulutang. Mukhang ito yo’ng mga gamit namin sa yate.
“Kukunin ko lang ang mga nakalutang doon. Aisha, please tell the others.” sabi ni Summit at tumango lang naman ako. Tinawag ko ang mga ibang kapatid namin at mabilis naman silang lumapit sa aking pwesto. Shock din sila sa kanilang nakita, pero mabilis silang kumilos at lumusong sila sa tubig para kunin ang mga nakalutang. There were a lot of bags at nang maiahon nila ang mga ito, we checked all of them kung may nakalagay na phone roon. Nakita ko ang mismo kong bag habang nasa university ako. Ito ang aking dala nang sinundo nila ako mula sa university. I grab it at hinanap ang kaing phone. Natuwa ako nang matagpuan ko ito, but when I try to opened it, it was not turning on kahit anong gawin ko.
“Nakakainis!!!” malakas kong sabi at muntik ko na itong maibato pero napigilan ko ang aking sarili. Tumingin ako sa dagat and I am stunned namang makita ang isang pare ng yate na inaanod ng alon. “Look! Yo’ng yacht natin!” sabay turo ko roon. Si Steele at Silas ang lumangoy para kunin nila ito. May lubid ito kaya hinatak nila ito hanggang sa nasa shore na ito. It's like the one fourth part of the yacht at sana may matagpuan kami rito na magagamit namin para maligtas kami.
The two check the inside at maya-maya may nilabas silang mga gamit, isang fuel tank ng yate, mga ibang gamit sa kusina at nandoon pa rin ang ref kung saan maraming laman na pagkain. May mga toiletries pa at towels mula sa bathroom ng yate. What the hell?! Parang ang swerte naman namin na nai-stranded sa isla. May shelter kami, may malinis na tubig na maiinom tapos ngayon naman may pagkain pa. Most of our bags ay naanod rin kaya may mga masusuot kami. Yo’ng part kasi ng yate ay ang likod kung saan naroon ang kitchen at ang banyo. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako o malulunkot dahil wala ni isang gumagana na cellphone namin.
“We are lucky dahil naanod ito sa atin.” sabi ni Silas. “Patuyuin natin ang mga gamit natin sa bags para may at itong mga towels para may magamit tayo.”
“Ano ba naman ‘to, parang magbabakasyon rin tayo sa isang stranded island, ah. Hindi lang natin alam kung gaano katagal.” pabiro kong sabi at tumawa sila.
“Don’t worry, Aisha, we will do our best para mapasaya ka pa rin namin.” sabi ni Sage sabay kindat sa akin na nagpainit ng husto sa aking mukha. Umiwas ako ng tingin at kinuha ko ang ilang bags. Wala na akong sinabi at maingat kong nilabas ang mga laman nito na mga damit at sinampay ko ito sa branch ng mga puno na naroroon. Yong iba sa mga bato para mabilis itong matuyo. We spent the entire day sa shoreline, umaasa na may makikita kaming tutulong sa amin. Tumingin ako sa limang lalake na kasama ko na ngayon. They were happy dahil na rin siguro may mga biyaya na binigay sa amin ngayong araw. Pero hindi na maalis sa isip ko ngayon ang mga sinabi ni Sage. Kung hindi niya ako tinuring na kapatid, posible kaya na gano’n din ang iba?