İNTİKAM ATEŞİ (Ocakta)

Siyahın koynunda büyüyen küçük çocuk gözünü sabahın ilk ışıklarına açtı. Ufacık ellerini geriye doğru açıp derince esnedi. Güneş tüm ışığını dar odaya yayarken genişçe gülümsedi. Her şeye inat yüzündeki tebessüm varlığını daima koruyordu. Küçük bedenine rağmen omzuna yüklenen duyguları ömür boyu taşıyacağını bilmeden küçük adımlarla salona doğru yürümeye başladı. Soğuk merdiven basamaklarını birer birer inmeye başladı. Fakat kalbine inen keskin sızı adımlarının durmasına sebep olmuş elleri göğsünü bulmuştu. Ardında etrafta dolanan kan kokusu burnunun direğini sızlatmıştı. Bu duyguları tanımayan bedeni kötü sinyallerin habercisiydi. Korkak adımlarla basamakları inip salonun girişine kadar ağır adımlarla yürüdü. Yerde kanlar içinde yatan bedenlere değen irirsleri büyüyerek kızıllığa boyanmıştı. Ürkek bakışları sağını solunu kontrol ederken yerdeki kan göletine bulunan ayaklarını umursamadan yere oturdu. Yabancı duyguların ve de hislerin hakimiyeti altında kalan Eymen'in gözlerinden bir damla yaş düşerek kan göletine damladı. Kanı ile birer birer buluşan gözyaşları tükenmek bilmeden artıyordu.. Elleriyle sarı saçları okşayıp sessizce fısıldadı. "Cennet güzel midir?" Göz pınarları kuruyana kadar ağlayarak, "Anne kalk karnım acıktı." Ama tek bir cevap bile alamadı. Karşısına geçip sırıtarak onu izleyen bir adam vardı. Eymen'in dikkati kolundaki dövmeye gitmişti. O deseni hafızasına kazırken dışarıdan gelen siren sesleri katili tedirgin etmiş olacaktır ki hiçbir zaman kaybetmeden kaçıp gitmişti.. Eymen şimdi çaresizce bekliyordu. Ve o sözler dudaklarından döküldü. "Bir gün geri dönüp intikamınızı alacağım"