โซ่ทอง Talk
เช้าวันต่อมา @คฤหาสน์ยูกิโอะ กรุงเทพฯ
"อื้อ.." ฉันร้องออกมาอย่างงัวเงียเมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากของใครบางคนกดลงมาที่แก้มของฉัน ซึ่งฉันรู้ดีว่าใครบางคนนั้นคือใคร
"ไท" ฉันเรียกชื่อของคนที่หอมแก้มฉันด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนลูกแมว จนใครคนนั้นถึงกับอมยิ้มออกมา
อาการของฉันแบบนี้นี่แหละที่มันคือไม้ตายและทำให้เขาอ่อนโยนกับฉันทันที แม้ว่าตอนนั้นเขาจะมีอารมณ์หงุดหงิดหรือโมโหอะไรมา แต่พอเห็นฉันแสดงอาการแบบนี้เขาก็จะอ่อนโยนและยิ้มออกมาทุกครั้ง
"ตื่นทานอาหารเช้าได้แล้วยัยตัวแสบ" น้ำเสียงอ่อนโยนของไททำให้ฉันสบายใจเสมอ แม้คำพูดของเขาจะดูเหมือนกำลังแซวฉันอยู่ก็ตาม
"โซ่เป็นยัยตัวแสบของไทไปแล้วเหรอ" ฉันยกมือสองข้างคล้องที่คอของไท ขณะที่ตัวเขานอนคร่อมตัวฉันไว้บนผ้าห่ม
"จะทานข้าวก่อนหรือจะอาบน้ำก่อน"
"กินไทก่อนได้ไหม"
"อย่ายั่ว เดี๋ยวจะลุกไม่ขึ้นหลายวัน"
"คิก คิก อาบน้ำก่อนดีกว่า ตัว
