เดิมพันรักจอมมาเฟีย

15

15

“ป๊ะป๋าคงอยู่กับผู้หญิง ป๊ะป๋ากอดผู้หญิงมากกว่าผม”

ไลลาได้ยินประโยคนี้แล้วถึงกับอยากหลั่งน้ำตา แววตาของอัลบาโรสื่อให้รับรู้ถึงความรู้สึกของผู้พูด ที่มีทั้งความน้อยใจ เสียใจ เศร้าอาดูร ภาพที่เด็กชายกล่าวมา คงเห็นหลายครั้งหลายหน ตามมาด้วยคำถามในใจที่ว่า เหตุใดบิดาไม่สวมกอดตนเหมือนกับกอดผู้หญิงเหล่านั้นบ้าง

นั่นสิทำไม...

ฟรานเซสโก้กอดผู้หญิงแปลกหน้าได้ แต่ทำไมกอดลูกในไส้ตัวเองไม่ได้ มันยากนักหรือที่จะกอดลูกตัวเอง ไลลาอยากรู้คำตอบนี้เช่นกัน

“ไม่ใช่หรอกครับ เอาไว้อัลบาโรโตกว่านี้ ฉันจะบอกนะว่าทำไม” ไลลาเปลี่ยนเรื่อง “อยากฟังนิทานไหมครับ ฉันมีนิทานหลายเรื่องเลยนะ เดี๋ยวจะเอามาให้เลือก อยากฟังเรื่องไหนบอกฉัน ฉันจะอ่านให้ฟัง”

อัลบาโรยิ้มได้ เขาอยากฟังนิทานก่อนนอนมานานแล้ว ลิซ่าแม้ว่าจะเป็นพี่เลี้ยงที่ดี แต่มีเรื่องหนึ่งที่ลิซ่าไม่ชอบและไม่ค่อยทำให้เขาสักเท่าไหร่คือ การเล่านิทานก่อนนอน เหตุผลของลิซ่าคือ เธอไม่ชอบอ่านหนังสือทุกชนิด พอเห็นหนังสือก็จะเกิดอาการง่วงนอน และการไม่ชอบหนังสือของลิซ่า ทำให้เธอไม่เคยสอนการบ้านอัลบาโร เด็กชายทำผิดทำถูกด้วยตัวเองเสมอ

“ฮะ ดีครับ”

“งั้นรอแปปนะ ฉันไปเอาหนังสือนิทานมาให้เลือก”

ไลลาเดินกลับไปห้องพักของตน หยิบหนังสือนิทานที่ติดกระเป๋ามาด้วยห้าเล่ม ก่อนจะเดินกลับไปหาอัลบาโรที่นอนรอบนเตียง หลังจากอัลบาโรเลือกนิทานได้แล้ว ไลลาเปิดอ่านให้เด็กชายฟังทันที อัลบาโรนอนฟังนิทานอย่างตั้งใจ เด็กชายนอนฟังเพลินๆ ก่อนจะเผลอหลับไม่รู้ตัว

มือเล็กปิดหนังสือนิทานเมื่อเห็นว่า อัลบาโรเข้าสู่ห้วงนิทรา เธอนำมือไปลูบศีรษะของเด็กชายแผ่วเบา เลื่อนมาลูบผิวแก้มนุ่มเล่น ไลลายิ้มกับความไร้เดียงสาและความน่าสงสารของหนูน้อย ไลลาไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรให้ความรู้สึกที่ขาดหายของเด็กชายถูกเติมเต็ม อัลบาโรไม่ต้องการความรักจากใครนอกจากฟรานเซสโก้คนเดียว และนั่นคือปัญหาใหญ่ จากที่มาเรียเล่า ฟรานเซสโก้ไม่พยายามเข้าใกล้อัลบาโร ทำให้ระยะห่างของสองพ่อลูกมีเพิ่มมากขึ้น หากมีมากกว่านี้ บางทีอาจไม่มีทางเชื่อมต่อให้เป็นหนึ่งเดียว เป็นเส้นขนานกันไปเช่นนี้ตลอดชีวิต

ในขณะที่คนเป็นลูกนอนหลับ คนเป็นพ่อกลับทำตัวเป็นเพลย์บอยจอมอิสระ ทำตัวราวกับคนเป็นโสด ทั้งที่ตัวเองมีคนต้องดูแลเอาใจใส่

ใช่...ฟรานเซสโก้มี แต่ไม่ใช่อัลบาโร กลับเป็นสาวสวยที่เปลี่ยนไม่ซ้ำหน้า บางครั้งเขาลืมไปด้วยซ้ำว่ามีลูก ทว่าหากนึกขึ้นได้ก็ไม่คิดใส่ใจทำหน้าที่ที่ควรจะทำ ปล่อยให้หน้าที่นั้นเป็นของพี่เลี้ยงแทน

“หา! นายว่าอะไรนะ ไลลาน่ะเหรอเป็นพี่เลี้ยงอัลบาโร”

โดโนแวนถามเสียงสูง เมื่อได้ยินเรื่องเล่าของฟรานเซสโก้

“เป็นไปได้ไงวะ โลกกลมจัง” แม็กซิมิสตกใจด้วยคน

“อย่างนี้หลานฉันไม่น่วมเหรอวะ ยิ่งดื้อๆ อยู่ด้วย” วัลดิสเอ่ยขึ้นบ้าง สีหน้าของเขาไม่ต่างกับเพื่อนอีกสองคนคือตกใจ

“มันเป็นไปแล้ว ตอนที่เห็นหน้าไลลา ฉันนึกว่าตัวเองตาฟาด แต่พอรู้ว่าเป็นไลลาแน่ๆ ฉันตกใจแทบแย่ ไม่คิดว่าจะเป็นเธอ” ฟรานเซสโก้ตอบกลับ ยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ

“ทำไมต้องตกใจด้วยวะ ก็แค่นักมวยไปเป็นพี่เลี้ยงไม่น่าจะตกใจ หรือว่า...” วัสดิสพูดค้าง มองหน้าฟรานเซสโก้

“หรือว่าอะไรวะวัลดิส” โดโนแวนรีบถาม

“หรือว่าเซสโก้อยากจะกินพี่เลี้ยงลูกไงล่ะ แต่พอรู้ว่าเป็นไลลาเลยไม่กล้า กลัวจะโดนชกสลบกลางอากาศ”

วัลดิสดักคอถามเพื่อนอย่างรู้นิสัย ในวันที่พวกเขาไปดูการชกมวยหญิงคู่พิเศษ วันนั้นวัลดิสสังเกตเห็นสีหน้าและแววตาของ

ฟรานเซสโก้ยามมองไลลา เป็นสายตาที่เพื่อนรักคนนี้ไม่เคยมองหญิงสาวคนใด เจ้าของดวงตาอาจไม่รู้ตัว แต่เขาดูออก แล้วบังเอิญว่า เขาล่วงรู้เรื่องหนึ่งของไลลามา เป็นเรื่องที่เขาเองไม่คาดคิด

“นายพูดอย่างนี้ หาว่าฉันกลัวไลลาเหรอ” ฟรานเซสโก้เอ่ยเสียงหาเรื่อง

“แล้วมันจริงไหมล่ะ” วัลดิสถามกลับ กระดกคิ้วแล้วยิ้ม

“ไม่จริงโว้ย คนอย่างฟรานเซสโก้ เดอมาร์ชีไม่มีวันกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างไลลาหรอก เธอต่างหากที่ต้องกลัวฉัน”

“จริงเหรอที่ไม่กลัว ไม่กลัวแน่นะ” วัลดิสถามอีก

“ก็จริงสิวะ ฉันไม่กลัวไลลา” ฟรานเซสโก้ตอบเสียงหนักแน่น

“ถ้านายมั่นใจว่าไม่กลัวไลลาจริง นายต้องพนันกับฉัน”

คนท้านึกสนุกท้าทายฟรานเซสโก้ที่รับคำท้าในทันที ทั้งที่ยังไม่รู้ว่า วัลดิสจะท้าทายอะไรตน เพราะหากมาเฟียหนุ่มไม่รับคำท้า ก็เท่ากับว่า เขากลัวนักมวยสาวหมัดหนักจริง

“แล้วนายจะท้าอะไรเซสโก้” แม็กซิมิสถาม

“ไม่ยาก เรื่องนี้เซสโก้เก่งอยู่แล้ว” วัลดิสยิ้มเจ้าเล่ห์

“ก็รีบพูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่ จะท้าอะไรก็รีบพูดมา” ความอยากรู้ทำให้ฟรานเซสโก้พูดเร่ง

“ถ้านายจีบไลลาติดภายในหนึ่งเดือน ถือว่านายชนะ แต่ถ้าไม่ นายแพ้ คนที่แพ้ต้องบริจาคเงินให้มูลนิธิอะไรก็ได้หนึ่งล้านยูโร ตกลงไหม”

คำท้าของวัลดิสทำให้อีกสามคนถึงกับอึ้ง โดยเฉพาะคนถูกท้าที่ไม่คิดว่างานนี้เป็นเรื่องง่าย ฟรานเซสโก้ไม่เคยจีบผู้หญิง สาวสวยส่วนใหญ่ที่เข้ามาในชีวิต เกินครึ่งซื้อด้วยเงิน นอกนั้นเดินมาหาเขาเอง แล้วไม่รู้ว่า ไลลาจัดอยู่ในผู้หญิงประเภทไหน แต่ความที่กลัวเสียหน้า เขารีบตกปากรับคำ ส่วนคนท้าไม่กลัวแพ้ เพราะรู้ดีว่าฟรานเซสโก้ไม่มีวันชนะเดิมพันครั้งนี้

“ได้ ตกลงตามนี้”