ถ้าไอ้หยกรู้มันต้องถลกหนังผมออกมาแบกะดินแน่ๆ ผมเหมือนคนที่ย้อนแย้งในตัวเอง ตอนแรกก็บอกให้ไอ้ยิมอยู่กับไอ้หยก พอมันเอ่ยปากว่าจะอยู่กับไอ้เหี้ยหยกจริงๆ ผมก็เข้ามาขัดขวางพวกมัน
ยังไงดี ผมรับไม่ได้น่ะที่จะต้องให้เพื่อนผมไปเกลือกกลั้วกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหยก
หลังจากที่ผมประกาศเจตนารมณ์ที่แสนจะลำบากตัวเองออกไป ทุกคนก็เงียบกันไปสักพักก่อนที่ไอ้ยิมจะเอ่ยขึ้นมา
“งั้นอาทิตย์นี้มึงก็มาอยู่กับกูก่อนใช่มั้ย?”
“เฮ้ย อาทิตย์นี้อยู่กับกูก่อนดิ แล้วค่อยย้ายไปอยู่กับไอ้ยิมอาทิตย์หน้า” ไอ้ปืนเถียงสวนแล้วดึงแขนผมไปประหนึ่งกำลังแสดงความเป็นเจ้าของ พวกมันสองคนจ้องกันตาถลึง
“ก็ไอ้ยีนส์พูดว่าอาทิตย์นี้มันจะไปอยู่กับกู ไม่ได้ยินรึไง”
“ไอ้ยีนส์มันแค่ยกตัวอย่างเหอะ ละทำไมมึงต้องเยอะด้วยวะ จะให้มันย้ายไปย้ายมาทำไม ไม่รู้สึกเหรอว่าเพื่อนลำบาก” ไอ้ปืนโวยและนั่นทำให้ไอ้ยิมปรี๊ดขั้นสุด
“มึงย้อนถามตัวเองก่อนมั้
