“มึงจะไปไมวะ”
“อ่ะ ละมึงจะเทกูไว้ที่ห้องคนเดียวเหรอ อย่าใจร้ายสิเพื่อนยีนส์” มันยิ้มชั่วๆ เหมือนมีความคิดอกุศลอยู่ในสมอง ผมเลยไม่ไว้ใจแม่งเท่าไหร่
“เออ จะมาก็มา”
คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการเจอไอ้เหี้ยหยกแล้วมั้ง!
@ร้าน READ 20.00 น.
ผมชวนไอ้ยิมออกมา และมันก็ตกปากรับคำกับผมง่ายๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีนรกอย่างไอ้เหี้ยหยกรอมันอยู่ ไอ้หยกมันยัดเยียดให้ผมไปนั่งข้างไอ้ปืนและเหลือพื้นที่ว่างข้างๆ มัน เพื่อให้ไอ้ยิมมานั่งด้วย
เฮอะ แผนสูงจริงๆ ชั่วเหมือนเดิม
“อ้าว พวกมึงมาถึงกันก่อนอีกเหรอ” ไอ้ยิมอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวสะอาดและกางเกงขาสั้นสีซีด มันตวัดสายตามาที่ผมกับไอ้ปืนเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและนั่งลงข้างไอ้เหี้ยหยก
“อ้าว นายมาละเหรอ เนี่ย ทุกคนรอนายมาสั่งอาหารพร้อมกันอยู่แหละ” ไอ้เหี้ยหยกรีบแจ๋นเข้าใส่ไอ้ยิมโดยที่ไอ้ปืนแอบนั่งกลั้นขำจนออกหน้าออกตา
ไอ้นี่ก็สนุกเรื่องชาวบ้านไปเรื่อย...
