วาวามองฉันด้วยความตกใจ ใบหน้าสวยของมันซีดลงอย่างเห็นได้ชัด หึ ๆๆ ตกใจมากสินะแต่ยังก่อน ด่าไปตอนนี้ก็ไม่ได้รู้ความจริงว่ามันต้องการอะไรและมันทำอะไรมาบ้าง ฉันเชื่อว่ามันไม่ได้มีแค่เรื่องรูปแน่นอน
“อะไรของมึงเหรอหวาน มะ มีด้วยเหรอหน้ากากอันนั้น” หึ! อีเพื่อนหน้าหวานสันดานชั่ว! ถึงกับตกใจพูดตะกุกตะกักเลยนะมึง แต่ยังก่อนต้องใจเย็นเข้าไว้จะตีงูต้องตีให้ตาย ยิ่งงูที่เราไม่รู้ว่ามันมีพิษแค่ไหนยิ่งต้องหาจังหวะดี ๆ แล้วค่อยตีให้สุดแรง
“ฮ่า ๆๆ กูอุส่าห์เล่นมุกกับมึงนี่มึงไม่เก็จมุกกูเหรอ มึงนี่มันซื่อจริง ๆ เลยค่ะวาวา ฮ่า ๆๆ กูหิวแล้วมึงกินข้าวมารึยัง ไปกินข้าวไหม” ฉันปั้นหน้ายิ้มใส่มันอีกครั้งแล้วก็เห็นแววตาโกรธออกมาแว๊บหนึ่งก่อนที่มันจะกลับเป็นปกติ
อีนี่เล่นใหญ่รัชดาลัยมากค่ะ ออสการ์ต้องให้รางวัลแล้วความสามารถในการเปลี่ยนแววตาของมึงมันเลิศมาก สอนกูบ้างเถอะกูอยากทำได้แบบนี้ สายตามึงนี่แบบดาราเกา
