“รอนานไหมคะ” มินตราขึ้นมาบนรถของผมที่จอดรออยู่ก่อนแล้วพร้อมกับถามทันที ก็ที่ผมนัดกันว่าจะไปกินข้าวเมื่อตอนบ่ายนั่นแหละครับวันนี้เลยกลับเย็นหน่อยเพราะรอเธอเตรียมงานอีเว้นท์ที่รับผิดชอบให้เสร็จ
“ไม่ครับ ว่าแต่อยากกินอะไรหิวรึยัง”
“ยังค่ะ มีเรื่องอยากถามมากกว่า” มินตราบอกพร้อมกับหันมามองหน้าผมที่กำลังจะออกรถ
“มีอะไรจะถามพี่” ผมหันไปถามมินตราแล้วก็ค่อย ๆ เคลื่อนรถไปทางด้านหน้าบริษัทช้า ๆ
“ก็...อ้าวนั่นน้องน้ำหวานนี่นา พี่พอร์ชจอดก่อนค่ะ จอดเลย ๆ” มินตรามองไปเห็นผู้หญิงที่เพิ่งฟาดงวงฟาดงากับผมมาเมื่อกี้เดินอยู่ตรงฟุตบาทริมทางเดินหน้าบริษัทก็เลยบอกให้ผมจอดรถทันที
“หวาน ๆ น้องหวาน!” มินตราตะโกนเรียกเธอที่เอาแต่เดินเหม่อ จะเหม่ออะไรนักหนาวะเดี๋ยวก็โดนรถชนหรอก
“อ๊ะ! คะ อ้าวพี่มิน” เธอหันมามองที่รถด้วยความตกใจแล้วก็มองมาที่ผมก่อนจะทำหน้าอึดอัด
“หวานจะกลับแล้วเหรอขึ้นรถเร็วเดี๋ยวพี่ไปส่ง” มิน
