ตอนที่ ๕๑
ทั้งสองเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางที่พอจะผ่านไปได้ สำรวจช่องผาแรก เป็นแต่เพียงเพิงตื้นๆ มีร่องรอยของสัตว์ป่าเข้าพักอาศัย ไม่มีรอยของสุธน จึงสำรวจต่อไป พบโถงถ้ำหนึ่งกว้างขวาง บริเวณถ้ำอับชื้น กลิ่นมูลค้างคาวฉุนรุนแรง ไม่มีวี่แววของสิ่งมีชีวิตใดๆ เช่นเคย
“แถวนี้มีถ้ำอยู่ประมาณสามสี่แห่ง เขาคงจะอยู่ตรงไหนสักที่”
“หากเขารู้ว่าหลวงพ่อมา คงจะหลบหน้าไม่ออกมาให้เห็น”
“อาตมาหวังว่า จะเจอกับเขาอีกสักครั้งหนึ่ง”
ท่านยังคงมีความหวัง เงยหน้าขึ้นมองเพดานถ้ำ ไม่มีร่องรอยที่อาจจะสัมผัสได้ว่ามีการใช้มนต์ดำในการฝึกฝน
เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก จึงปาดเหงื่อทิ้ง ก่อนจะหันไปชักชวนคมให้เดินทางไปยังถ้ำอีกแห่งหนึ่ง
“อาตมาสัมผัสได้แล้ว ตรงหน้านี้คล้ายมีม่านมนต์ดำ”
ท่านรีบจ้วงเท้าเดินต่อไปข้างหน้าอย่างมีความหวัง ในขณะคมรีบเดินตามไปติดๆ หัวใจก็หวังเช่นกันว่า อย่างน้อยจะได้พบเจอกับสุธนที่หลบซ่อนตัวอยู
