บทนำ
1268 Words
“น้องมะลิเป็นยังไงบ้าง”
น้ำเสียงอ่อนโยนของพ่อเลี้ยงหนุ่มทรงเสน่ห์อย่าง ‘ศิลา’ เอ่ยถามลูกน้องฝาแฝดคนสนิทที่ยืนฉีกยิ้มกว้างอยู่หน้าคอกวัว
“วันนี้กินอาหารน้อยลงครับ”
ร่างสูงของ ‘รัก’ แฝดผู้พี่เอ่ยตอบ ก่อนจะมองเจ้านายเดินเข้าไปลูบวัวสุดรักสุดหวงแผ่วเบา น้ำเสียงหวานค่อยๆ พูดขึ้น
“ทำไมกินน้อยล่ะน้องมะลิ”
วัวแม่พันธุ์สีขาวที่กำลังตั้งท้องสะบัดหางไปมา พร้อมซบใบหน้าคลอเคลียพ่อเลี้ยงหนุ่มอย่างเฉลียวฉลาด
ใบหน้าหล่อมองแม่วัวที่เขารักเสมือนลูกด้วยความเป็นห่วง มะลิท้องอยู่เลยทำให้สุขภาพไม่ดีเท่าที่ควร ยิ่งหมอประจำฟาร์มมาลาออกไปกลางคันเพราะต้องย้ายไปอยู่กับครอบครัวที่ต่างจังหวัด สร้างความเคร่งเครียดให้พ่อเลี้ยงหนุ่มไม่ใช่น้อย
“ผมประกาศรับสมัครหมอแล้วครับพ่อเลี้ยง”
แฝดคนน้องอย่าง ‘ยม’ รีบเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นสีหน้าของเจ้านาย เหล่าคนงานในฟาร์มล้วนทำงานกันหนักมากขึ้นเมื่อไม่มีหมอประจำ เพราะพวกเขาต้องสลับเวรมาเฝ้าวัวหลายร้อยตัวอย่างใกล้ชิด
“ดีมาก ไปทำงานเถอะ”
“ครับพ่อเลี้ยง”
ร่างสูงอยู่คุยกับวัวคู่ใจเกือบค่ำมืดอย่างเฉกเช่นทุกวัน ก่อนจะสาวเท้ากลับบ้านเพราะได้เวลาทานอาหารเย็นแล้ว ดวงตาคู่คมทอดมองพ่อและแม่นั่งรออยู่บนโต๊ะอาหาร
“ทำไมไม่ทานกันก่อนครับ”
“ไม่เป็นไร มาเถอะ”
‘คุณนายวรรณ’ กวักมือเรียกลูกชายให้เข้ามานั่ง ก่อนจะขมวดคิ้วสงสัยเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเคร่งเครียดฉายชัดถึงความกังวล
“ศิลาเครียดเหรอลูก”
“นิดหน่อยครับแม่” ร่างสูงคลี่รอยยิ้มจางๆ ตอบกลับผู้เป็นแม่ ใช้มือรวบช้อนขึ้นมาทานอาหารเงียบๆ
“พ่อเลี้ยงศิลาครับ!”
เสียงเรียกดังสนั่นอยู่หน้าประตูเรียกความสนใจของเจ้านายบนโต๊ะอาหาร ดวงตาคู่คมหรี่มองลูกน้องฝาแฝดที่ยืนเหนื่อยหอบอยู่
“มีอะไรรักยม”
“ในฟาร์มเกิดเรื่องครับ!”
ร่างสูงรีบลุกขึ้นแล้วย้ำเท้าเดินไปตามทางด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะจ้องมองสองคนงานในฟาร์มที่มีเรื่องชกต่อยกันจนสภาพแทบดูไม่ได้
“ทำอะไรกัน”
น้ำเสียงนุ่มแฝงความดุเอาไว้ ทำเอาทั้งคู่หยุดนิ่ง ก่อนจะผละตัวออกมายืนหน้าพ่อเลี้ยง
“มีเรื่องกันนิดหน่อยครับพ่อเลี้ยง”
“ถึงขนาดต้องทำร้าย?”
“แต่มันมาหาเรื่องผมก่อน”
“รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ชอบให้มีเรื่องกัน มีอะไรก็คุยกันด้วยเหตุผล ไม่ใช่แก้ปัญหาด้วยการทำร้ายกันแบบนี้”
น้ำเสียงนุ่มนวลที่กล่าวออกมาอย่างใจเย็น ทำเอาเหล่าคนงานหญิงยืนเคลิ้ม ดวงตาทอดมองพ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของฟาร์มหวานเชื่อม
พ่อเลี้ยงศิลาใจเย็นมีเหตุผล พูดเพราะกับเหล่าลูกน้องเสมอ น้อยครั้งหรือแทบไม่มีคำหยาบหลุดออกจากปากเลยแม้แต่น้อย
“พวกผมขอโทษครับพ่อเลี้ยง”
“ดีแล้วอย่าให้มีเป็นครั้งที่สอง อย่าทำตัวไม่มีการศึกษาแบบนี้”
พูดเพราะแต่ด่าแบบนิ่มๆ ทำเอาคนฟังเจ็บเข้ากระดูกดำ ภายในบริเวณเงียบสงัดก่อนจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ร่างบอบบางหอบหิ้วของพะรุงพะรังมาเต็มไม้เต็มมือ ดวงตาคู่สวยหันมองเพื่อนสนิททั้งสามคนเดินตามหลังมาติดๆ พร้อมเค้กก้อนใหญ่
‘นลิน’ สัตวแพทย์ชื่อดังดีกรีนักเรียนนอกส่งถุงบรรจุอาหารสำหรับกินเลี้ยงให้เพื่อนข้างกาย เธอรีบใช้ไม้ขีดไฟจุดเทียนบนตัวเค้ก
วันนี้เป็นวันเกิดของแฟนหนุ่มที่คบกันมานานถึงสามปี เธออุตส่าห์บินกลับจากการไปดูงานวิจัยที่ฝรั่งเศสก่อนกำหนดเพื่อวางแผนเซอร์ไพรส์ด้วยเค้กก้อนโต และจัดปาร์ตี้เล็กๆ น้อยๆ
“คนขี้งกอย่างหนูลินยอมซื้อเค้กแพงขนาดนี้ไม่น่าเชื่อ”
น้ำเสียงประชดประชันทำเอาใบหน้าสวยรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที ก่อนจะยกนิ้วขู่เพื่อนชายไปอย่างคาดโทษ
“เสือก!”
เสียงตวาดอย่างหยาบคายขัดกับใบหน้าอ่อนหวานทำเอาเหล่าเพื่อนสนิทต่างส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับนิสัยห้าว
“พร้อมนะ”
“เปิดประตูไปสิ”
มือเล็กรีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง แสงไฟสว่างแต่ไร้ร่างสูงของแฟนหนุ่ม ดวงตาคู่สวยมองเสื้อผ้าที่หล่นเพ่นพ่านอยู่บนพื้นห้อง มันจะไม่อะไรเลยถ้าไม่มีชุดชั้นในผู้หญิง และเดรสตัวสวยถอดวางอยู่บนโซฟา
“อะไรวะเนี้ย”
“ของหนูลินเหรอ”
“ไม่ใช่!”
ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยโทสะความโกรธจนเพื่อนรีบนำของไปวางไว้บนโต๊ะแล้วเข้ามาลูบแขนเพื่อนสนิทให้ใจเย็นลง
“อื้อ...พี่ซันขาแรงอีก~”
เสียงครางดังออกมาจากห้องนอน ทำเอาคนตัวเล็กรีบเดินกราดเข้าไป เธอใช้เท้าถีบประตูบานใหญ่เต็มแรงจนเปิดอ้าออกกว้าง
“ว้าย!”
“เห้ย หนูลิน!!”
สองร่างเปลือยเปล่ากอดกันกลมบนเตียง ทันทีที่แฟนหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็รีบผละออก คว้าผ้าขนหนูมาคลุมกายไว้อย่างลวกๆ
“หนูลิน! ไหนบอกว่ากลับพรุ่งนี้ไงครับ”
“ไอ้เวร! ถ้ากลับพรุ่งนี้ฉันคงไม่เห็นสิ่งระยำที่พวกแกทำกันหรอก!”
นลินตวาดลั่นออกไปด้วยความโมโห เธอตัวสั่นเทายกมือกำหมัดแน่นจนเพื่อนสนิทไม่กล้าเข้ามาห้าม
กล้านอกใจนลิน ลูกสาวเจ้าของค่ายมวย พ่วงตำแหน่งอดีตแชมป์นักมวยหญิงชนะน็อคสามสิบสมัยอย่างเธอ มันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!
“ใจเย็นๆ นะหนูลิน พี่ซันอธิบายได้”
คนตัวเล็กเดินดุ่มๆ เข้ามาก่อนจะกระโดดเตะยอดหน้าแฟนหนุ่มไปเต็มแรงจนล้มนอนพับกับพื้น
“โอ๊ย!!”
“เห้ย! ใจเย็นหนูลิน”
“กล้าพาผู้หญิงคนอื่นมานอนเหรอไอ้เฮงซวย!”
หญิงสาวกระโดดขึ้นคร่อมร่างกำยำ กระแทกหมัดหนักๆ ลงไปที่ใบหน้าหล่อไม่ยั้งจนเลือดไหลเต็มไปหมด
“หยุดนะ!” เสียงหญิงสาวที่รีบลงจากเตียง เธอสวมผ้าคลุมปิดเรือนร่าง ก่อนจะเข้ามาแยกร่างบอบบางออกจากตัวชายหนุ่มบนพื้นห้อง
มือเล็กรีบเข้าไปล็อกตัวสัตวแพทย์สาวอย่างนลินที่ควบคุมอารมณ์ความใจร้อนของตัวเองไม่อยู่ ข้อศอกแทงสวนคนที่กล้าพาตัวเองเข้ามาห้ามจนร่างบางหงายเงิบ
เหล่าบรรดากลุ่มเพื่อนกรูเข้ามาพยุงร่างชู้รักที่นอนกุมหน้าท้องด้วยความเจ็บ พวกเขาจับขาเรียวของหญิงสาวลากออกมานอกห้องแล้วรีบไล่ให้หนีไป
นิสัยนลินเป็นยังไงทุกคนต่างรู้ ลองให้โกรธดูสิ ช้างสารสิบตัวก็เอาไม่ลง
ตายเป็นตาย!
“หนูลินหยุดเถอะ!”
เป็น ‘ข้าวหอม’ หน่วยกล้าตายที่เข้ามาห้ามศึกนักมวยเก่าอย่างเพื่อนสนิท ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเพื่อนยอมลุกขึ้น
ซันรีบกุมใบหน้าหล่อที่เจ็บระบมไปหมด ลำคอก็ปวดร้าวจนน้ำตาไหล เขาพยุงร่างกายตัวเองเข้าไปใกล้แฟนสาว
“หนูลินฟังพี่ก่อนนะครับ”
“ค่ะ หนูลินจะฟัง”
มุมปากที่เต็มไปด้วยรอยแตกและหยดเลือดคลี่ออกกว้าง ก่อนจะเห็นคนตัวเล็กขยับถอยห่างเพื่อวัดระยะให้เหมาะสม
“แต่พี่ซันต้องฟังตีนหนูลินก่อนนะคะ!!”
ผลั่ก!!!
“เชี่ย!”
ร่างทั้งสามสะดุ้งสุดแรงเมื่อเห็นคนตัวโตนอนสลบคาพื้นห้อง หลังเพื่อนสัตวแพทย์สาวกระโดดขึ้นเก้าอี้ตัวเล็ก แล้วฟาดขาลงใจกลางศีรษะ
รู้จัก เทพนลิน ศ. ณรงค์เดช แห่งค่ายมวยคลองสี่น้อยไปแล้ว
.
.
.
- Writer
