บท2เคียงรักศิลา
1351 Words
ร่างบอบบางจัดการยกสัมภาระของตัวเองลงมาจากรถทัวร์โดยสารก่อนจะยืนบิดขี้เกียจ เพราะคนงกอย่างเธอเสียดายเงินค่าเครื่องบิน เลยเลือกเดินทางด้วยราคาที่ถูกกว่าแบบนี้แทน
หลังเพื่อนสนิทอย่างหมอเก่งมาแจ้งเรื่องที่ทำงานใหม่ในจังหวัดเชียงราย หญิงสาวก็ทำเรื่องลาออกจากโรงพยาบาลสัตว์เอกชนชื่อดังทันที แล้วมุ่งหน้ามาจังหวัดที่ไม่คุ้นเคย
หน้าท้องแบนราบส่งเสียงเตือนอยู่หลายครั้ง คนที่เริ่มจะหิวหันใบหน้ามองหาร้านข้าว ก่อนจะเดินทางไปที่ฟาร์มโคตามแผนที่
“หยุดนะ! ช่วยด้วยค่ะโจรขโมยกระเป๋า”
เสียงร้องโวยวายของหญิงรุ่นแม่ที่ยังคงความสวยเอาไว้ไม่สร่าง เรียกความสนใจของนลินไม่ใช่น้อย คนตัวเล็กรีบตั้งกระเป๋าเดินทาง แล้ววิ่งเข้าไปดักหน้าโจรวัยรุ่น
ขาเรียวตวัดถีบไปเต็มแรงจนร่างสูงล้มลง หญิงสาวรีบก้มลงกระชากกระเป๋าใบหรู ก่อนจะซัดหมัดๆ สั่งสอนไอ้โจรกระจอกไปหลายครั้งจนมันยกมือขอร้องทั้งน้ำตา
“ตัวแค่นี้หัดเป็นโจรเหรอไอ้หนุ่ม!”
ผู้คนมากมายวิ่งเข้ามาล้อมดู นลินปล่อยเท้าออกจากอกกว้าง เธอมองหาเจ้าของกระเป๋าที่ยืนยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตกใจ
“นี้ของคุณป้าใช่ไหมคะ”
“ใช่จ้ะๆ ขอบใจหนูมากนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ต่อไปต้องระวังกว่านี้นะคะ”
ดวงตาคู่สวยมองเด็กสาวรุ่นลูกด้วยความชื่นชม ก่อนจะรีบก้มหน้าหยิบแบงค์สีเทาหลายใบส่งให้ร่างบอบบางตรงหน้า
“ป้าให้จ้ะ ตอบแทนที่หนูช่วยป้า”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูลินเต็มใจช่วย”
“ไม่เอาสิ ป้าเกรงใจ ของในกระเป๋าสำคัญมาก หากไม่ได้หนูช่วยแย่เลย”
“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ”
“งั้นให้ป้าเลี้ยงข้าวหนูสักมื้อนะ”
คนตัวเล็กยืนชั่งใจอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าตอบรับอย่างช่วยไม่ได้ เธอเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเองเพื่อไปทานข้าว
ร้านอาหารพื้นเมืองเหนือที่มีบรรยากาศร่มรื่นไม่ใช่น้อย นลินก้มมองของกินบนโต๊ะตาโต มันเยอะและหน้าทานมาก
“ลองทานดูนะหนู อาหารที่นี่อร่อยมาก”
คนที่ไม่เคยทานอาหารพื้นเมืองเหนือยกยิ้มกว้างอย่างชอบใจเมื่อได้ชิมไปคำแรก มันอร่อยและมีเอกลักษณ์มาก
“หนูอยู่แถวนี้เหรอจ๊ะ”
“เปล่าค่ะ หนูลินมาจากกรุงเทพเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก”
“แล้วจะไปไหน เดี๋ยวป้าไปส่ง”
“ไปฟาร์มโคศิลป์ทองค่ะ”
คุณนายวรรณยิ้มกว้างทันทีเมื่อได้ยินชื่อฟาร์มของตัวเอง ก่อนจะมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
“หนูเป็นคุณหมอคนใหม่ใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ทำไมคุณป้ารู้คะ”
“ป้าอยู่ที่นั่นจ้ะ บังเอิญจังเลยเนอะ”
นลินเบิกตากว้างเมื่อได้ทราบว่าคนตรงหน้าคือคุณนายใหญ่เจ้าของฟาร์มโคที่เธอกำลังจะไปทำงาน ทั้งคู่คุยกันถูกคอจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง
“ยกกระเป๋าใส่ท้ายรถเลยนะ”
“ขอบคุณมากนะคะที่ให้หนูลินติดรถมาด้วย”
“ไม่เป็นไรเลยจ้ะ ป้าต่างหากต้องขอบคุณหนูลินที่อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตแย่งกระเป๋ามาให้”
เกือบชั่วโมงที่รถมาถึงหน้าฟาร์มโคขนาดใหญ่ คนตัวเล็กมองสองข้างทางอย่างสนใจ บรรยากาศดีมาก วิวภูเขาลูกใหญ่ซ้อนทับท้ายฟาร์มเด่นสง่า พร้อมกับคอกวัวกว้างขวางสุดลูกหูลูกตา
คนตัวเล็กรีบลงจากรถเมื่อถึงบ้านหลังใหญ่ เธอเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะเห็นคุณนายใหญ่เรียกคนงานใกล้ๆ มาหา
“ไปตามพ่อเลี้ยงศิลากับพ่อเลี้ยงศิลป์มาหน่อย”
“ค่ะคุณนายใหญ่”
“หนูลินชอบที่นี่ไหม”
“ชอบมากค่ะ”
หญิงสาวรีบตอบรัวเร็ว เรียกรอยยิ้มจากคนตรงหน้าได้ไม่ใช่น้อย เธอหันสายตามองร่างสูงของคนทั้งสองที่เพิ่งเดินเข้ามา
“นี่คุณหมอคนใหม่ของฟาร์ม”
ศิลามองร่างบอบบางตรงหน้าด้วยความกังวล เธอตัวเล็กนิดเดียวจะมาทำหน้าที่ตรงนี้ได้ยังไง
“ไหวเหรอครับแม่”
“ไหวค่ะ”
เสียงหวานรีบพูดดักขึ้น นลินยืนฉีกยิ้มกว้างแม้จะแอบโกรธในใจที่เขามองเธอแบบนั้น
“ไหวอยู่แล้วแม่รับประกัน”
คุณนายวรรณรีบเดินมาจับไหล่บางของเด็กสาวข้างกาย เธอรับประกันสุดใจขนาดโจรร่างกำยำคุณหมอสาวยังจัดการจนไม่เหลือสภาพ
“รักยมไปเรียกคนงานทั้งหมดมา จะแนะนำให้คุณหมอเขารู้จัก”
นลินหันมองสองหนุ่มฝาแฝดที่ยักคิ้วหลิ่วตาให้เธอไม่หยุด คนตัวเล็กเดินตามหลังลูกชายเจ้าของฟาร์มเข้าไปในตัวอาคารที่มีคนงานนั่งรออยู่เต็มไปหมด
ทันทีที่หญิงสาวเดินเข้ามา เสียงโห่แซวดังสนั่น บางคนกลับส่ายหน้าเชิงไม่ยอมรับที่เห็นหมอผู้หญิงร่างบอบบาง
“นี่หมอลิน หมอประจำฟาร์มคนใหม่”
“สวัสดีค่ะทุกคน”
นลินรีบยกมือไหว้ทักทายคนงาน เธอมองแววตาดูถูกจากหลายคนทำเอาคนใจร้อนเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมา
หมอผู้หญิงแล้วมันจะทำไมวะ!
“หนูลินพอทราบมาว่าใครทำหน้าที่อะไรยังไงจากหมอเขตมาแล้ว”
สิ้นคำพูดนั้นคนในอาคารต่างหันมองหมอประจำคนใหม่ด้วยความสนใจเมื่อเธอเริ่มแจกแจงเล่าหน้าที่ของทุกคนให้ฟังอย่างละเอียด ทำเอาศิลาพยักหน้าชื่นชมอยู่ไม่ไกล
ถือว่าทำการบ้านมาดีกว่าที่คิด
“หนูลินรู้จักทุกคนดี แต่ทุกคนรู้จักหนูลินดีไหมคะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะเห็นทุกคนส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ไม่ได้รู้จักดี แต่ทำไมถึงมองว่าผู้หญิงอย่างหนูลินจะมาเป็นหมอประจำฟาร์มไม่ได้คะ”
น้ำเสียงติเตียนพูดขึ้นทำเอาเหล่าคนงานหน้าชากันเป็นแถบรวมไปถึงพ่อเลี้ยงหนุ่มที่เคยมีความคิดอย่างนั้นทันทีที่เห็นหญิงสาว
ศิลายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขาใช้มือโบกให้คนอื่นๆ ไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ก่อนจะหันไปเรียกลูกน้องฝาแฝดเข้ามาใกล้
“พาหมอลินไปที่ห้องพัก”
“หนูลินอยากไปดูยาก่อนค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้า เขาพาคุุณหมอหน้าหวานมายังห้องทำงานที่เก็บรวบรวมยารักษามากมาย หญิงสาวเดินเข้ามาสำรวจกล่องยาอย่างละเอียด
“มียาตัวไหนที่จัดซื้อยากไหมคะ”
“มีสองตัวนี้ครับ”
มือเล็กหยิบกล่องยามาตรวจดู เธอหันตัวไปหยิบปากกา และกระดาษ พร้อมกับเดินสำรวจไปทั่วห้อง
“หนูลินเขียนยาที่ต้องจัดซื้อเพิ่มแล้วนะคะ ส่วนยาสองตัวที่จัดซื้อยากควรซื้อมาตุนให้มากกว่านี้ เวลาเกิดเรื่องเราจะได้ไม่มีปัญหา”
ศิลาเพ่งมองแผ่นกระดาษสีขาวที่มีลายมือน่ารักขีดเขียนอยู่ เขาพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ดวงตาคู่คมลอบมองหมอประจำฟาร์มคนใหม่อย่างชื่นชมอีกครั้ง
นลินเดินตัวเปล่ามาจนถึงอาคารที่เป็นเรือนนอนของตัวเอง กระเป๋าสัมภาระถูกยกมาโดยสองพี่น้องฝาแฝด
“นี้ครับหมอลินคนสวย”
“ขอบคุณค่ะ”
“พรุ่งนี้จะพาไปดูโซนโคนมก่อนนะครับ”
คนตัวเล็กพยักหน้าตอบไปเล็กน้อย ก่อนจะเอี้ยวตัวมายกกระเป๋าเข้าห้องแต่ถูกมือหนากุมเอาไว้แน่น
“อุ๊ย! จับมือกันด้วย”
รักทำท่าทางตกใจจนออกนอกหน้า เขายิ้มหวานให้คุณหมอคนสวยที่ยืนมองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“เดียวไอ้ยมช่วยยกครับ”
นลินลูบมือตัวเองแผ่วเบา ปล่อยให้สองหนุ่มยกข้าวของของตัวเองไปไว้ในห้อง หญิงสาวนับหนึ่งถึงสามในใจเพื่อไม่ให้เผลอโชว์แม่ไม้มวยไทยตั้งแต่วันแรกที่มา
สองพี่น้องฝาแฝดมองร่างบอบบางเนื้อตัวหอมกรุ่นเดินเข้าไปในห้องด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนจะแอบกระซิบกระซาบแผ่วเบา
“น่ารักจนอยากจะแกล้งเลย”
“ลองแกล้งไหม แล้วค่อยมากอดโอ๋”
.
.
.
- Writer
