มัจจุราชสีดำ

ตอนที่ : 9 บาดแผลทางใจ 2

      "หึ ไม่ได้เจอกันตั้งสองอาทิตย์ ฉันคิดถึงเธอมากเลยรู้ไหม" เขาไล้หลังมือลงบนแก้มนวลปลั่งของคนใต้ร่างเบาๆ ราวกับทะนุถนอมหญิงสาวเสียเต็มประดา แต่วาจาเหยียดน้ำเสียงเชือดเฉือนกันเหลือเกิน ลารีไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไรหนักหนา จนเขาต้องกระทำราวกับว่าจงเกลียดจงชังกันมานานหลายสิบชาติ

           "ทำไมไม่ฆ่าฉันเสียตอนนี้เลย" หญิงสาวหันหน้ามามองสบสายตากับเขาตรงๆ ครองภพถึงกับเงยหน้าหัวเราะออกมาลั่นห้อง ที่ลารีหาญกล้าต่อปากต่อคำกับตัวเอง จากนั้นก็ก้มลงมองหน้าของหญิงสาว เหยียดริมฝีปากออกแล้วเอ่ยตอบคนที่อยู่ใต้ล่าง

           "ตายตอนนี้มันก็ไม่สนุกน่ะสิลารี"

           "เลว" คำด่าทอออกมาพร้อมกับน้ำตา ริมฝีปากสั่นระริกไปด้วยความโกรธ ด้วยรู้ว่าเขาคงต้องลงโทษเธออย่างแน่นอน ที่กล้าเอ่ยวาจาด่าทอเขา

           "รู้นี่ว่าถ้าด่าฉันแล้วจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยังกล้าอีกนะ" เขาไล้นิ้วมือปาดน้ำตาออกให้ แต่คราวนี้ลงแรงกดหนัก จนใต้ดวงตาคู่งามแดงปื้นไปตามแรง

           "ฮึก...ฮึก" ลารีกลั้นเสียงร้องเอาไว้สุดกำลัง ไม่อยากเผยออกมาให้เขาต้องหยามเหยียดเอา

           "เก่งมากลารีที่กล้าด่าฉัน นับว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าทำแบบนี้ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากเลย" เขาเริ่มถอดชุดคลุมนอนออก แล้วโยนทิ้งลงพื้นข้างเตียงนอนไป ลารีถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อบนร่างกายของเขาไม่มีอะไรปกปิดเอาไว้เลยแม้แต่น้อย บางสิ่งบางอย่างที่เหยียดตัวออกมาสัมผัสกับหน้าท้องของเธอ แม้ว่าลารีจะยังอยู่ในชุดนอนของเขา แต่ด้วยน้ำหนักและขนาดของมันทำให้คนรับสัมผัสถึงกับผวาหนีด้วยความกลัว

           "ไม่!" ลารีผลักหน้าอกของเขาออกห่าง ด้วยความไม่ทันระวังตัวของครองภพ หญิงสาวจึงสามารถหนีรอดลงจากเตียงไปได้อย่างหวุดหวิด แต่ก็ใช่ว่าครองภพจะรู้สึกสะทกสะท้านอะไร เขามองตามหลังหญิงสาวไปพร้อมกับรอยยิ้มน่าชัง

           "ถ้าออกไปจากห้องนี้เธอได้มีผัวเป็นสิบคนแน่ลารี!" เสียงตะโกนของเขาทำให้ฝ่ามือที่เอื้อมออกไปจับลูกบิดประตูชะงักค้างเอาไว้

           "ลูกน้องของฉันแต่ละคนก็หุ่นล่ำบึ้กไม่เบาเลยนะ ถ้าเธอชอบฉันจะยกให้พวกมันทุกคน"

           "ไอ้คนเลว!" ลารีตะโกนออกมาลั่นด้วยความอัดอั้นใจ มาไม้นี้แล้วเธอจะกล้าออกไปจากห้องนี้ได้ยังไง คนสิ้นหวังถึงกับแนบแผ่นหลังยังบานประตู แล้วรูดลงไปกองอยู่ที่พื้นห้อง ยกสองฝ่ามือขึ้นปิดหน้าของตัวเองเอาไว้ แล้วปล่อยเสียงร่ำไห้ออกมา

           "อ้าว ทำไมไม่ออกไปล่ะ ฉันไม่ห้ามนะ" เขาก้าวเท้าลงมาจากเตียงนอนทั้งที่เปลือยกายอยู่ ตรงไปหาหญิงสาวหมายจะเปิดประตูให้

           "ฉันเปิดประตูให้"

           "ไม่!" ลารีรีบตะครุบข้อมือหนาของเขาเอาไว้ อ้อนวอนทั้งน้ำตาส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมปลิวกระจาย

           "ไม่เอาเหรอลารี" เขาดึงข้อมือของหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืน ลูบฝ่ามือไปบนดวงหน้างามที่เปื้อนคราบน้ำตาอย่างช้าๆ

           "ว้าย!" เสียงร้องหวีดดังขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเขาเหวี่ยงหญิงสาวออกห่างจากตัว ไปนอนหน้าคว่ำอยู่บนที่นอน ขณะที่ปลายเท้าของลารียังอยู่ที่พื้นห้อง มีเพียงส่วนเอวขึ้นไปที่พาดอยู่บนเตียง

           "ท่านี้เหรอ? ก็ดี" ไม่พูดเปล่าเขาตามมาประชิดคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่ด้วยความเจ็บ ลารีแทบไม่มีแรงขยับเขยื้อนตัว ก่อนจะสะดุ้งตัวโหยงเมื่อเขาถลกชุดนอนของเธอรวมทั้งชุดคลุมขึ้นไปกองกันอยู่ที่บั้นเอว

           "ไม่! ไม่เอา" อาการดิ้นรนไปมาทำให้ฝ่ามือหนาของครองภพกดทับที่หัวไหล่ของลารีเอาไว้แน่น เพียงแค่มือข้างเดียวคนไร้เรี่ยวแรงอย่างลารีก็ไม่สามารถพลิกหนีไปไหนได้ ครองภพดันด้านล่างของตัวเองเข้าสู่เนินสาวอย่างรวดเร็ว

           "อื้ออ!" ลารีถึงกับดิ้นพล่านไปมาด้วยความปวดแสบร้อน เมื่อไม่มีน้ำหวานหล่อเลี้ยงระหว่างที่ถูกแทรกกายผ่าน หญิงสาวถึงกับกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บ เส้นเลือดตรงขมับปูดนูนขึ้น เม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นเต็มบริเวณใบหน้า

           "อย่าดิ้นลารี!" เขาสั่งเสียงเหี้ยมเมื่อรู้สึกคับแน่นจนแทบระเบิดออกมา แรงบีบรัดของลารีช่างมหาศาลจนเขายากจะรับมือ ยิ่งหญิงสาวดิ้นส่ายหนีก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาให้ออกมา

           "เอาออกไป..." น้ำเสียงแทบจะแหบเครือเอ่ยขอคนที่ทาบสะโพกอยู่ด้านหลัง ก่อนจะรู้ว่ามันเปล่าประโยชน์เมื่อเอาเคลื่อนตัวออกไปจริง แต่กลับเข้ามาใหม่ที่เร็วและแรงกว่าเดิม

           "อึก!" ลารีกำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่นระบายลมหายใจออกมา เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของตัวเอง ครองภพปล่อยมือออกจากหัวไหล่ของหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวคงจะไม่มีเรี่ยวแรงจะต่อต้านได้ แล้วยึดสะโพกมนเอาไว้แน่น แล้วกระทั้นกายเข้าใส่อย่างดุดัน อาการสะดุ้งตัวของลารีเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตามแรงกระแทกที่ผ่านเข้ามาจากร่างของเขา

           เหมือนเสื้อผ้าจะเป็นสิ่งกีดกั้นความต้องการ เมื่อมันร่นลงมาอยู่เรื่อยยามที่เขาออกแรงเข้าหา ครองภพเอื้อมมือไปดึงชุดคลุมแล้วกระชากออกจากเรือนร่างของลารี ก่อนจะเผยให้เห็นชุดนอนแสนวาบหวิวที่เขาเป็นคนออกคำสั่งให้คนหามา รอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้า เอื้อมมือไปกระชากครั้งเดียวชุดนอนแสนบางก็ขาดวิ่นติดมือมา เศษผ้าที่ยังหลงเหลืออยู่บางส่วนทำให้ผิวเนื้อสีขาวอมชมพูยิ่งแลดูน่าพิสมัย ฝ่ามือหนาเริ่มลูบไล้ผิวกายผ่านเศษผ้าบางเบาอย่างเมามือ เขาชะลอการขับเคลื่อนเอาไว้ จากนั้นก็จูบไซ้ไปยังต้นคอนุ่มไล่ต่ำระดับลงมายังกระดูกสันหลัง ลารีถึงกับเสียววาบไปตามรสจูบของเขา แรงดิ้นรนในครั้งแรกกลับกลายเป็นสะท้อนขึ้นลงตามแรงสยิวแทน

           "อะ..." เสียงร้องดังขึ้นเมื่อเขาเอื้อมฝ่ามือมากอบกุมเต้างามทั้งสองข้างเอาไว้ แล้วสะกิดปลายยอดพลิ้วปลายนิ้วไปมา ลารียามนี้เหมือนร่างกายกำลังจะทะยานขึ้นสู่ที่สูง เขาไม่ได้โจมตีด้านล่างแต่เปลี่ยนมาด้านบนแทน คราวนี้เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บเหมือนตอนแรก แต่ต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองที่มันกำลังจะล้นปรี่ขึ้นทุกที

           "พะ...พอ" ลารีรีบดึงข้อมือหนาของเขาออกห่างจากยอดทรวงของตัวเอง ครองภพจึงดึงหัวไหล่ของหญิงสาวให้หันหน้ากลับมา ช้อนท่อนขาเรียวข้างหนึ่งของหญิงสาวให้วางอยู่ข้อพับทั้งสองข้างของตัวเอง ยกสะโพกอวบของหญิงสาวขึ้นสูงแล้วส่งแรงกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ยั้ง

           "อ๊ะ!...โอ๊ย!" ลารีส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อเขาไม่ออมแรงเลยสักนิด เธอเจ็บจนแน่นจุกไปหมดทั่วบริเวณท้องน้อย ตรงกันข้ามกับครองภพ ตอนนี้ภายในของลารีเริ่มขับเคลื่อนด้วยน้ำหวานที่เอ่อออกมาบ้างแล้ว ทำให้ร่างกายของเขาเกร็งขนัดไปทั่วบริเวณ โดยเฉพาะส่วนที่เข้าออกภายในตัวของลารี มันขยายตัวเต็มที่พร้อมสำหรับการปลดปล่อย แรงกระแทกถี่ยิบเข้าหาเร็วรี่มากกว่าเดิมเริ่มเข้าขั้นป่าเถื่อน ทำให้เต้างามทั้งสองข้างกระเพื่อมไหวไปมา มีเพียงสีหน้าของคนที่นอนอยู่บนเตียงนอน ที่บ่งบอกว่าเธอกำลังทรมานเจียนตายแค่ไหน กับบทรักอันแสนจะโหดร้ายของเขา

           "โอ๊ะ!" ครองภพสะดุดแรงของตัวเองเป็นระยะ รีบถอดถอนตัวตนออกมาแล้วดันเรียวขาของลารีให้ขึ้นไปวางอยู่บนเตียงนอน โดยที่มีเขาก้าวตามขึ้นไปติดๆ ลารีรีบกระถดตัวหนีไปชิดหัวเตียงด้านบน ก่อนจะถูกเขากระชากข้อเท้าให้รูดลงมานอนอยู่กลางเตียง ครองภพรีบดันตัวตนเข้าสู่โพรงหญ้างามอย่างรวดเร็วตามอารมณ์ที่พุ่งสูง เคลื่อนใบหน้าไปฉกจูบเรียวปากของหญิงสาวอย่างโหยหา ฝ่ามือทั้งสองข้างประคองดวงหน้าของลารีเอาไว้มั่น บดจูบหนักหน่วงลงไปอย่างจาบจ้วง ฝ่ามืออีกข้างเลื่อนลงไปยังแผ่นหลังบาง ลารีรีบแอ่นอกขึ้นสูงตามแรงเล้าโลม ปล่อยให้เขากระชากเศษผ้าที่ยังติดกายอยู่ทิ้งไปอย่างไม่ไยดี

           คนใต้ร่างช่างแสดงสีหน้าได้บูดเบี้ยวสมกับความเจ็บปวดที่ได้รับมา ต่างจากคนกระทำซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจยามเคลื่อนกายเข้าออก ครองภพดันเรียวขาเสลาของลารีขึ้นพาดบนบ่าหนาทั้งสองข้าง จากนั้นก็ทะลุทะลวงผ่านร่างสาวสุดอารมณ์ใคร่ของตัวเอง อาการผวาของลารีที่เกิดขึ้นเป็นระยะทำให้ครองภพกระตุกวูบไม่แตกต่างกัน เขาโยกสะโพกหนาเข้าออกตามจังหวะรักอย่างเร่าร้อนทารุณ กระทั่งความอัดแน่นภายในพร้อมเต็มที่สำหรับการปลดปล่อย คราวนี้เขารัวสะโพกใส่ถี่ยิบไม่สนน้ำเสียงครางที่หลุดออกมาด้วยความเจ็บปวด

           "อะโอ๊ย!" ลารีตัวงอดิ้นไปมาด้วยความเจ็บที่ถูกส่งผ่านมาให้ ขณะที่ครองภพเร่งเครื่องเต็มกำลังสะโพกหนากระแทกกระทั้นเข้าใส่เพียงไม่กี่ครั้ง ก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาภายในกายของลารี เขากดด้านล่างแช่นิ่งอยู่ในตัวของหญิงสาวที่นอนหอบสะท้านหมดสิ้นเรี่ยวแรง ก่อนจะพลิกตัวลงไปนอนอยู่ด้านข้าง ร่างกายของทั้งคู่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่พรั่งพรูออกมาราวสายน้ำชุ่ม ลารีหันหลังหนีเขาไปด้านอื่นดึงผ้าห่มขึ้นคลุมกายตัวเองเอาไว้ ปล่อยน้ำเสียงแห่งความเสียใจออกมา อย่างสุดแสนชอกช้ำใจจากบทรักที่ผ่านไปเมื่อครู่