chapter 4
1129 Words
วันต่อมา...
บิวตี้...
ฉันนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานที่บริษัท แล้วก็กำลังคิดว่าจะรับมือกับไอ้เด็กบ้านั้นยังไงดี จะให้ฉันไปเดตด้วยแล้วคือคนปกติเขาเดตกันยังไงเหรอ
"เจ๊บิวตี้ค่ะเรื่องนายแบบตกลงยังไงคะ ทีมงานถามหาตัวแล้วค่ะ"
"รอก่อน ทำอย่างอื่นไปก่อน เออนี่มิวถามหน่อยสิ เวลาไปเดตกับผู้ชายนี่เขาทำยังไงกันบ้างอ่ะ"
ฉันเอ่ยถามตาแป๋วยัยมิวทำตาโตมองหน้าฉันอย่างตกใจสุดๆ
*เจ๊จะไปเดทกับผู้ชายเหรอคะ อร๊ายยย เจ๊พูดจริงเหรอคะ!!! นี่เจ๊จะไม่ครองตัวเป็นโสดแล้วใช่มั้ยยยย"
ยัยมิวทำหน้าตาตื่นเต้นมากส่วนฉันนั้นถอนหายใจอย่างปลงๆ คือเอาจริงๆพ่อกับแม่ฉันนั้นอยากให้ฉันได้แต่งงานมีความสุขอย่างคู่อื่นๆ แต่ฉันสมบูรณ์แบบในฉบับของฉันแล้วไงจะไปอยากมีครอบครัวทำไมกัน แต่พ่อฉันชอบให้ฉันไปดูตัวกับคนนั้นคนนี้จนฉันเหนื่อยไม่อยากกลับบ้านเลย
"ตื่นเต้นทำไมยะ ฉันก็แค่ถามเฉยๆยะ ไม่ตอบก็ออกไปรำคาญละ"
ฉันทำหน้าอารมณ์เสียก่อนจะเบือนหน้าไปมองสภาพอากาศภายนอกแลดูร้อนเนาะ
"ใจเย็นสิค่ะเจ๊บิวอย่าเพิ่งอารมณ์เสีย การเดตกับผู้ชายไม่ต้องทำอะไรมากนี่ค่ะ ก็แค่ทานข้าว ดูหนัง ช็อปปิ้ง เดินเล่นชิวๆคุยกันไปโรแมนติกดีออกค่ะเจ๊"
ฉันเบ้ปากใส่ยัยมองทันที อ่อเหรอ โรแมนติกเหรอจ๊ะคงไม่ใช่ฉันแน่นอนจ้า
"ช่างเถอะไปได้ละฉันจะพักผ่อนเดี๋ยวต้องออกไปธุระข้างนอกละ"
ฉันทำมือส่งสัญญาณให้ยัยมิวออกไปซะเพราะฉันต้องการความสงบ เวลานี้บ่ายๆเป็นอันรู้กันว่าฉันไม่พบใครไม่รับแขก ฉันต้องการพักผ่อน เคนะ ยัยมิวออกไปแล้วฉันก็นอนพิงหลังกับเก้าอี้
"ฮ้าาาา สบายจังเลย"
ฉันหลับตาลงทำจิตใจให้สงบ ช่วงนี้มีแต่เรื่องให้ปวดหัวไม่ค่อยได้นอนพักแบบนี้นานละนะเนี้ยขอนอนสักงีบแล้วกันนะ
กัปตัน....
ผมมาถึงที่บริษัทของเจ๊บิวประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง จริงๆนัดกันไว้สี่โมงกว่าแต่ผมตื่นเต้นไงอีกอย่างอยากจะมาดูความเป็นอยู่และบรรยากาศภายในบริษัทของว่าที่...ด้วย
"อร๊ายยยย สุดหล่อ"
ผมหันไปยิ้มให้เจ๊สาวประเภทสองด้วยรอยยิ้มพิฆาตใจสาวๆให้ตายทั้งเป็น เสียงกรี๊ดดังลั่นเมื่อผมเดินเข้ามาตรงล็อบบี้
"อุ๊ย! สวัสดีค่ะไม่ทราบว่ามีอะไรให้ทางเรารับใช้ค่ะสุดหล่อ”
ผมถอดแว่นสีดำออกแล้วยกยิ้มมุมปากสาวๆตรงหน้าผมเขินตัวบิดกันหมด แต่ไม่ได้สิผมจะสอยพี่ๆแถวนี้ไม่ได้เพราะคนที่ผมต้องการคือเจ้านายของพี่ๆพวกนี้
"ผมมาหาเจ๊บิวครับ"
ทุกคนทำหน้าเลิกลั่นก่อนจะถามผมเสียงสั่น
"หาเจ๊บิวเหรอคะ เอ่อ ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาทอยากจะถามว่าเป็นนายแบบรึเปล่าคะทำไมหล่อจัง"
ผมยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ
"คงงั้นมั่งครับ ผมต้องไปที่ไหนครับ"
"เอ่อ ตามพี่มาทางนี้เลยค่ะสุดหล่อเดี๋ยวพี่พาขึ้นไปที่ห้องท่านประธานค่ะ"
ผมหันไปยิ้มหวานให้สาวๆก่อนจะเดินตามเจ๊ๆไป ผมขึ้นลิฟท์มาถึงหน้าห้องของเจ๊บิวก็เจอเลขาของเธอตรงหน้าห้อง
"มิวๆ น้องสุดหล่อเขามาพบเจ๊บิวนะช่วยโทรศัพท์บอกเจ๊หน่อย"
พี่ที่ชื่อมิวทำหน้าลำบากใจในการจะเข้าไปเรียนเจ๊บิวว่าผมมาหา ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นหละ
"คือเวลานี้เจ๊บิวพักนะไม่ให้ใครรบกวน ว่าแต่น้องสุดหล่อคนนี้ใครเหรอ"
"ผมชื่อกัปตันครับ แล้วก็ผมนัดเจ๊บิวไว้ พี่มิวไปบอกเจ๊บอวว่าผมกัปตันมาหา "
"เอ่อแต่ว่า"
พี่มิวทำหน้าเหมือนจะลำบากใจมาก
"ผมรับผิดชอบเองครับ"
ผมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง พี่มิวพยักหน้าเบาๆแล้วเคาะประตูห้องเดินเข้าไปด้านในทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เจ๊บิวค่ะมีคนมาหาค่ะ"
ผมยืนอยู่หน้าประตูสักพักเสียงด้านในก็ตะโกนออกมา
"ฉันบอกว่าไม่รับแขกตอนบ่ายไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอไงกัน!!! อยากโดนไล่ออกกันใช่มั้ย"
ผมมองหน้าเจ๊มิวที่ทำหน้าเหมือนเครียดๆ ผมเปิดประตูเข้าไปทันทีเจ๊มิวยังห้ามผมไม่ทันเลย ผมเดินเข้าไปคนที่นอนหลับตาอยู่ที่โต๊ะยังไม่รู้เลยว่าผมเข้ามาแล้ว
"น้องค่ะ!! พี่ว่า"
"แน่ใจนะครับว่าเจ๊บิวจะไม่รับแขกอย่างเช่นผม"
ผมเอ่ยออกไปยิ้มๆ เท่านั้นแหละคนตรงหน้าผมรีบลืมตาขึ้นแล้วทำหน้าตกใจทันทีที่เห็นผม
"ไอ้เด็กบ้า มาได้ยังไงกัน นี่มันยังไม่ถึงเวลานัดเลยนะ อร๊ายยย"
เสียงเล็กโวยวายขึ้นก่อนจะเดินมายืนอยู่ตรงหน้าผม
"ก็แค่ว่างๆไม่มีที่ไปก็เลยมาที่นี่ ไม่ได้เหรอครับ หืมมมม"
เจ๊บิวกระทืบเท้าอย่างขัดใจ เลขาของเธอมองเราสองคนสลับไปมาอย่างสงสัย
"เจ๊บิวถามเรื่องไปเดตกับผู้ชายอย่าบอกนะว่าเจ๊จะไปเดตกับน้องคนนี้"
พี่มิวทำตาโตอย่างตกใจเจ๊บิวรีบส่ายหน้าทันที ชิทำมาปฏิเสธเดตกับผมไม่ดีตรงไหนดีทุกตรงอ่ะ
"มะ...ไม่ใช่ซะหน่อย กริ๊ดดดด เด็กบ้าจะมาทำไมเนี้ย โอ๊ยยย รมเสีย"
ผมยักไหล่เล็กน้อยแบบชิวๆ
"เอาเป็นว่าถ้าไม่อยากให้ผมมาผมกลับก็ได้ เราคงไม่เจอกันอีกนะครับคนสวย"
ผมยิ้มให้เธอแล้วหันหลังเดินออกมากทันที เดี๋ยวก็ตามผมมาเชื่อป่ะ
"หยุดนะ เด็กบ้าหยุดนะ”
ผมหยุดชะงักแล้วหันไปสบตากับเจ๊บิว นั่นไงหละพูดไม่ทันขาดคำ หึ
"ว่าไงครับ"
"อยากมาก็มาสิ ชิ มิวไปเอาน้ำกับของว่างมารับแขกด้วย ยืนนิ่งทำไมยะมาอยู่ในห้องนี่สิ"
เจ๊บิวเดินเข้ามากระชากตัวผมให้เข้าไปในห้องแล้วผลักผมนั่งลงบนโซฟา
"นั่งตรงนี้จนกว่าจะถึงเวลานัด เข้าใจป่ะ"
"ครับคนสวย”
- Writer
