คนนี้ผมจอง

"ทำไมหน้าตานายแบบป่วยแบบนั้นอ่ะ เจ๊ไม่โอเคค่ะ เปลี่ยน" ฉันลุกขึ้นชี้นิ้วไปยังนายแบบคนที่สิบของวัน ไม่ได้เรื่องแต่งหน้านายแบบยังไงให้ดูป่วยแบบนั้น แถมคิดมาแต่ละคนนั้นห่วยแตกสิ้นดี หลายคนคงจะยังไม่รู้จักเจ๊บิวตี้เจ้าของแบรนด์ Beauty in แบรนด์ดังระดับโลกจ๊ะเจ๊บิวไม่ใช่กะโหลกกะลาเด้ออออ ฉันสวย ฉันรวย และฉันยังไม่มีผัวและไม่คิดจะมีด้วย เพราะอะไรนะเหรอเพราะฉันถือคติมีเงินท่วมหัวจะมีผัวไปทำไม จริงมะ ฉันมีความสุขกับชีวิตโสด ฉันมีความสุขในการใช้ชีวิตคนเดียวแล้วก็กับเพื่อนๆ กินๆเที่ยวๆ ทำงานมีความสุขจะตาย ไม่เห็นจะอยากได้ผัวเลยจ้าาาาาา "แต่นี่เราเปลี่ยนมาสิบคนแล้วนะคะเจ๊ มิวว่า" "ไปหามาใหม่จ๊ะวันนี้เลิกการถ่ายทำไปเลย นายแบบไม่ได้เรื่องสักคนไปหามาใหม่ คราวนี้ไม่ต้องโทรตามทีละคนแล้วนะ ส่งรูปมาฉันจะคัดเอง เลิก” ฉันทำหน้าเสียอารมณ์สุดๆก่อนจะเดินออกจากสตูดิโอกลับเข้าห้องทำงานไป "โอ๊ยๆๆๆๆ ฉันปวดหัวจ้าาาาา ไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ดั่งใจสักคน" ฉันนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงาน มือแตะขมับตัวเองสูดลมหายใจเข้าออก ไม่เครียด ไม่เครียด ไม่เครียด ไม่อย่างนั้นหน้าฉันจะเหี่ยว ฉันจะไม่สวย ยิ้มเข้าไว้ค่ะ ก๊อก ก๊อก ก๊อก "เข้ามาจ้าาาา" "เจ๊บิวตี้ค่ะ คุณพะแพงมาหาค่ะ" ฉันพยักหน้าเป็งเชิงว่าให้เข้ามา ยัยพะแพงเพื่อนสาวของฉันเอง ฉันมีเพื่อนสนิทมากๆจริงๆก็ 5คนรวมฉัน พะแพง โบวี่ อิงฟ้า พลอยใส เพื่อนสนิ้ทสนิทมากๆ แก๊งของพวกเราเป็นคนโสดที่ไม่อยากมีผัวแค่นั้นแหละ "เจ๊บิวตี้จ๋าาาาา คิดถึงจังเลยยยยย" ฉันเบ้ปากใส่ยัยพะแพง แหม่ทำมาคิดถึงฉันหนีเที่ยวยุโรปไม่ชวนฉันยังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีก "ฉันงอนแกอยู่ยะ!!! อย่าคิดจะมายิ้มแย้มมีความสุขเชียวนะ หึ" ฉันกอดอกสะบัดหน้าใส่ยัยพะแพงก่อนจะตาลุกวาวเมื่อยัยพะแพงหยิบของออกมาจากถุงซึ่งมันคือรองเท้าแบรนด์ดังรุ่นลิมิเตดแบบสั่งทำที่ฉันอยากได้ "กรี๊ดดดดด รองเท้าลิมิเต็ด" ฉันรีบลุกขึ้นแล้วไปหยิบมาดูทันที สวยมากกกก อร๊ายยยยย ทำไมยัยนี่ไปเอามาได้เนี้ย "หายงอนมั้ยจ๊ะเจ๊บิวจ๋าาา หายงอนแล้วเอาไปเลยจ้า" อร๊ายยย ช่างเอาของมาล่อฉันนะยะ แล้วคิดว่าคนอย่างฉันจะหายป่ะถ้าได้ของแบบนี้มาอ่ะ หายสิยะ "หายงอนละน่ารักที่สุดพะแพงเพื่อนรักกก คิคิ" ฉันหยิบรองเท้าเข้าตู้เลยจ้าไม่ต้องลองเพราะยัยพะแพงรู้ไซส์ฉันอยู่แล้ว เก็บเข้าตู้โชว์ล็อคกุญแจเรียบร้อยก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าของทุกอย่างมาไว้ในมือ "ไปทานข้าวกันวันนี้ฉันจะเลี้ยงต้อนรับเธอนะพะแพงสุดสวย” พะแพงส่ายหน้ายิ้มๆไปก่อนจะเดินตามแรงจูงมือของฉันลงมาข้างล่างตรงไปลานจอดรถ เราสองคนขึ้นรถแล้วฉันก็ขับออกมาตรงไปร้านอาหาร " ร้านเดิมนะ" "จัดไปค่ะเพื่อนขา" . . @ร้านอาหาร "เป็นไงบ้างอ่ะแกไปเที่ยวสนุกป่ะ" ฉันเอ่ยถามยัยพะแพงชวนมันคุยนั้นแหละระหว่างที่เดินเข้าไปในร้านอาหาร "สนุกสิยะ ฉันนี่เหมาแบรนด์เนมมาเต็มบ้านแล้วจ๊ะ นี่ยังมีที่ส่งตามมาอีกนะ" "แหม่น่าสนุกนะยะรอบหน้าไม่ชวนฉันโกรธจริงๆด้วย ชิ!!!" "จ้าไม่ลืมชวนแน่นอน รอบนี้พี่ชายฉันมันลากไปด่วนไงมันอ้างไปดูงานที่แท้พาสาวไปเที่ยว เหอะ!! ลากฉันไปทำไมก็ไม่รู้" ฉันยิ้มขำๆก่อนจะเปิดประตูเข้าไปด้านในก็สบตาเข้ากับเจ๊มาร์ช เกย์สาวเจ้าของโมเดลลิ่งที่ฉันรู้จักและฉันใช้เด็กในโมหล่อนตลอดเวลาถ่ายแบบหรือมีจัดแสดง "อร๊ายยย เจ๊บิวตี้สุดสวย มาทานข้าวเหรอคะเนี้ย" ฉันยกมือไหว้เจ๊มาร์ชหล่อนนั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งสงสัยจะเป็นเด็กในสังกัดโมเดลลิ่งของนาง แต่ทำไมหน้าตาหล่อแบบนี้อ่ะ อร๊ายยยย ฉันอยากได้ไปถ่ายแบบคอลเลคชั่นนี้ให้จัง กริ๊ดดดดด จะเอาคนนี้ "สวัสดีดีค่ะเจ๊มาร์ช นั่งกับใครคะเด็กในสังกัดเหรอ เด็กที่เจ๊ส่งไปบิวไม่โอเคอ่ะหน้าป่วย แต่คนนี้บิวชอบบิวอยากได้คนนี้ไปถ่ายแบบให้" ฉันยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับเจ๊มาร์ชหล่อนมองไปทางผู้ชายสุดหล่อคนนั้นแล้วทำท่าลำบากใจ ผู้ชายคนนั้นมองมาทางฉันก่อนจะลุกขึ้นแล้วยกมือไหว้ฉันฉันรับไหว้แล้วสะกิดเจ๊มาร์ช "เอาคนนี้นะ " "ไม่ได้ค่ะนี่กัปตันลูกพี่ลูกน้องเจ๊ค่ะ ชวนเข้าสังกัดแล้วแต่ไม่ยอมเข้า อีกอย่างไม่รับงานพวกนี้ด้วยค่ะอดไปเนาะ" ฉันดีดดิ้นอย่างขัดใจ ฉันจะเอาคนนี้อ่ะ จะเอาๆๆๆๆๆๆๆ "เจ๊ก็คุยสิค่าตัวเท่าไหร่บิวยอมจ่าย แต่บิวจะเอาคนนี้" เจ๊มาร์ชทำท่าทางลำบากใจก่อนจะหันไปคุยกับกัปตัน "กัปตันอยากถ่ายแบบมั้ย คือนี่เจ๊บิวเจ้าของแบรนด์ beauty in คือเขาสนใจอยากให้เราไปถ่ายแบบให้ ว่าไง??" กัปตันมองหน้าฉันยิ้มๆก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ "ไม่สนใจครับ" ฉันอยากจะร้องกรี๊ด ทำไมไม่สนใจยะไอ้เด็กคนนี้ แบรนด์ฉันระดับโลกนะยะใครก็อยากจะถ่าย แหม่เล่นตัวนะ "อยากได้ค่าตัวเท่าไหร่เรียกมาเลย ฉันจะจ่ายให้" "ไม่สนใจครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะเจ๊มาร์ช" ไอ้เด็กกัปตันเอ่ยยิ้มๆแล้วเดินออกไปเลย อร๊ายยย กล้ามากเลยนะปฏิเสธคนอย่างเจ๊บิว ไม่รู้เหรอว่าฉันชอบเอาชนะแล้วถ้าฉันอยากได้ฉันก็ต้องได้!!! "นี่มาคุยกันก่อนนะ” ฉันเดินตามไอ้เด็กกัปตันนั้นไปทันที หนอยยยย มาเดินหนีฉันงั้นเหรอไม่รู้จักฉันซะแล้ว "นี่หยุดนะ” เขาหยุดชะงักก่อนจะหันมามองหน้าฉันยิ้มๆ ยิ้มกวนประสาทจังไอ้เด็กคนนี้ "ทำไมถึงปฏิเสธ แบรนด์ฉันระดับโลกใครๆก็อยากจะร่วมงานทำไมนายถึงไม่อยากทำ!!! เงินฉันก็ให้จนกว่าจะพอใจจ่ายหลักแสนเลยนะ ทำไมไม่ทำ" เขามองหน้าฉันยิ้มๆ "ก็ไม่อยากทำไม่มีอะไรมาก แต่ถ้าเจ๊บิวยืนยันว่าอยากได้ผมไปถ่ายแบบให้ อืม ก็ได้นะแต่มีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อย" ฉันมองหน้าเขาอย่างระแวง อะไรของหมอนี่นะจะมาต่อรองอะไรคนอย่างฉันไม่ทราบ "อะไร" "ไปเดตกับผมสิแล้วผมจะยอมถ่ายแบบให้ ผมชอบผู้หญิงมีอายุนะ มันน่ากินดี" ฉันเบ้ปากใส่ไอ้เด็กบ้านั้นทันที อร๊ายยย ไอ้เด็กบ้าเอ้ยหน้าตาหล่อซะเปล่าปากนี่แบบ หึ่ยยยย "ฝันไปเถอะยะ!! ฉันไม่นิยมเด็กแล้วก็ไม่นิยมเดตกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น" "งั้นก็ไปหาคนใหม่แล้วกัน " เขาหันหลังแล้วเดินออกไปทันทีก่อนจะหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้าฉันยิ้มๆ "อ่อลืมบอก ถ้าเปลี่ยนใจโทรหาผมเบอร์นี้นะ ผมจะรอเจ๊บิวนะครับ คนสวย" พูดจบก็ยื่นนามบัตรมาใส่มือฉันก่อนจะยักไหล่แล้วเดินออกไปเลย หนอยยยยยยย คิดว่าฉันจะง้อหรือไง "ไอ้เด็กบ้าไม่มีวันยะ ฉันไม่ไปโว๊ยยย"