ท่ามกลางเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่ม ท่ามกลางผู้คนมากมายที่พากันพูดคุยหัวเราะกันสนุกปาก กวินตารู้สึกได้ว่าสายตาแทบทุกคู่มองเธอเหมือนตัวตลก พวกเขากำลังหัวเราะการกระทำโง่เขลาของเธอ พวกเขากำลังบอกว่าสิ่งที่เธอทำในวันนั้นเป็นเพียงการเรียกร้องความสนใจให้ได้เฮียฌอห์ณมาเป็นสามี พวกเขาเหล่านี้ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเธอ ไม่คิดถึงจิตใจของเธอ
แล้วเธอจะอยู่ตรงนี้ทำไม
ควรลุกออกไปจากที่นี่ ใช่ เธอควรหาที่หลบ หลบอยู่ในที่ที่ไม่มีใครเห็นเธอ
ปึก! ชนเข้ากับใครกับเนี่ย คนยิ่งมึนพอโดนชนก็เวียนหัวไปหมดเลย โอย…ทำไมพื้นมันไม่นิ่งเลย แผ่นดินไหวเหรอ ไม่มั้ง ไม่น่าใช่แบบนั้น ไม่เห็นได้ยินเสียงคนกรี๊ด ยังมีเสียงดนตรีดังเหมือนเดิมเป๊ะ
“ขะ ขอโทษ” ไม่รู้ว่าเธอผิดหรือคนชนผิด แต่กิ๊บคิดว่าอาจจะเป็นกิ๊บที่ไม่ดูตาม้าตาเรือเอง ถ้าดูให้ดีมีเหรอจะเจอคนมีเจ้าของ ผิดที่กิ๊บ มันผิดที่กิ๊บเอง ทุกอย่างมันผิดเพราะกิ๊บตาไม่ดี มองคนไม่
