ลวงรัก

ลวงรัก | 8

ตาสวยยังจับจ้อง มองที่คนรักไม่ห่าง พร้อมๆกับการตวัดสายตามองผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของเขาเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าผู้หญิงที่นั่งเคียงข้างเขาเป็นใคร แต่การใช้แขนโอบรอบคอกันขนาดนั้น เธอมองว่า มันก็ต้องไม่ธรรมดาเช่นกัน

"คืออะไรอ่ะฝัน นี่มันสามีเธอนะโว้ย"

น้ำตาล เพื่อนสาวเพียงคนเดียวของเธอ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ ตามด้วยเสียงของ สปาย เพื่อนชายเพียงคนเดียวของเธอ

"เออจริง หมายความว่าไงวะ แล้วที่มองมานี่คืออะไร คือเห็น.. แต่เฉยใส่งี้หรอ"

สปายทำหน้าเหลอหลา เขาหันกลับมาจ้องใบหน้าของเพื่อนสาว คิ้วหนานิ่วเข้าหากัน อยากจะรู้คำตอบว่าสิ่งที่เห็นมันคืออะไร

"เงียบคือไรวะฝัน ฉันไม่นิ่งนะเว้ย แบบนี้มันเย้ยเพื่อนฉันนี่หว่า มานั่งกอดกันในที่สาธารณะคือไรวะ"

"เอาเป็นว่าฉันจะเข้าไปถามเขาเอง"

เธอบอกก่อนจะขยับกาย เลยเป็นเพื่อนชาย ที่เอื้อมมือมาคว้าแขนของเธอเอาไว้

"เห็นขนาดนี้ควรถามหรอวะ นี่ป่ะ คือสาเหตุที่ทำให้เธอมานั่งเครียด ทำหน้าเศร้าตั้งนานสองนาน เพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่าเขามีความอื่นใช่ไหม"

"มีคนอื่น?"

ถ้าทวนประโยคนั้นของเพื่อนด้วยความใจหาย ก่อนจะเคลื่อนสายตากลับไปมองที่ร่างของสามีตัวเองใหม่ กอดคอกันขนาดนั้น ใครต่อใครก็ต้องคิดว่าคนทั้งคู่ต้องเป็นอะไรกัน ไหนจะย่าของเขา ที่พยายามหาเมียให้หลานชาย ทั้งๆที่หลานชายแต่งงานแล้ว ไหนจะตัวของเขาเองที่พยายามจะขอหย่า เธอเคยเตรียมใจตั้งรับ ว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ แต่เอาเข้าจริง เธอเองก็ทนมองไม่ได้แล้วเหมือนกัน

เธอเคลื่อนไหวร่างกายออกจากที่นั่งอย่างเชื่องช้า พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ให้ตัวของเธอสั่น พยายามคิดหาวิธี ว่าระหว่างที่ถาม เธอจะคุมน้ำเสียงแบบไหน จากนั้นเธอก็ตัดสินใจ เดินไปตรงโต๊ะที่เขานั่งในทันที

"พี่คี.."

แล้วเสียงเรียกของเธอก็ขาดหาย เมื่อมีใครเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะที่สามีของเธอนั่งเพิ่มเติม

"มาแล้วๆ รอนานไหม"

นี่เป็นเสียงของ 'พี่ปีใหม่' ลูกพี่ลูกน้องของคีรี

"โทษทีครับ พอดีเมื่อกี้ออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกมา"

ส่วนนี่เป็นเสียงของ 'น้องตี๋' ลูกพี่ลูกน้องของคีรีเช่นกัน

"ส่วนน้องออกไปเซลฟี่ที่ข้างร้านมาค่ะ"

ส่วนนี่เป็นเสียงของ 'ยาหยี' ที่เดินเคียงคู่มากับ 'ธีระ' ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของคีรีเช่นกัน

"ไม่รอนานหรอก พึ่งมาเหมือนกัน"

แล้วนั่นก็เป็นเสียงของคีรี สามีเธอ สามีที่เธอพึ่งเอ่ยเรียกเมื่อสักครู่ สามีที่มองเห็นว่าเธออยู่ตรงนี้ แต่ไม่ได้มีท่าทีสนใจ

"แนะนำเลยละกันนะ นี่น้ำหวาน หลานสาวของเพื่อนย่า กำลังทำความรู้จักกันอยู่น่ะ น้องน่ารักนะ มีใครว่าเหมือนกันไหม"

การแนะนำตัวของเขา ทำให้เธอตัวสั่นก่อนที่มือบางจะค่อยๆกำเข้าหากัน เธอมองสิ่งที่พวกเขาคุยกันอย่างไม่เชื่อสายตาบางคนพูดคำว่า ดูเหมาะสมเข้ากันดีนะ ทั้งๆที่รู้กันดีว่า เขาแต่งงานกับเธอไปแล้ว แล้วสิ่งที่เธอเห็นมันคืออะไร ทุกคนที่เป็นเครือญาติของเขา ต่างเห็นดีเห็นงามที่จะให้เขามีผู้หญิงคนใหม่ ทั้งๆที่เธอก็อยู่อย่างนั้นน่ะเหรอ

"อยู่พร้อมหน้ากันและนะคะ พี่ปีสวัสดีค่ะ"

เธอเลือกที่จะหันไปไหว้ ผู้หญิงที่อายุเยอะกว่า ซึ่งแน่นอนว่า ทันทีที่เสียงของเธอหลุดออกไป ใครๆต่างก็หันมองมา แต่ทว่า กลับไม่มีใครให้ความสนใจเธอแต่อย่างใด ทุกคนจับจ้องมาที่เธอนิ่ง ไม่มีการเอ่ยถามว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไร ไม่มีอาการตกใจ ว่าเธอจะคิดแบบไหน กับภาพที่เห็นเบื้องหน้า เลยกลายเป็นเธอ ที่รู้สึกอายขึ้นมา

เมื่อ 'พี่ปีใหม่' ผู้หญิงที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวของคีรี แม้จะไม่ใช่พี่แท้ๆ ไม่ได้แสดงอาการรับไหว้หรือพูดสิ่งใดออกมา เธอจึงเลือกที่จะหันหน้าไปหาสามีของตัวเองแทน และจงใจมองบริเวณแขน ที่เขาใช้กอดกัน

"กำลังทำอะไรกันอยู่หรอคะ ทุกคนเห็นดีเห็นงาม ที่จะให้พี่มีผู้หญิงคนอื่น ทั้งๆที่พี่แต่งงานแล้วอย่างงั้นหรอคะ"

เธอเลือกที่จะถามมันออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยากเกินกว่าจะควบคุมได้ อยากเห็นสีหน้าตกใจ เหมือนเขาทำอะไรผิดไปแล้วเธอจับได้ แต่เขากลับไม่ได้แสดงอาการแบบนั้น ซึ่งนั่นมันก็เป็นคำตอบได้ว่า สิ่งที่เธอกำลังเห็น มันเป็นสิ่งที่เขาตั้งใจทำ

"แต่ที่พี่คีต้องแต่งงานกับพี่ฝัน เป็นเพราะพี่ฝันจับพี่คีนี่คะ"

ยาหยี ผู้หญิงที่มีอายุน้อยที่สุดภายในกลุ่มพี่น้องกลุ่มนั้น เอ่ยมันขึ้นมาพร้อมกับเหยียดสายตามองมาที่เธอ แล้วสิ่งที่เธอเจอ มันก็ทำให้เธอน้ำตาร่วงลงมาทันที

ไม่มีคำพูดไหน ที่เขาสื่อความหมายเป็นการปกป้อง นอกจากนั่งมอง โดยไม่พูดสิ่งใดเลย

"สั่งอาหารกันเถอะค่ะ หยีหิวแล้ว"

เสียงนั้นทำลายทุกอย่าง ก่อนที่ทุกๆคน จะหันไปสนใจเมนูอาหารแทน ปล่อยเธอยืนค้างอยู่แบบนั้น ไร้ความสำคัญ จนไม่อาจจะมีใครหันมาสนใจ

"ทำแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ"

เสียงน้ำตาลดังขึ้นที่ด้านหลัง ตามด้วยเสียงของสปายที่ร้องขึ้นมาต่อกัน

"เออนั่นดิ ทำแบบนี้หมายความว่าไงวะ.."

"...แบบนี้มันหยามกันนี่หว่า ทำไมไม่ให้เกียรติกันเลยว่ะ"

"เขามีเกียรติ จนคนอื่นสมควรให้เกียรติอย่างนั้นหรอวะ"

และเป็นเสียงสามีของเธอ ที่ตอบโต้กลับมา เขาลุกขึ้นมาเผชิญหน้า และเลื่อนสายตามาจ้องตาของเธอ

"บอกฉันทีสิ ว่าฉันควรให้เกียรติเธอเรื่องอะไร บอกเพื่อนเธอด้วย ว่าที่ฉันไม่ให้เกียรติเธอเพราะอะไร"

คำพูดของเขา ทำให้เธอจุกลึกๆที่หัวใจ เธอกำลังจะเชื่อแล้ว ว่าความดี มันไม่สามารถลบล้างความผิดที่เคยทำได้ ตลอดระยะเวลาที่เธอพยายาม มันไม่ได้มีความหมาย เธออาจจะไม่สามารถเปลี่ยนหัวใจของเขาให้กลับมามีความรู้สึกอย่างวันเก่าได้ เธอทำมันไม่ได้จริงๆ

"ถ้านี่คือสิ่งที่พี่ต้องการ ฝันก็ขอให้พี่มีความสุขกับมัน ฝันอาจจะกำลังได้รับกรรมที่ฝันทำ ระวังพี่และผู้หญิงคนนั้น จะได้รับกรรมที่ทำบ้างก็แล้วกัน"

เพียงเท่านั้นที่เธอได้เอ่ยมันออกมา ก่อนจะเดินหน้าถอยหนี เธอไม่ได้อยากทำแบบนี้ เธอไม่ได้อยากเดินหนีแบบนี้ แต่สิ่งที่เขา และคนในครอบครัวของทำ มันตอกย้ำ ว่าเธอไม่มีความสำคัญอะไรเลย