ย้อนเวลามาพร้อมกับระบบเกมส์ฟาร์ม

9 ซื้อรถ

หลังจากพักรักษาอาการป่วยจนหายดีแล้ว วันนี้แตนก็ได้ออกจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อย

ทางด้านต้อยนั้นใช้เวลาที่ว่างมาหัดขับรถกับพุดจีบจนตอนนี้พอจะขับได้บ้างแล้วแต่ยังไม่กล้าที่จะออกถนนใหญ่

" แม่นี่รถเราหรือจ้ะ รถใหม่มากเลย ตอนแรกแตนนึกว่าจะเก่ากว่านี้อีก "

"ใช่ตอนแรกแม่ก็คิดเหมือนกัน ไม่นึกว่าจะได้ของดีมาแบบนี้ "

"กลับบ้านกันเถอะจ้ะแม่ แตนคิดถึงบ้านจะแย่แล้ว เดี๋ยวแตนขับเองแม่นั่งสวยๆเถอะจ้ะ "

"แตนขับรถเป็นหรือลูก หนูอายุ13เองนะ "

"เอ่อ คือแตนลืมตัวไปจ้ะ "

"แตน มีอะไรที่ยังไม่บอกแม่อีกหรือเปล่า "

"เอ่อ ..คือ คือว่า คือ "

"กลับไปคุยกันที่บ้าน" ต้อยเอ่ยจบก็เปิดประตูไปนั่งฝั่งคนขับรอจนลูกสาวขึ้นรถแล้วก็ขับรถออกไปทันทีโดยลืมไปว่าตนเองนั้นขับรถออกถนนใหญ่เป็นครั้งแรก ทั้งยังลืมพุดจีบไว้ที่โรงพยาบาลอีกด้วย

เมื่อกลับมาถึงบ้านต้อยก็เอ่ยถามความจริงกับลูกสาวของตนเอง

" คือว่าความจริงแล้วแตนขับรถเป็นจ้ะ ในเกมส์ของแตนมีรถอยู่แต่ว่าเอาออกมาไม่ได้ แตนก็ขับรถในเกมส์จนขับได้แล้วจ้ะแม่ " แตนจำเป็นต้องโกหกแม่ต้อย เพราะไม่กล้าบอกว่าเธอเป็นคนอื่นที่อายุ22ปี ทั้งยังสามารถขับรถได้ดีด้วย

"แน่ใจนะ แล้วแตนมั่นใจได้ยังไงว่าจะขับรถจริงๆได้ รู้มั้ยว่ารถมันเยอะแล้วก็อันตรายแค่ไหน แม่เองก็ยังไม่กล้าออกถนนใหญ่เลยด้วยซ้ำดีนะที่พุดจีบขับรถไปรับแตนกับแม่ที่โรงพยาบาลน่ะ "

"แม่ !!! แม่ลืมพี่พุดจีบไว้ที่โรงพยาบาล "

ทั้งสองมองหน้ากันเลิกลั่กก่อนที่ต้อยจะวิ่งออกไปที่บ้านลุงผู้ใหญ่ที่กำลังล้างรถยนต์ของตนเองอยู่ข้างบ้าน

"ลุงผู้ใหญ่ คือว่าฉันลืมพุดจีบไว้ที่โรงพยาบาลจ้ะลุงช่วยขับรถฉันไปรับทีได้ไหม พอดีว่าตอนนั้นกำลังโมโหน่ะจ้ะก็เลยลืมตัวแล้วก็ขับรถกลับมาบ้าน "

"เออได้ๆรอเดี๋ยวข้าไปล้างมือก่อน "

หลังจากนั้นไม่นานนักลุงผู้ใหญ่ก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของแตนพร้อมกับพุดจีบที่หน้าหงิก ต้อยจึงรีบเข้าไปขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่จนพุดจีบหัวเราะออกมาจึงได้รู้ว่าตนโดนเพื่อนแกล้งเอาซะแล้ว

เมื่อลุงผู้ใหญ่และพุดจีบกลับบ้านไปแล้ว สองแม่ลูกก็เข้าครัวไปทำกับข้าวกินกันจนอิ่มก่อนจะมานั่งแล่เนื้อหมูและเนื้อวัวด้วยกัน แล้วนำไปหมักทิ้งไว้ พรุ่งนี้ตอนเช้าจึงจะนำออกไปตากแดด ตอนนี้ในบ้านนั้นมีเนื้อหมูและเนื้อวัวแดดเดียวอยู่แค่ร้อยกว่ากิโลเท่านั้น และอีก2วันก็จะเป็นวันนัดส่งผักอีกด้วย

"แตนอีกสองวันจะต้องส่งผักแล้วนะ ไหวหรือเปล่าลูก ถ้าไม่ไหวแม่จะไปบอกเลื่อนเขาไปก่อน "

"สบายมากจ้ะแม่ แตนหายดีแล้วนะ แม่ไม่ต้องห่วง "

"ไม่ไหวบอกแม่นะไม่ต้องฝืนรู้ไหม "

"จ้ะแม่ งั้นแตนไปปลูกผักก่อนนะ "

หลังจากนั้นแตนก็เข้าเกมส์ไปปลูกผักจนตอนนี้ยุ้งฉางของเธอเต็มไปด้วยนานาชนิดแล้ว ส่วนเนื้อวัวและเนื้อหมูก็มีมากหลายร้อยกิโลกรัมเช่นกัน

เช้าวันนี้หลังจากที่กินข้าวเช้าจนอิ่มแล้ว แตนนำเนื้อที่หมักไว้เมื่อวานออกไปตากแดด จากนั้นก็กลับมาทำหมูฝอยเพิ่ม ครั้งนี้ใช้เนื้อหมูถึง50กิโลกรัม กว่าจะทำเสร็จก็เย็นแล้ว

แตนจึงนำไปกรอกใส่ถุงใช้ลูกแม็กเย็บปากถุงอย่างดี ใช้เมจิกเขียนราคาข้างถุง เตรียมใส่ตระกร้าหิ้วเอาไว้เผื่อว่าแม่จะนำออกไปเดินขายตามบ้านอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ

จากนั้นก็เข้าครัวไปทำข้าวเย็นเอาไว้ โดยวันนี้เธอทำกระเพาหมูสับไข่ดาวคนละจานกับแม่เท่านั้น เป็นเมนูง่ายๆแต่อื่มท้องอย่างที่แม่และเธอชอบทำ เพราะอยู่กันสองคนอาหารการกินจึงไม่มากมายอะไร แค่พออิ่มท้องนอนหลับสบายก็มีความสุขแล้ว

ติ้ง!! เสียงข้อความของเกมส์ดังขึ้น ก่อนจะปรากฏกระดานคำสั่งขึ้นมา เพื่อจะปลดล็อคเลเวลต่อไป รางวัลคือ ผักและผลไม้ชนิดใหม่ เครื่องอบขนมปังและเครื่องทำแยม

1. ปลูกองุ่นทั้งหมด12แปลง

2. ใส่ปุ๋ยเร่งการเติบโตให้องุ่น

3.ขายองุ่นทั้งหมดให้กับระบบของเกมส์

แตนจัดการทำตามกระดานคำสั่งจนตอนนี้ปลดล็อคเลเวลแล้ว ซึ่งรางวัลที่ได้มานั้นทำให้แตนดีใจอย่างมาก เธอจัดการทำขนมปังและแยมจนตอนนี้เพียงพอต่อการนำของออกไปขายแล้ว เมื่อมองดูนาฬิกาก็พบว่ามันดึกแล้วจึงอาบน้ำเข้านอนและหลับไปภายในเวลาไม่นาน

เช้านี้หลังจากตื่นนอนอาบน้ำอาบท่าแล้ว แตนนำขนมปังและแยมออกมาใส่กล่องกระดาษที่มีอยู่ในบ้านเตรียมเอาไว้ ตั้งใจจะนำไปฝากวางขายที่ร้านของชำหน้าโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ อีกไม่กี่วันโรงเรียนก็จะเปิดเทอมแล้ว เธอจึงนำเสื้อผ้าชุดนักเรียนไปซักและรีดเอาไว้รอให้เรียบร้อย แขวนอยู่ในตู้ไม้ข้างที่นอน

"แม่นี่เป็นขนมปังและแยมจ้ะ แตนจัดเป็นชุดเอาไว้ให้แม่แล้ว แม่ขายชุดละ30บาทก็ได้นะจ้ะ ส่วนของอย่างอื่นก็อยู่ในตระกร้าเหมือนเดิมจ้ะ "

" ดีๆงั้นเดี๋ยวแม่เอาไปขายสักหน่อยแล้วกัน ตอนเที่ยงก็หาข้าวกินเลยไม่ต้องรอแม่ "

"จ้ะแม่ "

หลังจากนั้นแม่ต้อยก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมกับหิ้วตระกร้าไปด้วย ส่วนมืออีกข้างก็หนีบลังขนมปังเอาไปขายด้วยกัน

" มาจ้ะวันนี้มีขนมปังกินคู่กับแยมด้วยนะขุดละ30บาท "

"ขนมปังอะไรหรือจ้ะป้าต้อย อร่อยหรือเปล่า "

"อร่อยสิ บอกแม่เรามาซื้อเร็ว ช้าหมดอดกินน๊า "

"ฉันเอา2ชุด /ฉันด้วยๆๆ "

จากนั้นไม่นานชาวบ้านก็มารุมซื้อหมูและเนื้อแดดเดียวจนหมดเกลี้ยง ส่วนขนมปังนั้นเหลืออีกไม่กี่ชุดแล้ว ต้อยจึงเดินไปบ้านพุดจีบเพื่อนำขนมไปให้เพื่อนลองชิมสักหน่อย ตอบแทนที่พุดตีบช่วยเหลือเธอและลูกหลายครั้งหลายหน