และอึดใจต่อมา สิ่งที่นางปรารถนาอยากให้เกิดขึ้นก็เป็นจริง
ใบหน้าหล่อเหลามีแต้มสีแดงเข้ม และแววตาก็ไม่ได้ดุดัน หากเจือด้วยความหวานเชื่อมอย่างที่ซูกุ้ยฟางไม่คาดว่าจะได้เห็น
“ท่านแม่ทัพ ร้อนหรือไม่เจ้าคะ”
“ไม่ ข้าเย็นสบายดี แต่เจ้านั่นแหละ เหตุใดถึงได้กอดข้าอยู่เช่นนี้”
ซูกุ้ยฟางไม่รู้จะตอบอย่างไรดี นางจำเป็นต้องเล่นบทสาวน้อยแสนซนและไม่ประสีประสาต่อไป
“ผู้น้อย...คิดว่าท่านไม่สบายเสียอีก”
“เหตุใดถึงกล่าวเช่นนั้น”
“ตัวท่านร้อน และบางอย่างของท่าน...”
เป็นยามนั้นที่ริมฝีปากบางสวยส่งจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากซูกุ้ยฟาง มันทั้งอบอุ่นหอมหวาน ให้ความรู้สึกสุขล้นจับใจ
“ท่าน จูบผู้น้อยแบบนี้เรียกว่ารังแกได้หรือไม่!”
“เหตุใดข้าจะจูบไม่ได้ เมื่อเจ้าเอาแต่คิดอยากล่วงเกินข้า ทั้งสายตาและสองมือที่ซุกซนไม่หยุด”
“เปล่าเสียหน่อย ผู้น้อยจะบังอาจทำเยี่ยงนั้นได้อย่างไร”
“ฮ่าๆๆ สตรีเช่นเจ้าไม่ใช่
