“กรี๊ดดดดด...”
สายตาของบัวหล้าที่หลุบมองลงต่ำก่อนจะตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอย่างตกใจพร้อมกับร่างระหงที่ทะลึ่งพรวดพราดลุกขึ้นจนความใหญ่โตนั้นแทบจะชนหน้าของเขา
ทิเบตมัวแต่ตกตะลึงกับสิ่งที่บัวหล้าเป็นกว่าจะก้มมองตัวเองก็สายเสียแล้ว เพราะต้นตอแห่งเสียงกรีดร้องที่ลอดช่องผ้าเช็ดตัวออกมาเมื่อเขานั่งอยู่ด้านหน้าเธอนั้น กำลังผงาดหัวเตรียมพร้อมสำหรับการปฏิบัติการเต็มที่
“เฮ้ย! บัวหล้า! ฉันขอโทษบัวหล้า!” ทิเบตลุกขึ้นพรวดเพื่อหวังว่าชายผ้าขนหนูจะปกปิดความน่ากลัวนั้นจากสายตาของเธอ แต่ความปรารถนาของเขาคงไม่สำเร็จ เมื่อชายผ้าที่พับทบกันไว้เพียงหลวมๆ กลับไม่เป็นใจกับเขา
เมื่อผ้าเช็ดตัวผืนหนาหลุดร่วงลงแทบพื้น ทำให้บงกชที่ยืนอึ้งๆ จากของจริงที่เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ถึงกับตื่นตะลึงและกรีดร้องมากขึ้น เพราะความใหญ่โตที่ผงาดหัวและหันชี้มาทางเธอ มันช่างน่ากลัว หวาดว
