ชุดนักศึกษากระโปรงยาวถึงเข่าแต่เสื้อกลับรัดอกเป๊ะ เพราะกว่า 2 ปีที่เรียนจบ อะไรๆ ก็ใหญ่ขึ้นตามวันเวลา จนรู้สึกว่าเสื้อที่เคยใส่ได้พอดีนั้นคับไปถนัดตา แม้จะอึดอัดแต่ก็คิดว่าแป๊บเดียวคงไม่เป็นไร แต่ที่กำลังเผชิญหน้าอยู่นี่คงไม่แล้วล่ะ
“โธ่! พี่ก็คิดว่าอะไร ไม่ต้องมีขนมติดไม้ติดมือมาฝากหรอกจ้ะ ว่าแต่น้องคนสวยจะไปไหนจ๊ะ ให้พี่ช่วยนำทางไปไหม เผื่อความรักของพี่มันจะทำให้น้องตาบอด”
บงกชยิ้มหวานทำเอียงอายแต่ในใจคิดว่า ‘ความรักของพวกแกทำให้หนทางชีวิตของฉันมืดมนน่ะสิ’
“พี่จะพาไปจริงๆ เหรอจ๊ะ”
“จริงสิจ๊ะ ที่ไหนที่พี่พาไปได้ พี่จะพาไปทั้งหมด จะขึ้นเขาลงห้วยหรือไปสวรรค์พี่ก็พาไปได้ พวกพี่ถือคติเป็นคนดีต้องช่วยเหลือผู้อื่น”
“แหม... ถ้าโลกนี้มีคนดีอย่างพวกพี่เยอะๆ ก็ดีสิจ๊ะ หนทางของน้องจะได้ปลอดภัย” รอยยิ้มหวานแจกให้กับทุกคนทั้งที่ในใจเปลี่
