ท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน

บทที่1.พ่อรูปหล่อรับงานเอ็นไหม1

จางซูฉีถูกมารดาโทรเร่งตลอดเวลา วันนี้เธอเพิ่งจะฉลองยอดขาย *****คตัวเอง ได้เกือบหนึ่งแสนหยวน ถ้าไม่ใช่เพราะแม่นัดผู้ชายไว้ให้เธอคงดีใจกว่านี้ ไม่รู้ว่าจะอะไรกันนักกันหนา เพิ่งจะสามสิบเองแต่งงานก็ใช่ว่าชีวิตจะสมบูรณ์

ปกติอยู่แต่ในป่าในเขา ทำวิจัยเกษตรและพันธุ์พืช งานอดิเรกออกแบบเครื่องประดับ ให้กับแบรนด์ต่างๆ

วันนี้เธอขี้เกียจขับรถจึงมารถเมล์ หลังจากลงจากรถเมล์ก็เดินตรงไปยังคาเฟ่ที่นัดกันไว้ กำลังจะข้ามทางม้าลายก็ได้ยินเสียงหวอของรถตำรวจดังมาแต่ไกล

เธอชักเท้าที่กำลังจะข้ามทางม้าลาย มีรถเก๋งวิ่งมาอย่างรวดเร็ว มีการไล่ยิงกันระหว่างตำรวจและคนร้าย ผู้คนบนถนนต่างวิ่งหลบแบบไม่คิดชีวิต

คนร้ายปล้นธนาคารใช้เส้นทางนี้หลบหนี ร้านกาแฟตรงหน้าปิดประตูทันที เสียงปืนดังขึ้นรัวๆจางซูฉีรู้สึกถึงมีอะไรอุ่นๆไหลออกจากอกเสื้อด้านซ้าย จากนั้นสติรับรู้ของเธอก็ดับทันที

เสียงร้องไห้ปลุกให้คนที่หลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมาเห็นคนใส่ชุดโบราณอายุน่าจะสิบสี่สิบห้านั่งร้องไห้อยู่

น้ำตาไหลพรากโอ้วแม่เจ้าสมจริงมากกองถ่ายไหนเนี่ย เห็นคนแต่งชุดโบราณหลายคนมองมาที่เธอรู้สึกคอแห้งจึงถามหาน้ำ

"มีน้ำไหมน้ำเปล่าก็ได้ ถ้าได้ชาไข่มุกจะดีมาก เจ๊หิวน้ำจะตายแล้ว"

"พระชายา ท่านฟื้นแล้ว ทรงกระหายน้ำหรือเพคะแล้วชาไข่มุกมันคือสิ่งใดเพคะ"

"ฮั่นแน่ๆเข้าฉากอยู่เหรอ น้องขอเจ๊กินน้ำหน่อยสิหิวจะตายแล้วจริงๆนะ วันนี้วันห่าอะไรวะซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ สงสัยคงไม่มีดวงเรื่องผู้ชายนัดบอดทีไรแม่งซวยทุกครั้งเลย"

มีเงาสูงทอดยาวทับลงตรงหน้าจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้ชายร่างสูงโปร่ง แต่งตัวด้วยชุดโบราณสีม่วงปักด้วยดิ้นทองสวมกว๊านหยกแกะสลักงดงาม

จางซูฉียิ้มตาหยีจนแป้งบนใบหน้าย่นเป็นริ้วรอยจากนั้นก็ลุกขึ้นใช้มือเปียกน้ำลูบใบหน้าคมคาย หล่อ หล่อโว้ย

"เด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็นหน้าในจอทีวีเลย นัดบอดก็ไม่สำเร็จ นี่ๆน้องรับงานเอ็นไหมเดี๋ยวเจ๊จ่ายให้หนักๆเลยนะ แค่บอกพ่อกับแม่ว่าเป็นแฟนเจ๊แค่นั้นเอง หล่อแบบนี้ถ้าเรื่องอื่นหลังไมค์กันได้ เจ๊จ่ายหนักนะเจ๊มีเงินหน้าตาดีแบบนี้เรียกเงินเดือนมาเลยเห็นแบบนี้เจ๊เวอร์จิ้นนะเงินหนาด้วย"

หนานกงเยี่ยหรือเยี่ยอ๋องกระชากมือบางที่กำลังจะถูกตัวเขาออกแรงบีบจนจางซูฉีนิ้วหน้า

"โอ๊ย เฮ้ยเป็นบ้าเหรอเจ็บนะโว้ยเป็นดาราแล้วไง หน้าใหม่แต่หยิ่งจังเดี๋ยวโพสต์ลงเว่ยป๋อให้อนาคตดับตั้งแต่ยังไม่เกิดเลยนี่"

"จาง ซู ฉี อย่ามาทำตัวปัญญาอ่อนที่นี่ สืออินจับนางไปโยนไว้ที่กระท่อมท้ายจวนห้ามนางเข้าออกจวนใหญ่ส่งแค่น้ำกับข้าววันละมื้อเจ้าไม่ควรปรากฏตัวที่นี่ "

หนานกงเยี่ยเค้นชื่อนางทีละคำก่อนจะสั่งองครักษ์ให้นำนางไปโยนไว้เรือนท้ายจวน

ขาดคำคนที่ชื่อสืออินก็ลากร่างบางที่เปียกน้ำกับเสี่ยวเถาและเสี่ยวจูไปโยนไว้ที่กระท่อมท้ายจวนเชิงเขา

จางซูฉีงงว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ๆก็ถูกลากเหมือนลูกหมู แต่ไม่ทันได้คิดอะไรอยู่ดีๆนางก็ปวดหัวแทบจะระเบิดจากนั้นก็สลบไป

จางซูฉีตื่นแล้วนางเพิ่งรู้ว่าตัวเองตายแล้ว จากลูกหลงของการปล้นธนาคาร

ตอนนี้อยู่ในร่างจางซูฉีอีกคน ที่ถูกเปลี่ยนตัวให้มาแต่งงานกับเยี่ยอ๋องแทนพี่สาวลูกบ้านใหญ่จางซิ่วเอ๋อร์

ทางสกุลจางอ้างว่านางป่วย ใครก็รู้ว่าเยี่ยอ๋องคนนี้เย็นชาและใจดำกับสตรี

อดีตฮ่องเต้พระราชทานชายามาให้หลายคนแต่กลับถูกไล่กลับไปบางคนถึงกับใช้ผ้าแพรผูกคอตายเพื่อเรียกร้องความสนใจ

แต่ไอ้หน้าโบท็อกซ์นี่ไม่เพียงไม่สนใจยังสั่งต่อโลงให้เสียด้วยซ้ำ แม่เจ้าอะไรวะเนี่ยเจ๊ไม่มีดวงเรื่องผู้ชายจริงๆหรือวะ

สุดท้ายฮ่องเต้ก็เหนื่อยใจกับลูกชายเอาแต่ใจคนนี้ ไม่มีใครอยากแต่งลูกสาวเข้ามาตำหนักของเยี่ยอ๋อง

จนกลายเป็นเรื่องร่ำลือว่าเขาเป็นชายตัดแขนเสื้อชอบบุรุษมิชอบสตรี สุดท้ายหวยมาตกที่จวนใต้เท้าจาง

เขากลัวว่าบุตรสาวจะถูกทำลายอนาคตเลยส่งบุตรสาวของบ้านสามเช่นจางซูฉีที่บิดามารดาล้วนตายหมดให้มารับเคราะห์แทน

หนำซ้ำเด็กคนนี้ยังสติไม่ดี ถึงถูกเยี่ยอ๋องทุบตีจนตายก็ถือว่านางตอบแทนบุญคุณสกุลจางแล้ว

จางซูฉีอายุ16ปีแล้วร่างนี้แต่งงานกับอ๋องคนนี้มานานครึ่งปีแล้ว เขาไม่เคยแตะต้องนาง

เพราะว่านางน่าเกลียดเป็นคนสติไม่ดีวันๆแต่งหน้าหนาเตอะใส่เสื้อผู้ที่สีสันฉูดฉาดดูเหมือนนกแก้วทุกวัน

ที่วันนี้นางตกน้ำเป็นเพราะชายารองของหนานกงเยี่ยที่เพิ่งพระราชทานให้มาอีกคนชวนนางไปชมดอกบัว

จากนั้นก็ฉวยโอกาสผลักนางลงไป จางซูฉีปวดหัวนั่งกุมขมับไม่เอาแบบนี้ได้ไหม ให้เจ๊ตายไปเลยดีกว่าไหมไม่เอาแบบนี้ได้ไหม

มองสภาพบ้านใช่ให้คนอยู่หรือ หยากไย่หนาเตอะตื่นมาสำลักฝุ่นก่อนเลย เสี่ยวเถาถูกตีนางยังอุตส่าห์หาอาหารมาให้จนได้

จางซูฉีถอนหายใจ ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกออก มองในกระจกทองเหลืองเก่าๆเห็นผู้หญิงคนหนึ่งทาหน้าหนายังกับคนเล่นงิ้วโรงเจเห้อทำไปได้

แต่นางสติไม่ดีนี่นาจะโทษใครล่ะ เสียงท้องร้องประท้วงจึงหันไปถามสาวใช้

"เสี่ยวเถา เสี่ยวจูมีอะไรกินไหมหิวจะตายอยู่แล้ว "