Chapter 5
1526 Words
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
ทั้งสองคนเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ออกมาขับรถด้วยกันทุกวันจนวันนี้เป็นวันที่นัดรับรถกับทางโชว์รูม ธารันจอดรถทิ้งไว้ที่คอนโดก่อนจะเรียกแท็กซี่เดินทางไปพร้อมกันยังที่หมาย
"วันนี้เราต้องขับรถออกมาเองนะ"
"ท่านประธานไม่ขับก่อนเหรอคะ อย่าเพิ่งไว้ใจเอวาสิ"
หญิงสาวกุมหน้าอกตัวเองไว้ หัวใจเต้นเร็วมากจนน่าตกใจ จะมีรถขับอย่างคนอื่นเขามันก็อาการประมาณนี้แหละ
"ไม่อ่ะรถของเอวาไม่ใช่เหรอ ขับเองดิ"
"อีกตั้งสามปีค่ะมันถึงจะเป็นของเอวา"
เธอยิ้มออกมาจนตาหยีก่อนหันไปมองข้างหน้าโชว์รูมที่ตอนนี้มีรถของเธอจอดอยู่แล้ว โบว์สีแดงติดรถใหญ่มากช่อดอกไม้แสดงความยินดีช่อใหญ่วางอยู่ด้วย
"หูย เค้าทำอลังการมากเลยนะคะ"
"ก็งี้แหละ เดี๋ยวเอวาไปรับรถนะผมจะถ่ายรูปให้"
ทั้งสองคนลงจากรถแท็กซี่ก่อนจะพากันเข้าไปหาเซลขายรถหน้าโชว์รูม เอวานั่งอยู่ในรถเรียนรู้การใช้อุปกรณ์ภายในรถเบื้องต้น จากนั้นก็เดินออกมารับช่อดอกไม้แสดงความยินดีจากโชว์รูม ธารันกดถ่ายภาพให้เธอหลายภาพบันทึกไว้ทุกภาพไม่มีลบออกไปเลย
"น่ารักจังเลขาใครน้า"
เขาอมยิ้มก่อนจะส่งโทรศัพท์ไปให้หญิงสาวดูรูป ธารันเดินไปเช็คสภาพรถว่ามีตำหนิหรือปัญหาตรงไหนมั้ย เท่าที่ดูก็เรียบร้อยดีไม่มีปัญหาอะไร และโปรโมชั่นที่ซื้อรถวันนั้นมีค่าน้ำชาแถมให้ด้วยสองหมื่นบาท ราคารถขนาดนี้แถมสองหมื่นถือว่าไม่เลวนะ เพราะปกติได้แค่พันหนึ่งสองพันอะไรแบบนี้ แต่ของตกแต่งรวมๆก็ถือว่าใช้ได้
"นี่เป็นเงินส่วนลดค่ะ ทางร้านทำลดให้แล้วตอนที่ซื้อเรากดใช้ให้ไม่ทันเพราะเก็บเงินลูกค้ามาก่อน"
"ไม่เป็นอะไรครับ เอาไปให้คุณผู้หญิงคนนั้นเลย"
"ได้ค่ะ"
พนักงานเดินถือซองเงินสดไปให้เอวาที่นั่งกดดูรูปถ่ายของตัวเองอยู่ เธอเงยหน้ามองอย่างมึนงงอยู่ๆก็เอาเงินมาให้เธอ
"คุณผู้ชายให้คุณผู้หญิงเก็บไว้ค่ะ"
"อะไรคะเนี่ย หูย เงินตั้งเยอะทำไมไม่ให้เค้าคะ"
"คุณผู้ชายบอกว่าเอาให้คุณผู้หญิงค่ะ"
เธอรับซองมาไว้ในมือก่อนจะเดินไปหาชายหนุ่มพร้อมกับคืนซองไปให้เขา รถมันเป็นของเขาเธอไม่ควรจะเก็บเงินในส่วนนี้ไว้
"เอามาให้เอวาทำไมคะ"
"เค้าให้เป็นค่าน้ำชามั่งสองหมื่น เราเก็บไว้สิไหนต้องเติมน้ำมันดูแลไรอีกเยอะแยะ ไม่ต้องมาคืนให้หรอกผมมีเงินเยอะแยะ"
เขาเอ่ยออกมาอย่างภูมิใจ ก็คนมันรวยอ่ะพ่อให้มาเยอะ ลำพังตัวเขาเองไม่ได้มีเงินอะไรมากมายหรอกถ้าไม่ได้มรดกจากพ่อก็คนธรรมดาดีๆนี่เอง แต่ก็ต้องอวดรวยไว้ก่อนไม่อย่างนั้นเอวาจะไม่รับเงินจากเขานะสิ
"จะดีเหรอคะ"
"เอาน่าเก็บไว้ก่อน ผมเช็ครถเรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไหนๆวันนี้ก็ได้รถใหม่แล้วเราสองคนเอารถไปทำบุญที่วัดดีป่ะ แล้วก็ไปฉลองรถใหม่ด้วย"
เขาเสนอกิจกรรมวันนี้ให้หญิงสาว เอวาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเตรียมพร้อมออกเดินทาง
"ได้ค่ะ งั้นไปวัดที่เอวารู้จักดีมั้ยคะ หลวงตาท่านใจดีน้าเอารถไปให้ท่านเจิมให้ดีกว่า"
"เอาสิ เอวาขับรถนะ"
"ได้ค่ะเจ้านาย เดี๋ยวเลขาจะขับอย่างนิ่มนวลพาเจ้านายเดินทางอย่างปลอดภัยนะคะ"
ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ เอวาลองขับรถใหม่ออกจากศูนย์ด้วยความตื่นเต้นสุดๆ ขับนิ่มนวลนั่งสบายมาก กลิ่นหอมของรถใหม่มันดีแบบนี้่นี่เอง
"ขับรถดีขึ้นเยอะเลยนะเอวา แบบนี้ไปสอบใบขับขี่ได้แล้ว"
"เอาไว้เอวาจะไปสอบดูนะคะ"
ทั้งสองคนคุยกันไปตลอดทางก่อนจะมาถึงวัดที่เธอชอบมาทำบุญบ่อยๆ เอวาหยิบแบงค์พันใส่ซองก่อนจะซื้อสังฆทานติดมือมาด้วยเพื่อทำบุญ
"กราบนมัสการค่ะหลวงตา"
"กราบนมัสการครับ"
"อ่าวหนูเอวาเหรอ แล้วนี่พาใครมากันเข้ามาก่อนสิ"
ทั้งสองคนคลานเข้าไปใกล้หลวงตาก่อนจะก้มลงกราบท่านด้วยความนอบน้อม หลวงตามองธารันอย่างสำรวจก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"แฟนหนูเอวาเหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะหลวงตา คนนี้เจ้านายค่ะ"
ธารันยิ้มออกมาไม่พูดอะไร นี่ถ้าเอวาไม่ชิงตอบก่อนเขาจะบอกว่าใช่แล้วนะเนี่ย แกล้งสักหน่อยพอหอมปากหอมคอ ก็เด็กมันน่ารักน่าแกล้งอ่าเนาะ
"งั้นเหรอ แล้ววันนี้มาทำบุญกันเหรอ"
"เอารถมาเจิมค่ะหลวงตา เจ้านายใจดีซื้อให้ขับเพิ่งออกจากศูนย์มาเลยค่ะ"
"ได้สิ เดี๋ยวดูให้นะ"
ธารันและเอวาเดินตามหลวงตาไปที่รถ ทั้งสองคนช่วยท่านถือน้ำมนต์ สายสิญจน์อะไรไม่รู้เยอะแยะตามพิธีของท่านนั้นแหละ ไม่นานก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนเดินตามเข้ามาก่อนจะก้มลงกราบและรับพรจากหลวงตา
"ได้งานใหม่ก็ดีแล้ว เจ้านายเราก็ดูใจดีนะ"
"ผมไม่ใจร้ายอะไรหรอกครับหลวงตา ไม่ต้องห่วงเอวานะครับผมจะดูแลเธออย่างดีที่สุด"
"หนูโชคดีนะที่เจอคนดีๆแบบนี้"
เอวามองหลวงตาก่อนจะยกมือไหว้ท่าน นี่คงเป็นผลตอบแทนการทำความดีของเธอล่ะมั้งที่ได้มาเจอกับเขาในวันนี้
"ขอบคุณนะคะหลวงตาที่เอ็นดูเอวาเสมอ"
"ไม่สบายใจก็มาที่นี่ได้ ทั้งสองคนเลยนะ"
"ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ"
จากนั้นทั้งสองคนก็พากันไปเดินเล่นในบริเวณวัด มีให้อาหารปลาที่บ่อเลี้ยงปลาของวัดด้วย และดูท่านประธานของเธอสิเหมาทั้งกระสอบเทลงไปในบ่อเลย
"ท่านประธานคะจะเหมาหมดนี่เลยเหรอคะ"
"ก็บ่อมันกว้างอ่ะปลาก็ตั้งเยอะ ถุงสิบบาทมันจะไปอิ่มอะไร เราเอามาอีกหนึ่งสิเทด้วยกัน"
ทั้งสองคนช่วยกันลากกระสอบอาหารปลามาไว้ใกล้ราวระเบียงก่อนจะช่วยกันตักอาหารค่อยๆเทลงไปในบ่อปลา เสียงของปลาตัวใหญ่โผล่พ้นจากน้ำขึ้นมากินอาหารทำให้ทั้งสองคนหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
"หูย... ตัวใหญ่มากเลยค่ะตรงนั้น"
"มันกินเยอะนะสิ ดูฝั่งโน้นดิตัวเล็กนิดเดียวเองสงสัยโดนตัวใหญ่แย่งกินหมด เอวาโยนไปตรงนั้นเยอะๆเลยนะมันจะได้อ้วน"
ทั้งสองคนช่วยกันโยนอาหารลงไปจนหมดสองกระสอบ แค่นี้คงอิ่มไปเป็นวันแล้วล่ะมั่ง การได้มาอยู่ที่วัดทำบุญแบบนี้มันก็ทำให้เธอสงบและไม่ต้องคิดอะไรเลยนะสบายใจมากที่สุดเลย รวมถึงธารันด้วยเขารู้สึกสงบและสบายมากในการอยู่ตรงนี้ ชีวิตเขาไม่ค่อยได้เข้าวัดมาทำบุญ ไม่ดื่มเหล้ากับเพื่อนก็ทำงานชีวิตมีอยู่แค่นี้แหละ แต่พอมาเจอเอวาทำให้เขารู้ว่าชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ....
"หมดแล้วค่ะ น้องปลาคงอิ่มไปหลายมื้อเลย"
"เอาไว้อาทิตย์หน้ามาอีกดีมั้ย เราชอบทำบุญไม่ใช่เหรอเห็นหลวงตาบอกมาทุกอาทิตย์เลย"
เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองไปโดยรอบอย่างสงบ เวลาที่เธอเครียดหาทางออกไม่ได้ เธอจะชอบมานั่งตรงนี้แหละ มันทำให้จิตใจของเธอได้คิดทบทวนและสามารถหาทางออกได้ ความเงียบมันทำให้เราได้ยินเสียงของตัวเองชัดเจนขึ้น
"มาทุกอาทิตย์เลยค่ะ เวลาคิดอะไรไม่ออกก็จะชอบมานั่งตรงนี้ ที่ประจำของเอวาเลยค่ะ"
"งั้นขอมาด้วยนะ อย่าลืมชวนล่ะ"
"ไม่ลืมค่ะ งั้นทุกวันอาทิตย์เรามาที่นี่ด้วยกันนะคะ"
"โอเคตกลงตามนี้จ้ะ"
เขายื่นมือไปหยีผมหญิงสาวเล่นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู น่ารักน่าทะนุถนอมแบบนี้เขาบอกตามตรงเลยว่าไม่อยากจะห่างสักวินาทีเดียวเลย ทั้งห่วงทั้งหวงไม่รู้ทำไม อาจจะเพราะว่าเธอตัวคนเดียวจึงทำให้เธอห่วงเธอเป็นพิเศษล่ะมั่ง
'ท่าทางเขาจะหลงผู้หญิงตรงหน้าเสียแล้ว'
- Writer
