อธิปลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วเข้าในหู เขาจำได้แม่นว่ามันเป็นเสียงของบัวชมพูกับนงนภัส ชายหนุ่มขยับกายลุกขึ้นนั่ง หันหน้าไปมองทางต้นเสียงก็เมื่อทั้งสองสาวเดินมาหยุดอยู่หน้าเรือนไทยที่เขานั่งอยู่
“หิวหรือยังคุณเสือ”
บัวชมพูถาม เมื่อเดินมาหยุดอยู่หน้าอธิป วันนี้เป็นวันที่หกแล้วสินะ ที่เขามาอยู่กับเธอ เห็นหน้าแล้วชวนหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้รู้ตัวเองเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่
ที่น่าโมโหที่สุดก็คือตัวเธอ ที่ดันเข้าไปช่วยเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น และที่แค้นใจมากที่สุดก็คือผู้หญิงคนนั้น พรทิพา สิริกร
“ยังหรอกครับ หนูเหมียวทำงานเสร็จแล้วหรือครับ”
“เสร็จแล้ว ว่าแต่คุณเถอะทำไมถึงยังไม่ทานข้าวเที่ยงอีก ทานข้าวเสร็จคุณจะได้ทานยา คุณหมอบอกไว้ไม่เหรอว่าต้องทานยาให้ตรงเวลา อีกไม่นานก็ต้องเข้ารับการผ่าตัดแล้ว” บัวชมพูบ่นเสียงขุ่นขวาง เดินเข้ามานั่งในเรือนไทยข้างกายชายหนุ่ม
“ด
