พรทิพายื่นมือไปรับรูปถ่ายที่อรนภายื่นให้มาดู แล้วดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งยิ้ม ชูสองนิ้วอยู่ในภาพ หน้าตาเหมือนกับเธออย่างกับคนคนเดียวกัน
“ปะ...เป็นไปไม่ได้”
“แต่มันเป็นไปแล้วค่ะคุณพรทิพา ผู้หญิงที่คุณเห็นในรูปถ่ายชื่อเหมียวหรือ บัวชมพู บวรนันท์ ถึงหน้าตาเหมือนกับคุณแต่ก็ไม่เหมือนกันทั้งหมดหรอกค่ะ เพราะเพื่อนของฉันมีดวงตาที่สวยกว่าคุณเยอะ”
ไม่ว่าจะเอามาอะไรมาเปรียบเทียบ พรทิพาก็ไม่สามารถเหนือกว่าเพื่อนสนิทได้ ถึงหน้าตาเหมือนกันแต่นิสัยบัวชมพูดีกว่าเยอะ หน้าตาบัวชมพูก็หวานกว่า ไม่ว่าจะมองยังไงผู้หญิงตรงหน้าเธอ ก็ไม่มีทางสู้เพื่อนเธอได้
พรทิพานั่งเงียบกริบ พิจารณารูปถ่ายในมือ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่จะมีคนหน้าตาเหมือนเธอถึงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้เป็นกันใคร บรรดาญาติๆ ที่เธอเคยเจอก็ไม่เคยเจอคนที่หน้าตาเหมือนหรือคล้ายเธอเช่นผู้หญิงในรูปถ่าย
“ฉันขอร
