“ขอบคุณมากค่ะจอร์จ” น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความดีใจ
แต่มีข้อแม้…” จอร์จกล่าว แม้น้ำเสียงของเขาพอจะมีความกรุณาปราณีหลงเหลืออยู่บ้าง ทว่าเธอก็ยังรู้สึกได้ถึงสายตาของเขาที่มีแววเจ้าเล่ห์เพทุบาย วูบไหวไปมาอยู่เป็นระยะๆในระหว่างการสนทนา
“ข้อแม้อะไรหรือจอร์จ…?” โซเฟียทบทวนถ้อยคำของทนาย คิ้วโค้งราวคันเคียวของเธอขมวดมุ่นเข้าหากันเล็กน้อยด้วยความสงสัย
“ใช่!...มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องจ่ายดอกเบี้ยทุกเดือน”
“อะไรนะ!...ต้องจ่ายดอกเบี้ยด้วยหรือ?” โซเฟียส่ายหน้า น้ำตาหยาดน้อยๆ ปริ่มปรอยออกมาจากหางตา
“จะเป็นไปได้อย่างไรล่ะจอร์จ”
“ต้องได้สิ” จอร์จบังคับด้วยน้ำเสียง หากยังแสร้งแสดงความกรุณาด้วยการยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอซับน้ำตา
“คุณก็รู้ ว่าเงื่อนไขนี้ ยิ่งกว่ารีดเลือดกับปู” โซเฟียตอบพลางคิดในใจว่าเธอจะหาเงินจากที่ไหนมาจ่ายให้เขา
ทนายร่างท้วมกอดอก ทำสีหน้าครุ่นคิดเมื่อเห็นใบหน้าสวย
