‘เจ้าพาผู้อื่นเข้ามาโดยพลการ’ จางเหนียนกำลังตำหนินางทางสายตา
“อะแฮ่ม!” สาวใช้ร่างกลมกลึงกระแอมแล้วรีบอธิบาย “คุณหนูรองเจ้าคะ ข้าไปเอาของว่างให้ท่านที่โรงครัวแต่ถือคนเดียวไม่ไหว นางจึงอาสาช่วยข้าถือของให้เจ้าค่ะ”
“คะ...คุณหนูรองเจ้าคะ”
น้ำเสียงที่สั่นเพราะความประหม่าของเด็กสาวจากโรงครัว ส่งผลให้จางเหนียนทอดมองอีกฝ่ายด้วยแววตาอ่อนโยนเมตตากว่าเคย “ว่าอย่างไร เจ้ามีเรื่องอยากพูดกับข้าหรือ”
“ใช่เจ้าค่ะ” จู่ๆ นางก็คุกเข่าก้มหน้าหมอบตัวแนบลงกับพื้น “ข้ามีเรื่องจะสารภาพ”
จางเหนียนตกใจเล็กน้อย แต่ก็เลือกที่จะยืนนิ่งแล้วรอให้อีกฝ่ายพูดต่อ
“เมื่อวานข้าเห็นว่าสาวใช้ของฮูหยินรองมีท่าทีน่าสงสัยจึงคอยดูอยู่ไกลๆ พอรู้ว่านางเข้าไปยุ่งกับสำรับอาหารของฮูหยินสามก็หมายจะตรวจสอบ แต่เพราะเวลามันประจวบเหมาะกับที่สาวใช้เรือนอื่นๆ มารับสำรับอาหารเข้าพอดี ข้าจึงสลับสำรับของฮูหยินสามกับคุณหนูสามเจ้าค่ะ”
จางเห
