"ไม่รู้แหละยังไงแม่ก็จะนอนที่นี่" บุษบายืนกรานจะอยู่กับลูกชายให้ได้
"แต่..." ถ้าแม่เขามานอนด้วยอย่างนี้ ชนิสาก็จะมาหาเขาไม่ได้ นี่ก็สามวันแล้วนะที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยกับเธอ อึดอัดเป็นบ้า
"ไปบอกแม่บ้านมาทำความสะอาด แม่จะได้นอนคืนนี้เลย" แม่เขาพูดเหมือนไม่สนใจอะไร
"แล้วน้องแบมละครับแม่ ทำไมแม่ไม่ไปนอนบ้านใหญ่สะดวกกว่า สะดวกน้องแบมด้วย" และข้ออ้างข้อเดียวที่เขานึกถึงในตอนนี้ ก็คือหญิงสาวคนสวยตรงหน้า
"เอิ่ม...แม่" บุษบาพูดพร้อมกับหรี่ตามอง หญิงสาวข้างๆ เธอคิดถึงลูกชาย อยากอยู่กับลูกนานๆ แต่ลืมนึกไปถึงคนที่มาด้วยกัน
"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า แบมนอนที่ไหนก็ได้" แบมไพลิน พูดออกมามันด้วยหน้าตาที่สดใสยิ้มแย้ม
"งั้นก็ดีจ้าหนูแบม ป้าว่าไปนอนที่รีสอร์ทก็สะดวกดีนะ มีพนักงานบริการตลอดด้วย"
"ค่ะคุณป้า" แบมไพลินตอบด้วยรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นก็แฝงความไม่พอใจอยู่ข้างใน
แบมไพลินมาที่นี่อุตส่าห์หวังว่าจะได้อยู
