“ฮัดเช้ย!”
เสียงจามที่ดังก้องไปทั่วชั้นสองของหอคุณธรรม ส่งผลให้เหล่าขุนนางที่ก้มหน้าอยู่ตรงโต๊ะทำงานของตนเองต่างพากันเงยหน้าขึ้นมาโดยพร้อมเพรียงกัน
“คุณชายอวิ๋น ท่านไม่สบายหรือ” เสาซง หัวหน้าผู้ดูแลฝ่ายเพาะปลูกซึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะถัดไปเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ลักษณะโดดเด่นของเขาคือหางกิ้งก่าสีเขียวที่งอกยาวออกมาจากก้นกบ
“น่าจะเพราะอากาศเปลี่ยน” อวิ๋นซูตอบยิ้มๆ ขณะที่มองกองหนังสือไม้ไผ่ที่วางกองพะเนินบนพื้นข้างโต๊ะ นี่เป็นงานกองสุดท้ายที่เขาต้องจัดการให้เสร็จก่อนจะส่งต่อให้แก่เซียงรื่อ
เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากหน้าประตูดึงดูดความสนใจจากผู้คนที่ทำงานอยู่ภายในห้องใหญ่
ผู้มาใหม่ซึ่งเป็นบุรุษวัยสามสิบปีมีสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วเข้มที่กดเข้าหากันส่งผลให้บรรยากาศรอบตัวดูกดดันขึ้นมาทันตาเห็น
เขาคือหัวหน้าฝ่ายลาดตระเวนและความปลอดภัย กงเฮย
ขุนนางภายในห้องทำงานต่างหันมามองหน้ากันแล้วพยักหน้าคราหนึ่
