กลางดึก...
“อื้อ ไม่ทำ” เสียงอู้อี้ของคนที่นอนหลับอยู่ดังขึ้นเมื่อถูกรบกวนเวลานอน สองมือเรียวปัดป้องใบหน้าคมคายที่ซุกไซ้ไปมาตามซอกคอออก รสสัมผัสคุ้นเคยและชัดเจนนี้เธอจำได้ว่าไม่ใช่ความฝัน สองตางามค่อย ๆ ปรือขึ้นพลางยกมือขยุ้มกลุ่มผมดำขลับไว้แน่น
“อย่านะ เชยไม่อยากทำ เชยจะนอน” เสียงดุเอ่ย
“เล่นหัวเลยเหรอ” เสียงทุ้มว่าเมื่อเคลื่อนใบหน้ามาสบตากับคนใต้ร่าง เจ้าที่แกร่งไม่ได้โกรธเคืองอะไร ปกติเวลาอยู่บนเตียงคนใต้ร่างก็จิกหัวเขาอยู่แล้ว
“ทำไมคะ” สองตากลมจ้องใบหน้าคมอย่างเอาเรื่อง หลายวันที่เป็นแฟนกันมาตาลุงนี่ไม่ยอมกลับไปนอนบ้านตัวเอง เขานอนค้างกับเธอและมักจะกวนเธอแบบนี้อยู่บ่อยครั้งโดยเฉพาะเวลาดึกดื่น และเธอเองก็จิกหัวเขาแบบนี้ตลอดยามที่ทนต่อรสสัมผัสของเขาไม่ไหว
“ไม่ทำไมหรอก แต่โดนจิกหัวแล้วเหมือนโดนปลุก”
“ปลุก? ปลุกอะไรคะ”
“คิดว่าปลุกอะไรล่ะ” ไม่ว่าเปล่าแต่ยิ้มร้ายใส่คนใต้ร่าง ดวงตากลมเ
