ได้ยินเช่นนั้น แม้จวิ้นอ๋องรูปงามจะรู้สึกโล่งอกที่องค์หญิงจินเฟิ่งอาจจะมีชายที่หมายปองอยู่แล้ว แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกอึดอัดที่ตนมิได้สำคัญสำหรับนางอย่างที่คิด ยิ่งนึกถึงภาพที่นางขี่อยู่บนหลังเสือ ปรายตามองเขาเพียงแวบเดียวอย่างไม่ใส่ใจ ก็อดจะหงุดหงิดไม่ได้ ชั่วชีวิตความเป็นองค์ชาย แม้จะไม่ใช่รัชทายาท หากแต่ก็ยังคงได้รับความสนใจและเกรงใจจากผู้คนทั่วแคว้น
บรรดาหญิงสาวเหล่าเชื้อพระวงศ์ทั้งแคว้นหมิงและแคว้นผิงหรือชนชั้นในตระกูลสูง ต่างให้ความสำคัญกับเขาตั้งแต่เล็กจนโต ครั้นเหยียบย่างมาถึงแผ่นดินจินอันป่าเถื่อน ตัวเขากลับไม่มีคุณค่าแม้แต่น้อยในสายตาของคนแคว้นนี้ ยิ่งในสายตาขององค์หญิงนัยน์ตาเหยี่ยวผู้นั้น ต่อให้รู้ว่าเขาเป็นใครก็คงพร้อมจะสะบัดหางเปียใส่
“เหตุใดจึงมีผู้หมายตาองค์หญิงกันมากนักเล่า?” เซียงวั่งซูนึกถึงผิวพรรณที่เป็นสีน้ำตาลไหม้ของนางแล้วก็แปลกใ
