จินอ๋องมองตามหลังร่างสูงโปร่งที่เดินเคียงคู่ไปกับองค์หญิง
“เจ้าคิดว่า เขาจะทำสำเร็จหรือไม่?”
“หม่อมฉันก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อเขากล้ามาลวงเรา เราก็ต้องลวงเขาคืนกลับบ้าง เช่นนี้ก็เหมาะสมดีมิใช่หรือเพคะ?”
จินอ๋องหัวเราะร่วน โอบไหล่พระชายาด้วยความรักใคร่เกรงใจ “เจ้ายังเหมือนเดิม มิยอมให้ใครมาตบตาได้”
“ช่วงนี้จินอ๋องคงมิได้ทำอะไรลับหลังหม่อมฉันกระมัง?” นางตวัดสายตา เงยหน้าเล็กน้อยมองพระสวามี
ในช่วงวัยหนุ่มของเขามีคดีดอกท้อมากมายเหลือเกิน ยามนั้นเพราะนางเป็นจอมยุทธ์หญิงผู้ซื่อตรง จึงได้ถูกท่านชายรูปงามเช่นเขาล่อหลอกให้หลงใหล กว่าจะรู้ว่าเขาเป็นหนุ่มเจ้าสำอาง ชอบหว่านเสน่ห์ และเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจ นางก็มอบหัวใจให้เขาไปหมดสิ้นแล้ว
“มิได้ๆ กล้าหรือจะกล้า ในเมื่อพระชายาราวกับมีตารอบตัวเยี่ยงนี้ หากทำผิดต่อเจ้า เกรงจะรักษาช
