พระชายาจินเห็นใบหน้าของกุนซือเซียงที่ปานกระด่างกระดำเริ่มเลือนหายไปเกือบหมดก็ยิ้มแย้ม ‘ที่แท้เจ้าก็เป็นบุรุษรูปงามยิ่งผู้หนึ่ง มิน่า! จึงต้องปกปิดตนเองในยามที่ไม่ต้องการลูกสาวข้า’
“เปิ่นกงได้ยินว่า เจ้าเสนอให้กองทัพเราจัดตั้งหน่วยข่าวลับ โดยมีพี่ชายเจ้าคอยช่วยฝึกหัดทหาร ช่างน่ายินดีนัก”
“หม่อมฉันคิดว่า การข่าวในกองทัพแคว้นจินยังทำไม่รัดกุมเพียงพอ หากมีหน่วยงานนี้ น่าจะช่วยได้อีกมาก”
“เฟิ่งเอ๋อร์เล่าเรื่องที่นางกับเจ้าไปเจอค่ายลับในป่าแล้ว เรื่องนี้เปิ่นกงกับ จินอ๋องจะจัดการเอง แต่เรื่องด่วนที่ต้องทำเร่งด่วนคือเผ่าวิหคฟ้า ที่ยามนี้กำลังเหิมเกริมลอบเข้ามาปล้นชาวบ้านแถบชายแดนเป็นประจำ เปิ่นกงปรึกษากับแม่ทัพจินแล้ว เขาคงจะพาพวกเจ้าไปจัดการเร็วๆ นี้”
“พะยะค่ะ น้อมรับพระบัญชา”
จวิ้นอ๋องพิจารณาพระชายาหงเหม่ยจิงแ
