ซ่อนรักเสน่หา

Chapter 7

ผมไม่รู้ว่าอเล็กเซียดื่มไปกี่แก้ว แต่ไวน์นี้ทำให้มึนเมาเกินไปสำหรับเธอ ดังนั้นผมแน่ใจว่าเธอดื่มจริง ๆ

“เธอดื่มมากแค่ไหน” ฉันซักถามวอร์เรน

“ไม่รู้สิ อาจจะ 6 แก้วก็ได้” วอร์เรนตอบว่าดูเหมือนว่าจะตื่นตระหนกเล็กน้อย

“ไปกันเถอะ” ฉันตบไหล่ของอเล็กเซียเบา ๆ แต่อเล็กเซียไม่ตอบสนองเพียงแค่จ้องที่ตาเขา

ฉันจ้องที่เธออย่างงุนงงริมฝีปากของฉันเอียงขึ้นและยิ้ม

เธอคนนี้น่ารักมากเธอน่ารักมากไม่ว่าเธอจะดื่มหรือไม่ก็ตาม

อเล็กเซียมักจะเลอะเทอะนั่งเงียบ ๆ เหมือนแมวน่ารัก นี่เป็นสิ่งที่ดีมากเธอไม่ได้เป็นแมวป่าดุร้าย เมื่อเธอดื่มมากขนาดนี้

หลังจากเห็นร่างของเธอลมหายใจของฉันก็หนักขึ้น ฉันมีแรงกระตุ้นที่จะพาเธอออกไปทันที

ฉันกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉันอย่างง่ายดายโดยไม่สนใจเสียงอุทานของผู้คนรอบตัวฉัน

“จอห์นนี่ อีแวนส์ ฉันเกลียดคุณ คุณไม่ควรมาหาฉันอีกต่อไป” อเล็กเซียไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร แต่เมื่อฉันได้ยินชื่อของชายแปลกหน้าออกมาจากปากของเธอฉันรู้สึกโกรธมากขึ้น ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

“ใครคือจอห์นนี่ อีแวนส์” ฉันถามเธอ แต่อเล็กเซียไม่ได้พูดอะไรสักคำ เธอมีภาพหลอนหรือไม่ก็ฝันร้าย หรือปล่อยให้ผู้หญิงดื่ม

ดวงตาของฉันอยู่บนใบหน้าที่สวยงามของเธอราวกับว่าฉันกำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงาม ในเวลานี้ฉันรู้สึกว่าฉันตกหลุมรักเธออีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดีกันนะ

ฉันพาอเล็กเซียไปที่เบาะที่นั่งผู้โดยสารและคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเบา ๆ ฉันจงใจก้มศีรษะลงที่กระดูกไหปลาร้าของเธอ

เมื่ออเล็กเซียเห็นสิ่งที่ฉันทำเธอหน้าแดง ฉันอดไม่ได้ที่จะสัมผัสใบหน้าที่แสนหวานของเธอ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็นอนหลับ จนกระทั่งฉันมาถึงบ้านของเธอ

เธอมีเสน่ห์มากจนไม่มีใครต้านทานได้

แม้ว่าอเล็กเซียไม่ได้บอกที่อยู่บ้านที่ถูกต้องของเธอ แต่ฉันเคยไปที่นั่นครั้งเดียว

มันง่ายสำหรับฉันที่จะหาบ้านของเธอ

ฉันกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วพาเธอเข้านอน อเล็กเซียยังไม่ตื่นฉันไม่ต้องการปลุกเธอเร็ว ๆ นี้เพราะฉันยังต้องการกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉัน ฉันไม่อยากจะสูญเสียผู้หญิงคนนี้ไปเลย

“อเล็กเซียในที่สุดคุณก็กลับมา” ทันใดนั้นเพื่อนของแอนนี่ก็เปิดประตูอย่างมีความสุขเพียงเพื่อจะพบว่าชายหนุ่มรูปงามกำลังอุ้มเพื่อนของเธอที่เมาและหลงทาง

“คุณ คุณ”แอนนี่ดูประหลาดใจและไม่สามารถพูดอะไรได้

“ห้องของเธออยู่ที่ไหน” ฉันถามเบา ๆ

หญิงสาวต้องการความช่วยเหลือ แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเข้าไปในห้อง แอนนี่สามารถยืนอยู่ข้างนอกห้องและดูเป็นห่วงเพื่อนของเธอมาก ความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มหล่อคนนี้กับอเล็กเซียคืออะไร พวกเขาดูใกล้แค่ไหน โอ้พระเจ้า

“ผมขอน้ำหนึ่งแก้วได้ไหม” ฉันเห็นริมฝีปากแห้งของอเล็กเซียดังนั้นฉันรู้ว่าเธอต้องดื่มน้ำ ฉันเอื้อมมือไปหยิบสกายเมอร์เมดออกจากคอของเธอแล้วยัดมันลงในกระเป๋าของฉัน

ฉันไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่ฉันกำลัง ฉันแค่อยากจะดูแลเธอด้วยตัวเองแม้ว่าฉันจะไม่เคยทำสิ่งนี้มาก่อนฉันถอดรองเท้าของเธอแล้วคลุมเธอด้วยผ้าห่ม

แต่ฉันก็ยังอยากอยู่คนเดียวกับเธอในห้องซักพัก ดังนั้นฉันจึงใช้น้ำเป็นข้ออ้างในการบังคับให้แอนนี่ออกไป

ฉันไม่สามารถช่วยได้อีกต่อไป ดังนั้นฉันจึงก้มศีรษะลงและจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ

เธอยังคงหลับอยู่และฉันก็กระตือรือร้นที่จะจูบเธออีกครั้ง ความรู้สึกนุ่มประทับบนริมฝีปากของฉันราวกับว่ามันเป็นเพียงขนนกที่หยดลงบนผิวของฉัน

เธอขยับเล็กน้อยดังนั้นฉันจึงหยุดอยู่พักหนึ่ง และสัมผัสริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยนขึ้น อ่อนโยนมากจนฉันรู้สึกว่าฉันแปรงริมฝีปากของเธอเพื่อแสดงความรักที่มีต่อเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอหลับจริง ๆ หรือไม่ แต่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ตอบกลับมา ดังนั้นบางทีเธออาจจะหลับไปแล้วจริงๆ

ฉันอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้ามีความสุข ฉันอยากอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ให้มากขึ้น

ฉันไม่อาจห้ามใจตัวเองไม่ให้สัมผัสเลยเถิดไปไกลกว่านี้ ฉันต้องหยุดมัน

ฉันเดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับตกใจ จนต้องรีบเอามือปิดปาก พระเจ้าผู้ชายคนนี้แอบจูบเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เขาผิดปกติเกินไป แต่ก็หล่อมาก เพื่อความสุขของเพื่อนที่ดีของฉัน ฉันตัดสินใจว่าจะทำเป็นไม่เห็นอะไร ฉันวางแก้วน้ำลงอย่างเงียบ ๆ แอบถ่ายฉากนี้ด้วยโทรศัพท์มือถือของฉัน แล้วออกไปจากตรงนี้อย่างเงียบๆ

นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่อเล็กเซียเมามาก ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่ฉันสับสนมากขึ้นโดยสมิธชายคนนี้ดูเหมือนจะตื่นเต้นกับการตอบสนองของอเล็กเซียมากขึ้นและจูบของเขาก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ในความสับสนฉันรู้สึกราวกับว่ามีคนจูบฉัน ใคร ความรู้สึกนี้ทำให้ฉันนึกถึงความรักครั้งแรกของฉัน

จอห์นนี่ อีแวนส์ และฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมและมัธยม ในเวลานั้นเขาเริ่มไล่ตามฉันเมื่อฉันอยู่ในโรงเรียนมัธยม ฉันไม่ยอมรับเขา แต่เขาก็ยังจีบฉันมานาน ฉันดึงดูดเขา เขาเล่นบาสเก็ตบอลได้ดีมาก ยืนอยู่ข้างสนามบาสเก็ตบอลและดูการยิงที่หล่อเหลาของเขาฉันอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักเขา ยิ่งกว่านั้นเด็กชายคนนี้ดีมากสำหรับฉันเสมอ ดังนั้นฉันสัญญากับเขาว่าฉันจะเป็นแฟนของเขาหลังจากสำเร็จการศึกษา ฉันคิดเกี่ยวกับการเป็นแฟนสาวของเขาแล้ว หลังจากจบการศึกษาเราไปทะเลที่สวยงามด้วยกัน ที่นั่นเขาถามฉันว่าฉันต้องการเป็นแฟนของเขาหรือไม่ คราวนี้ฉันไม่ได้ปฏิเสธ ฉันตะโกน “จอห์นนี่อีแวนส์ฉันชอบคุณจริงๆ” ที่นั่นเราแลกเปลี่ยนจูบแรกของเรา

สิ่งที่ฉันไม่ได้คาดหวังก็คือ ฉันพูดคำนั้นออกมา และสมิธก็รู้สึกโกรธมาก

เขารีบคลุมฉันด้วยผ้าห่มและหนีไป

แต่ฉันแน่ใจว่าเขาถูกดูถูก

ในวันถัดไป

ฉันปวดหัวเปิดประตูและเห็นใบหน้าที่ตื่นเต้นของแอนนี่ คุณทำอะไรอยู่ พฤติกรรมของแอนนี่แปลกจริงๆ

“พูดตามตรงนะ คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับหนุ่มหล่อคนนั้นเมื่อวานนี้” แอนนี่ผลักฉันไปที่โซฟา

“หนุ่มหล่อ” ฉันอยากถามเธอว่า ฉันกลับมาได้ยังไง ฉันยังอธิบายไม่ได้ และเสื้อผ้าของฉันยังคงเป็นเหมือนเมื่อวาน แน่นเกินไป ฉันคิดว่าแอนนี่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ฉันไม่ได้คาดหวังให้เธอทำอะไรเลย

“ฉันไม่กล้าแตะต้องคุณ ฉันกลัวว่าคุณจะถูกหนุ่มหล่อคนนั้นทำร้ายเมื่อคุณสัมผัสมันเมื่อคืนนี้” แอนนี่ยิ้มอย่างคลุมเครือ

ผู้ชายที่หล่อมาก สมิธพาฉันกลับมาใช่ไหม พระเจ้าฉันเมาแล้วไม่ทำอะไรโง่ ๆ หรอ ฉันเริ่มรู้สึกประหม่าเมื่อฉันเมาฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง

“เขาคือคนที่ฉันเห็นในลิฟต์วันนั้น เขาหล่อมากและเอาใจใส่เธอมาก ฉันไม่มีโอกาสช่วยคุณเลย และฮ่า ๆ ๆ ๆ” แอนนี่จำบางสิ่งและหัวเราะคิกคัก

“เขาเป็นเจ้านายของฉัน และเขาชวนฉันไปงานปาร์ตี้ด้วยกันเมื่อคืนนี้ และฉันก็ดื่มไวน์องุ่นมากเกินไป มันเป็นไวน์ที่รสชาติดีมากจริงๆและแน่นอนเขาคงไม่ทิ้งฉันไว้ในงานนั้น และเขาต้องดูแลฉันแน่ๆ ในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง” ฉันรู้ว่าคำตอบนี้ไม่สามารถทำให้แอนนี่พอใจได้อย่างแน่นอน เธอเป็นคนที่มีจมูกยาวและขี้นินทา

“โอ้จริงหรอ แล้วนี่คืออะไร” แอนนี่เปิดโทรศัพท์แล้วแสดงรูปให้ฉันดูฉันดูแล้วสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง โอ้พระเจ้า ดูเหมือนว่าฉันจะจูบกับสมิธ สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือมือของฉันกำลังจับคอของเขาพระเจ้าใบหน้าของฉันจะต้องหน้าแดง

“ให้ฉันสิ” ฉันต้องการคว้าโทรศัพท์ของแอนนี่และลบมัน แต่เธอก็วิ่งหนีไป

“ที่รักฉันจะส่งรูปให้คุณนะ แต่อันนี้ฉันขอเก็บไว้” แอนวิ่งกลับไปที่ห้องอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ของฉันก็ได้รับรูปถ่าย ฉันดูรูปนี้อย่างใกล้ชิดมันทำให้ฉันอายเล็กน้อย แต่มันดูดีจริงๆ

“สร้อย” ฉันแตะคอของฉันและพบว่าสร้อยคอราคาแพงสุดหายไป ฉันค้นหาทั้งห้องและหามันไม่เจอ รูปนี้ถ่ายหลังจากฉันกลับมา มันถูกขโมยหลังจากเมาหรือไม่

โอ้พระเจ้าฉันทำอะไรลงไป ฉันไม่สามารถจ่ายได้อย่างแน่นอน ฉันไม่สามารถจ่ายได้เลย

ฉันนั่งลงอย่างหมดหนทางและเหนื่อยจากการค้นหาสร้อยจนทั่วห้อง ฉันดื่มมากเกินไป และฉันทำสร้อยหายไป

ถ้าฉันไม่สามารถส่งมันคืนให้เขาได้ ฉันแย่แน่ๆ ฉันอาจถูกเข้าใจผิดว่าจงใจทำมันหายไป เพราะตั้งใจเก็บมันไว้

แอนนี่สังเกตเห็นความกังวลของฉัน ดังนั้นฉันจึงขอให้เธอช่วยหาสร้อยคอ

“เมื่อคืนฉันกลับถึงบ้าน เธอไม่เห็นอะไรที่คอฉันเลยหรอ” ฉันถามเธอ

“ฉันจะทำอย่างไร แขนเธอโอบเจ้านายของเธอไว้ ฉันไม่เห็นคอของเธอหรอก” เธอถามฉัน

“มันแพงมาก เอาชีวิตฉันไปแลกยังไม่คุ้มเลย ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี” ฉันกลัวเกินกว่าจะบอกเธอถึงความกลัวของฉัน

“อย่ากังวลไปเลย คุณไม่ได้ตั้งใจจะทำมันหายสักหน่อย” เธอปลอบฉัน แต่ฉันรู้ว่าเธอเห็นด้วยกับฉัน

“ฉันควรทำอย่างไรดี” ฉันถามเธอราวกับว่าเธอรู้วิธีแก้ปัญหาของฉัน เธอกลัวมากขึ้นเมื่อพูดถึงสิ่งที่มีราคาแพงเพื่อให้ข้อมูลแก่ฉัน

เธอย่นปากและส่ายหัว

ฉันนั่งลงหลับตาและนวดหัวด้วยนิ้วของฉัน ฉันไม่สามารถคิดวิธีฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะบอกเขายังไงว่าสร้อยได้หายไปแล้ว

ในไม่ช้า ก็มีความคิดหนึ่งปรากฏในใจของฉัน

ฉันวิ่งไปที่โทรศัพท์ของฉันและคว้ามันเพื่อโทร

ฉันโทรหาวอร์เรนอย่างใจจดใจจ่อ เขาอยู่เคียงข้างฉันในเวลานั้น บางทีเขาอาจจะรู้ว่าสร้อยคอไปไหน

“เฮ้ วอร์เรน อรุณสวัสดิ์ ฉันเอง อเล็กเซีย” ฉันทักทายอย่างสุภาพ

“อรุณสวัสดิ์ อเล็กเซีย ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง” วอร์เรนใส่ใจฉัน แต่ฉันแค่คิดถึงสร้อยคอ

“ฉันสบายดี ฉันแค่อยากถามคุณ คุณเห็นSky mermaid ที่ฉันใส่เมื่อคืนไหม”

“สร้อยคอนั่น มันไม่ได้อยู่รอบคอของคุณ ก่อนที่คุณจะออกจากงานเลี้ยงหรอกหรอ” วอร์เรนก็รู้สึกแปลก ๆ เมื่อคืนนี้มันยังอยู่กับฉัน

“นั่นหมายความว่ามันยังคงอยู่ก่อนที่ฉันจะออกไป”

“นี่คุณอย่าบอกผมนะว่าคุณทำมันหาย สร้อยคอหายหรอ” วอร์เรนก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

เมื่อสมิธ พาอเล็กเซียออกไปฉันเห็นสร้อยคอที่คอของเธอและสร้อยคอนั้นยุ่งยากในการสวมใส่และถอดออก ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะสูญเสียมัน บางคนต้องเอามันออกไปมันคือใคร ฉันยิ้มและตัดสินใจช่วยสมิธ

“สร้อยคอหาย พระเจ้า” ฉันแกล้งทำเป็นประหลาดใจ

“ใช่ ฉันดูเหมือนจะทำมันหาย” ทางโทรศัพท์ฉันเสียใจมากที่ได้ยินวอร์เรน พูดว่า สร้อยคอหายไป ฉันจะทำมันหายได้อย่างไร

“พระเจ้า สมิธใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อให้สร้อยคอหายากเส้นนี้แต่ฉันทำมันหายไปเช่นนี้ คุณเคยถามเขาหรือยัง เขาพาคุณกลับบ้านเมื่อคืนนี้”

วอร์เรนถอนหายใจในอีกด้านหนึ่ง “ผมไม่สามารถช่วยคุณได้เลย คุณลองถามเขาดูก่อนว่าสมิธเห็นมันไหม”

“ฉัน - ฉันไม่ได้ ฉันจะถามเขาทีหลัง” หลังจากโทรหาวอร์เรนฉัน ไม่กล้าโทรหามิสเตอร์สมิธ ฉันทำสร้อยคอราคาแพงของเขาหายและเขาดูแลฉันเมื่อคืนนี้ แต่สร้อยคอหายไป แม้ว่าฉันยินดีที่จะขายอวัยวะของฉันฉันไม่สามารถจ่ายเงินเพื่อตอบแทนเขาได้

“เฮ้ คุณสมิธ นี่อเล็กเซียนะ” ฉันยังมีความกล้าที่จะโทรหาเขา

***

สมิธรู้ว่าอเล็กเซียโทรหาเขาเรื่องอะไร เขาดึงสร้อยคอออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วยิ้ม “อืมมม คุณปวดหัวหรือเปล่า”

อเล็กเซียตกใจเมื่อได้ยินคำพูดที่อ่อนโยนของเขา เธอรู้ว่าถ้าเธอเต็มใจฉันจะบอกให้เขารู้ว่าเธอทำสร้อยคอหายและเธออาจต้องคุกเข่าขอความเมตตา

“คุณสมิธ ขอโทษนะคะ ฉันดูเหมือนจะทำสร้อยคอของคุณหาย” เมื่อสมิธไม่พูดเธอก็กลัวมากว่าเขาจะโกรธไหม

“คือคุณสมิธ ฉันต้องการที่จะถามว่าฉันทำมันตกอยู่ในรถของคุณหรือเปล่าค่ะ” เธอยังคงมีความหวังสูงว่าเธออาจทิ้งสร้อยคอไว้ในรถของเขาและในที่สุดก็จะพบมัน

“รถถูกล้างในตอนเช้าและไม่เจอสิ่งที่คุณถามหาเลย” คำพูดของสมิธ ทำลายความหวังของเธอ เธอจะทำอย่างไรกับความกังวลของเธอ

“ไม่เป็นไร มันเป็นสร้อยคอและฉันจะไปถามไปที่คนดูแลในงานเลี้ยงเมื่อคืน เพื่อดูว่าเขาจะสามารถหามันเจอได้หรือไม่” สมิธแตะสร้อยคอและคิดเกี่ยวกับแผนการมากมายในใจของเขา เขาจะใช้มันเพื่อกอดคอของหญิงสาว

“ฉันจะหามันอีกครั้ง ขอบคุณคุณสมิธมากค่ะ” เธอสวดอ้อนวอนในใจและหวังว่าเธอจะหาสร้อยคอเจอ

“อย่าเรียกฉันว่ามิสเตอร์สมิธ เรียกฉันว่าคาลวินจะฟังดูสนิทสนมใกล้ชิดกว่า” เขาไม่สามารถยืนผู้หญิงที่เขาชอบ และมักจะเรียกเขาว่ามิสเตอร์สมิธ ซึ่งทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ

“โอเค โอเค คุณสมิธ ไม่ ไม่ คาลวิน” เธอตัวสั่นและวางสายเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าถอดเครื่องสำอางออกอย่างใจจดใจจ่อพร้อมที่จะค้นหาห้องอีกครั้ง

ข้อความแจ้งดังขึ้น

“ไม่ต้องห่วง สร้อยราคาแพงขนาดนี้ไม่มีใครกล้าขโมย พักผ่อนให้สบาย เดี๋ยวผมจะหาให้ สร้อยแบบนั้นมีอันเดียว” มันเป็นข้อความจากสมิธ ที่ทำให้ฉันผ่อนคลายทันที ใช่แพงมากและเป็นสร้อยคอที่มีชื่อเสียง หากมีคนขโมยพวกเขาจะไม่สามารถขายได้อีกต่อไป ตราบใดที่มันถูกขายอีกครั้งมิสเตอร์สมิธ จะสามารถนำมันกลับมาได้ง่ายๆ

“ขอบคุณค่ะ รบกวนนะคะ” ฉันตอบสั้น ๆ ฉันยังไม่พบคำใด ๆ ที่สามารถพิมพ์ได้ ดังนั้นฉันไม่มีกำลังที่จะทำอะไรเลย ฉันสร้างปัญหาให้กับตัวเองมากแค่ไหนกันนะ

สมิธไม่ตอบสนองในครั้งนี้ ไม่ฉันไม่ควรเรียกเขาว่าสมิธ ฉันควรเรียกเขาว่าคาลวินเพราะฉันทำให้เขาเดือดร้อนนี่เป็นความตั้งใจที่ดี

ทันใดนั้นฉันก็จำฉากจูบได้อีกครั้ง คาลวินเขาเป็นคนแบบนี้

“คุณอเล็กเซีย อย่าลืมหนังตอนบ่ายนะ” นั่นเป็นข้อความจากแจ็ค วิลเลี่ยมส์ ฉันจำได้ว่าเรามีนัดดูหนังวันนี้

“นั้นใครน่ะ” แอนนี่ถามอย่างสงสัย

“เขาเป็นนัดบอดของฉัน”

“ไม่ เธอไม่ชอบไม่ผู้ชายหล่อคนเมื่อวานนี้หรอ” แอนนี่เบิกตาของเธอและดูเหมือนจะกล่าวหาว่าฉันเสียหนุ่มหล่อไป

“ฉันชอบทนายความคนนี้นิดหน่อย และเราจะเจอกันอีกตอนนัดไปดูหนังพรุ่งนี้”

ฉัน ฉันไม่รู้จะพูดอะไร เห็นได้ชัดว่าฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคาลวิน แต่ฉันรู้สึกเหมือนวันนี้ฉันกำลังทรยศคาลวิน