พรายเสน่หา

ตอนที่ 2

ขาสั่นพับๆ เพราะเกิดอาการซ่านเสียวไปทุกอณูเนื้อ ความกระสันอยากมากมายเสียจนทำให้เขาต้องรีบผวาลงไปในน้ำแต่โดยเร็ว แต่ยังไม่ทันจะถึงตัว สาวสวยก็ว่ายน้ำหนีพร้อมกับหันมายิ้มเชิญชวนให้เขาว่ายตาม

เพราะกิจกรรมที่กินเวลาอาจทำให้ล่วงเลยไปจนถึงพ่อค้าแม่ค้าจะออกไปจับจ่ายหาซื้อของเพื่อขายตอนเช้า หากจะเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะกันตรงนี้คงไม่พ้นจะมีคนรู้เห็นให้ได้อาย และหากจะให้ลับตาหน่อยก็คงต้องเป็นคาคบต้นมะกอกด้านหน้า เป็นบุญของเขานักที่จะได้เชยชมนางฟ้าในค่ำคืนนี้ โชคดีที่เก็บงานจนดึกไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีวาสนาได้มาพบเจอกับดอกบัวคู่งามที่ลอยปริ่มน้ำอยู่อย่างนี้แน่

“น้องจ๋า รอพี่ด้วย น้องจ๋า”

เขาร้องเรียก เพราะสาวเจ้าเหมือนจะว่ายน้ำหนีไม่รอเขาเลย และต้นมะกอกริมน้ำที่เห็นอยู่เป็นประจำในยามเย็นที่เดินผ่านคุ้งน้ำแห่งนี้ก็ดูจะไกลกว่าที่คาดคะเนไว้มาก เพราะว่ายมาจนจะเหนื่อยก็ยังไม่ถึง ทว่าจู่ๆ เขาก็ต้องหน้าตื่นเพราะน้องสาวคนงามหายไปจากเวิ้งน้ำข้างหน้าซะแล้ว

ว่ายวนหันซ้ายหันขวามองหาแต่ก็ไม่พบ ทั้งที่คืนเดือนหงายมีพระจันทร์นำทางทำให้มองเห็นผืนน้ำได้ทั่ว แต่ไม่ว่าจะสอดส่ายหรือหันหาไปทางไหนก็ไม่มีวี่แวว

แต่แล้วสัมผัสบางอย่างจากกึ่งกลางลำตัวก็ทำให้เขาต้องสะดุ้งเฮือก ความเสียวส่งผ่านวูบวาบไปถึงหัวใจ เมื่อไอ้ตัวใหญ่ถูกครอบครองด้วยฝ่ามืออันอ่อนนิ่ม ความซ่านเสียวบังเกิดจนใบหน้าของเขาเหยเกเมื่อรับรู้ได้ว่าไอ้ตัวใหญ่กำลังถูกลูบไล้ไปมาอย่างอ่อนโยน

ทว่าจังหวะของฝ่ามือที่รูดเข้ารูดออกก็ทำให้เขายิ่งสั่น เริ่มหมดเรี่ยวแรงที่จะประคองตัวให้อยู่เหนือน้ำได้ ฝ่ามือจึงควานลงใต้น้ำเพื่อพยุงรั้งร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือนั้นขึ้นมา สายตาก็ส่ายหาริมตลิ่งที่ใกล้สุดเพราะเขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

ทว่าฝ่ามือที่ปะป่ายไปมาด้านล่างกลับควานไม่พบเรือนร่างสาวงาม มีเพียงฝ่ามือของเจ้าหล่อนเท่านั้นที่ดำเนินกิจกรรมกับไอ้ตัวใหญ่ของเขาอย่างไม่ลดล่ะ

“อูย... น้องจ๋า... พี่จะว่ายไม่ไหวอยู่แล้ว ขึ้นมาเถอะ อูย...”

เขาซูดปากไปมา เพราะความซ่านเสียวที่ได้รับช่างไม่ต่างจากถูกสูบเรี่ยวแรง หากเป็นไปได้เขาอยากจะลอยตัวอยู่เหนือน้ำและให้น้องสาวคนงามกระทำกับเขาอย่างถึงพริกถึงขิง แต่คงได้แค่คิด เพราะตอนนี้เขากำลังจะกลายเป็นไก่อ่อนสอนขันอยู่แล้ว

เพราะยิ่งเขาร้องโอดโอย น้องสาวก็ยิ่งขยันรูดไอ้ตัวใหญ่ไปมา จนเขาสะท้านไปทั้งร่าง เป็นครั้งแรกที่ได้เสร็จสมกลางลำน้ำ เป็นครั้งแรกที่ได้พวยพุ่งความกระสันอยากอุ่นวาบออกมา ท่ามกลางสายน้ำไหลเย็น

‘เย็นยะเยือกดุจน้ำแข็ง’

“อูย... น้องจ๋า... อูย... น้องจ๋า... โอย... โอย...”

เขาละล่ำละลักร้องครวญครางปลดปล่อยความอยากออกมาเป็นสายน้ำขุ่นข้น เนื้อตัวเบาหวิวล่องลอยไร้น้ำหนัก จนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร่างกายนี้จะลอยไปที่หนแห่งไหน ไม่รับไม่รู้ว่าน้องสาวคนงามนั้นอยู่ที่ใด รู้แต่เพียงว่ามันช่างสุขสมมากกว่าทุกครั้งที่ใช้แม่นางทั้งห้าของตนเองสำเร็จกิจนัก

จวบจนความเหน็ดเหนื่อยจางหายพร้อมๆ กับร่างกายที่ลอยไปกระทบกับอะไรบางอย่าง และเมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเขาลอยมาจนถึงใต้ร่มมะกอกที่หมายตาเอาไว้ และเสียงหัวเราะคิกคักของหญิงสาวที่ดังชัดอยู่ข้างๆ หู ก็ทำให้เขาคว้ารากมะกอกพร้อมชันหัวขึ้นมองดู

สิ่งที่เห็นทำให้เลือดในกายเดือดพล่านอีกครั้ง เพราะครั้งนี้สาวงามที่เห็นไม่ได้เปลือยแค่เพียงช่วงบน ทว่าเรือนร่างงดงามที่นั่งอยู่บนรากมะกอกที่โผล่พ้นน้ำขึ้นมาไม่ไกลจากตัวเขานั้น เปล่าเปลือยไม่มีแม้เสื้อผ้าติดกายเลยสักชิ้น

                ดวงตาสวยหวานหยาดเยิ้มและร้อนแรงไปด้วยความปรารถนาจ้องมองมาที่เขา ริมฝีปากแย้มยิ้มเชิญชวน ลำคอระหง ไหล่ตั้งตรงพร้อมทรวงอกขนาดใหญ่ที่แอ่นชี้มา บั้นเอวคอดกิ่วที่รับกับสะโพกผาย และช่วงขาเพรียวที่ไขว้กันเพื่อปกปิดความงดงามที่เขาคาดคิดไว้แล้วว่าคงจะสวยงามกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยพบเห็นมาแน่

และไม่เพียงสายตาของเธอเท่านั้นที่เชิญชวนอย่างเปิดเผย ทว่าปลายนิ้วที่กระดิกเรียกพร้อมปลายลิ้นที่แลบออกมาเลียไล้ริมฝีปากไปมาก็ทำให้เขาผวาโผว่ายเข้าไปหาเธอในทันที

                “โอว... น้องจ๋า... น้องสวยเหลือเกิน สวยจนพี่อยากจะตายอยู่แล้ว โอย... บุญของพี่เหลือเกิน”

                ฝ่ามือสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นอย่างที่สุด เพราะแค่เขาสัมผัสกับท่อนขาที่เกลี่ยเลี่ยน้ำ เขาก็รับรู้ได้ถึงความเต่งตึงของเรือนร่างที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อที่สามารถจับต้องได้จริง ไม่ใช่ความฝันแน่ที่รู้สึกอยู่

                “พี่ไม่ได้ฝันหรอกจ้ะ ฉันมีตัวตนอยู่ตรงหน้าพี่จริงๆ และฉันจะทำให้พี่มีความสุขจนลืมตาย”

น้ำเสียงหวานแต่เย็นยะเยือกไม่ทำให้เขากลัวเกรงเลยสักนิด เพราะฝ่ามือน้อยๆ ที่จับมือของเขาไปตะปบไว้ที่หน้าอกขนาดใหญ่ จงอยเม็ดสีแดงเต่งตึงนั้นช้อนขึ้นเชิญชวนริมฝีปากให้ลงไปสัมผัส