พรายเสน่หา

          สองเท้าที่กรำงานหนักมาทั้งวันพาร่างอ่อนล้ามุ่งตรงเข้าไปในตรอกเล็กๆ แยกมาจากถนนเส้นหลักของเมืองกรุงที่เต็มไปด้วยรถรามากมายวิ่งกันคับคั่ง แม้จะเป็นยามดึกแต่เสียงยวดยานที่ดังอยู่ไม่ขาดสายก็ทำให้รู้ว่าคนที่นี่คงแทบจะไม่หลับไม่นอนกัน เพราะมีทั้งคนที่ทำอาชีพในเวลาแดดออก หรือคนที่ทำอาชีพในเวลาแดดหุบ และก็มีคนอย่างเขา ที่ทำงานตั้งแต่ยามแดดออกจนแดดหุบไปนานแล้วจึงเพิ่งเลิกงาน เพราะต้องเก็บงานให้ทันตามที่รับปากกับผู้รับเหมาก่อสร้างเอาไว้ ทำให้วันนี้เขาต้องอยู่ทำงานจนถึง 4 ทุ่มครึ่ง แม้อาจจะเรียกได้ว่าไม่ดึกสำหรับคนกรุง แต่สำหรับคนบ้านนอกคอกนา เวลานี้ก็ทำลูกได้หลายยกแล้ว แค่คิดไอ้ตัวน้อยของเขาก็พลางตื่นตัวกระตุ้นเตือนอย่างเสียไม่ได้ ด้วยต้องจากบ้านมาทำงานในเมืองไกล ไอ้ตัวน้อยเลยไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนโพรงฉ่ำน้ำของเมียรักมาเป็นแรมเดือน และจะให้หาซื้อความสุขชั่วครั้งชั่วคราวเอาที่เมืองกรุงนี้ ลำพังเงินเดือนอย่างเขาคงไม่มีหน้าไปเที่ยวซื้อบริการใครได้ จำต้องอาศัยแม่นางทั้ง 5 บริหารไปก่อน และวันนี้ก็คงจะไม้พ้นอีกตามเคย ยามดึกคืนเดือนหงายทำให้เส้นทางในตรอกนี้ไม่ได้มืดทึบอย่างที่เกรงเอาไว้ ด้วยแสงสว่างจากดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวด้านบนทำให้มองเห็นเส้นทางได้โดยง่าย แม้จะเป็นเส้นทางที่แยกออกมาจากถนนใหญ่ไม่มาก แต่เส้นทางเรียบตลิ่งริมคลองที่มีขนาดไม่กว้าง เพียงพอสำหรับแค่คนเดินหรือไม่ก็รถมอเตอร์ไซค์สัญจรผ่านไปได้เท่านั้น เส้นทางนี้จึงไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาพลุกพล่านเท่าไร เพราะรถใหญ่ไม่สามารถเข้าได้ ยิ่งในยามค่ำคืนเยี่ยงนี้ด้วยแล้ว จะหาคนผ่านไปมาก็ยากเต็มทน ในตรอกนี้จึงเต็มไปด้วยบ้านเช่าราคาถูกของเหล่าคนหาเช้ากินค่ำอย่างเขา หรือไม่ก็พวกพ่อค้าแม่ค้าหาบเร่แผงลอยจะมาอาศัยอยู่กันเสียมากกว่า ตามประสาคนเงินน้อยที่ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก เขาพาตัวเองเดินลัดเลาะมาตามริมตลิ่ง แม้จะเดินสะดวกแต่สายตาของเขาก็สอดส่ายระแวดระวังความปลอดภัย เพราะริมน้ำอย่างนี้ งูเงี้ยวก็จำเป็นต้องดูให้ดี ทว่าอะไรบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ริมน้ำก็ทำให้เขาต้องชะงักฝีเท้า พลางขยี้สายตาเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่มองเห็นนั้นใช่อย่างที่คิดไว้จริงๆ ใช่หรือไม่ เรือนร่างขาวโพลนท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องลงมากระทบได้อย่างพอดิบพอดี กำลังดำผุดดำว่ายอยู่กลางสายน้ำที่แยกตัวมาจากแม่น้ำสายหลักของคนกรุง และลัดเลี้ยวคดเคี้ยวมาเป็นลำคลองเล็กๆ และจำเพาะสถานที่ที่สาวงามกำลังแหวกว่ายอยู่นี้ก็เป็นเวิ้งเล็กๆ ที่สามารถมองออกไปเห็นปากคลองด้านนอก                 เขาแทบหยุดหายใจ เพราะหากไม่ได้ตาฝาดไปจริง สิ่งที่เห็นนั้นคือ สาวสวยไม่น่าจะนุ่งห่มอะไรเลยสักชิ้น เพราะไม่มีแม้แต่ขอบผ้าถุงที่กระโจมอยู่เหนืออก และความอวบอิ่มนูนเด่นที่มองเห็นได้อย่างชัดเจนถนัดตา ดูราวจะยิ่งใหญ่มากมายเสียจนทำให้เขาอยากไปเห็นไปสัมผัสให้ใกล้กว่านี้ ดวงตาหื่นกระหายจ้องมองอกอวบอิ่มที่มองเห็นปริ่มน้ำอยู่ด้านหน้า เพราะทรวงอกนั้นไม่ต่างไปจากดอกบัวคู่งามที่โผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา เพราะมันทั้งอูมใหญ่ ทั้งขาวผ่องกระจ่างชัดอยู่ในค่ำคืน และเมื่อเจ้าของดอกบัวหันมาเห็นเขา เธอก็ทำท่าเอียงอาย แต่ชม้ายตาให้เขาราวกับเย้ายั่ว ริมฝีปากอวบอิ่มแย้มยิ้ม พร้อมกับส่ายทรวงอกสะท้านผิวน้ำไปมาราวกับว่าหากขืนเขายังทำช้ากว่านี้ บัวคู่งามก็อาจจะหลบลี้หนีจากไปได้ ไม่มีอะไรอยู่ในหัวของเขาอีกแล้วในเวลานี้ สิ่งที่มองเห็นตรงหน้าสั่งการให้ฝ่ามือหยาบใหญ่จากการกรำงานหนักมาทั้งวันและตลอดชั่วชีวิตนี้ไม่รอช้า เร่งรั้งถอดเอาเสื้อยืดชุ่มเหงื่อออกจากร่างแต่โดยเร็ว ตามด้วยกางเกงยีนส์ตัวเก่าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบปูนและคราบสนิมออกจากตัว ทั่วทั้งร่างสีน้ำตาลแดงจึงมีเพียงกางเกงในตัวเก่าบางเฉียบเพราะถูกซักมานับครั้งไม่ถ้วน ฝ่าเท้าพาก้าวลงสู่ริมตลิ่งทั้งที่ดวงตากระหายยังคงจับจ้องใบหน้างดงามที่มองมาอย่างเรียกร้องเชิญชวน ก่อนที่เขาจะนึกอะไรขึ้นได้ จึงก้าวขึ้นไปบนตลิ่งอีกครั้ง ทั้งที่ปลายลิ้นแลบออกมาเลียไล้ที่ริมฝีปากหนา ด้วยกระสันอยากจะโลดแล่นลงไปในน้ำให้เร็วที่สุด ติดอยู่แค่หากกางเกงในตัวนี้เปียกน้ำก็เห็นทีว่าวันพรุ่งคงไม่มีใส่ ฝ่ามือจึงรูดเจ้ากางเกงตัวน้อยที่ใส่ติดกายเป็นด่านสุดท้ายให้หลุดออกจากข้อเท้า ก่อนจะหันหน้ากลับไปเผชิญกับใบหน้างดงามที่ดวงตาสวยหวานนั้นจ้องเขม็งมาที่ไอ้ตัวเล็กที่กลายเป็นความยิ่งใหญ่ของเขาไม่กะพริบ และคนสวยที่มีเพียงร่างกายช่วงบนโผล่พ้นน้ำขึ้นมาก็ยังทำท่าเผยอริมฝีปากซู้ดซี้ดพร้อมกับแลบลิ้นสอดส่ายเรียกหา ราวกับว่าอยากจะลองลิ้มชิมรสไอ้ตัวใหญ่ของเขาดูสักครั้ง